http://www.youtube.com/watch?v=H1smoNE6Stc
In de wekelijkse zoektocht naar een onderwerp voor Kunst op Zondag stuitte ik op een filmpje van Marina Abramović. De moeder van de performance, of moeten we zeggen: de diva der performance?
Ik heb geen idee waarom haar werk me wat doet. Misschien beïnvloed door de impact van het icoon dat ze is geworden? Of is het de rauwheid die zeker haar vroegere performances tekenden? Is het be- of bewondering voor de fysieke uitputting?
Ik kan niet goed zeggen waarom bijna elke performance van Abramović me boeit. Ik kan het wel met u delen, dus vandaag een ode aan Marina Abramović.
In één filmpje vier performances uit 1975 – 1978.
1. Art must be beuatiful, artist must beautiful, 2. Freeing the voice, 3. Freeing the memory en 4. Freeing the body.
Tussen 1976 en 1988 werkte ze samen met Ulay. De relatie eindigde in 1988 met het bewandelen van de Chinese Muur. Abramović en Ulay begonnen elk aan een andere kant en liepen naar elkaar toe, alwaar ze afscheid van elkaar namen.
Light/ Dark -1977
Relation in Time – 1977
Imponderabilia -1977
http://www.youtube.com/watch?v=QgeF7tOks4s
Breathing In Breathing Out Death Itself – 1977
AAA AAA -1978
http://www.youtube.com/watch?v=iAIfLnQ26JY
The Other: Rest Energy -1980
http://www.youtube.com/watch?v=QcaaVZrUC44
In 2005 deed Abramović Seven Easy Pieces. Zeven avonden achter elkaar verschillende performances, die gezien kunnen worden als een hommage aan andere performance kunstenaars. Uit die serie hier de Abramović-versie van Joseph Beuys’s “How to Explain Pictures to a Dead Hare”.
http://www.youtube.com/watch?v=S19A_IPgcZ0
In 2010 bracht het MOMA (Museum of Modern Art_ in Ne York een hommage aan Marina Abramović Tijdens de tentoonstelling gaf Abramović met de ruim 736 uur durende performance “The Artist is Present”, haar fans de gelegenheid bij haar aan tafel te schuiven.
We sluiten af met een tearjerker.Het verhaal gaat dat Abramović haar partner uit de 70’-er jaren niet meer heeft gezien. En jawel, wie schuift er op de slotavond van “The Artist is Present” bij haar aan tafel?
http://www.youtube.com/watch?v=lOZpwrzp08E
Reacties (10)
Plusplusplusplus. Het werk van Abramovic en Ulay gaat over verbinden en afscheid nemen en liefde. Ik ken geen betere kunstenaar die het prachtige onderwerp op zoveel indringende manieren tastbaar en zichtbaar heeft weten te maken. Prachtig PJ, dank voor een liefdevol begin van deze zondag :)
Ik heb geen idee waarom haar werk me wat doet.
Nee. En dat zal iedereen moeilijk vinden om uit te drukken – indien haar werk hen wat doet. Maar wellicht heeft het iets te maken met het vrijheidsideaal uit de jaren 60/70 – haar begintijd – en het feit dat ze uit het communistische Joegoslavië kwam (zit er ook iets westers propagandistisch in?). Ik zie haar performances als vrijheid zoekend (het eerste bijna een uur durende filmpje zegt het al). De vrijheid hervinden op de grootste scheidingsmuur van de wereld zegt ook iets.
Er zit een groots idee achter haar fysieke inspanningen. Een mooie vrouw met een groots idee die fysiek meer doet dan menig TVkijker. Daar worden veel mensen door getriggerd. Als het een lelijke vent was geweest had het minder aandacht getrokken. Integratie groots idee, bloedmooi, fysiek, vrijheid…
Zoiets?
En tearjerker? Ach. Ontmoeten in stijl zal ik maar zeggen. Het lijkt me verder niet echt geacteerd of afgesproken. Ik neem wel aan dat ze na afloop nog een kopje koffie zijn gaan drinken.
Overigens zegt de Wiki dat het de openingsavond was.
NB: Dank voor het onderwerp. Ze was bij mij wat weggezakt. Ik kende ook niet alles wat je hier liet zien. Heb weer een weekje wat te doen :)
Wat ik me altijd afvraag is hoe het verhaal na ”the artist is present” verder gaat. Hebben ze gepraat, waarover, op welke setting enz, wat dachten beiden toen ze elkaar weer zagen na zoveel tijd? Zovele vragen maar online kan ik weinig terug vinden.
Waarom het mij enigzins aanspreekt: een combinatie van rauwheid met oprechtheid met een bepaalde doordachte intelligentie zonder onnodige opsmuk.
@3: …een combinatie van rauwheid met oprechtheid met een bepaalde doordachte intelligentie zonder onnodige opsmuk.
Een interessante zin:
1) rauwheid is redelijk eenduidig (denk ik; voor mij)
2) oprechtheid maar waarin?
3) doordachte intelligentie ??? is lulkoek, larie naar mijn mening
4) onnodige opsmuk ???
Anders gezegd : de gebruikte woorden in deze zin zijn van een zodanige nietszeggendheid dat ze bijna beledigend zijn voor Marina Abramović.
En dan spreekt het je, vanwege de redenen in genoemde zin, nog slechts “enigzins” (sic) aan. Dan vraag ik me dus weer af of het resterende deel – leidend tot alleszins – je ook aanspreekt om andere redenen (die ik dan wel graag weer hoor) en indien niet, of dit enigszins meer of minder dan 50% van het alleszins is.
Ook bedankt voor het op een rijtje zetten. Bij die video- performances bevind ik me als publiek ergen tussen gegeneerd toekijken en helemaal gefascineerd zijn. Enkele kende ik al, die ontmoeting met haar ex-partner. Hier wordt het effect dat de video heeft, toch wat beinvloed door al die reunieprogramma’s van de televisie. De edelkitsch ligt op de loer.
En in mijn geheugen was onderstaande video van haar, maar dat had ik mis.
http://www.youtube.com/watch?v=b1kagFMbQ5k
@4: mijn stofzuiger zuigt beter.
Vraag me af of het ook zo sterk zou overkomen als ze een lelijke deegrol was.
@2 en @7: Lelijke man of vrouw….
Het vermeende lelijke of mooie aan een performer zou alleen maar afleiden als je alleen daar naar kijkt. Het kan wel wat doen met ‘”het totaalplaatje”. Hoe interpreteer je Abramovic die zich met een mes snijdt en hoe interpreteer je dat als een graatmagere man of vrouw met een rot gebit, loensende ogen en sterk gerimpeld vel dat doet?
De handeling van een performance kan zo sterk zijn dat je met die aspecten niet eens bezig bent.
Hoe interpreteer je Abramovic die zich met een mes snijdt en hoe interpreteer je dat als een graatmagere man of vrouw met een rot gebit, loensende ogen en sterk gerimpeld vel dat doet?
De grote vraag van zelfmutilatie bij mooie mensen, jonge meisjes en zo… Als ik in een piratenfilm een man met houten poot en lapje voor het oog het spel zie spelen denk ik helemaal niets of het moet zijn: die is dom.
Maar “the artist is present” zonder mooie vrouw en mega-jurk? Ondenkbaar denk ik dan.
Ik ben bij een performance juist altijd bezig met wie wat en hoe.
Het fysieke bepaalt daar alles.
Ik zie trouwens – wel vaker – wel een verband tussen Zonder Titel #122 en KOZ van vandaag :) Er is geen toeval.