Gerhard Richter, Red-Blue-Yellow, 1972
Het werk van deze man is omvangrijk en divers. Ben nog niet klaar met hem. Aanleiding voor het opnemen in de Koz-reeks is dit artikel.
Kunst op zondag | Gerhard Richter
Foto:
Gerhard Richter, Red-Blue-Yellow, 1972
Het werk van deze man is omvangrijk en divers. Ben nog niet klaar met hem. Aanleiding voor het opnemen in de Koz-reeks is dit artikel.
Reacties (8)
Richter is er zo een, die kladdert en boeit. Moest nog even zoeken waarom zijn werk divers is genoemd hierboven, maar dat is hier goed te zien.
Met dit soort kunst is het gekke dat je de ware meesters er zo uithaalt. Nu is dat misschien ook te danken aan het feit dat de man meent een verhaal te hebben. Daar slaat-ie ook wel eens mee door, zoals op de engelse wikipedia te lezen is: “Once obsessed, one ultimately carries it to the point of believing that one might change human beings through painting” en meer van dat fraais. Ben trouwens benieuwd wat Richter van die quote nu vindt. Er zit namelijk wel iets in, maar wat, dat weten we tot op vandaag nog steeds niet echt.
Idiote gedrevenheid. Da’s natuurlijk niet genoeg om ook goed werk te leveren. Menig kunststudent kent de literatuur soms goed en zit in de kroeg het tegen zijn collega’s te verkondigen, maar bereikt bij lange na niet de kwaliteit van de meesters die hij citeert. Advies aan elke beginnend artiest: meet je niet alleen de uitsrpaken van je inspirators aan, maar vooral hun kwaliteiten en vakmanschap.
Fascinerend kunstwerk.
Fascinerende brunette.
Ik moest aan afkoelende lava denken.
Oppervlak van een strange attractor…
Hij heeft in olieverf het a la Pollock leeggieten van een pot ingedikte aangekoeckte vernis nageschilderd.
Wat ik me afvraag is, is hij nu linksonder begonnen of daar geeindigd ?
Hmm, ik zie trouwens ook twee figuren, een soort brandende centaur die door een soort vrouwelijke duivel een hand op de schouder krijgt gelegd.
Je kan van moderne kunsd vinden wat je wilt, maar het is wel voordelig aankopen. Immers je ziet er altijd weer wat anders in, en anderen die kijken ook. Digitaal fotoframe avant la lettre. Met een Rembrandt heb ik dat toch minder.
er is een prachtig gedicht over hem:
Gerhard Richter
New York Times Magazine, January 27, 2002
Dresden was still in ruins, so we were
obliged to work twice a week clearing away
rubble around the city. We discovered
the cellars of churches and a system
of tunnels under the city. Fantastic.
It all seemed perfectly normal. We were
very happy. We made jokes. At school,
the training was quite severe, different
from schools in the West, and I enjoyed it
at first. To work around and under
the city seemed a different system
of training. We discovered it was
perfectly normal the cellars were churches;
the tunnels and rubble were schools; and the West
was away, in a fantastic clearing—
it was all perfectly normal. In ruins
we discovered work, and twice we discovered
in the work a system of jokes: so it
seemed. And the city, quite severe, seemed
perfectly happy. Still: obliged to
work in the cellars and tunnels under
the perfectly normal, we discovered
we were clearing away fantastic jokes,
and in, around and under the jokes
we discovered—we made—the city under
the city, so still it seemed (at first) the first.
Chad Bennett
(lang geleden gevonden op Verse Daily)