Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.
Vorige week bezocht ik het Museum Catharijneconvent in Utrecht. Voor mij was het de eerste keer dat ik weer een museum bezocht na de lockdown en ik vond het een relaxed bezoek. Door het tijdslot en het warme weer vorige week, was het bijzonder rustig en had ik alle tijd om alles eens rustig te bekijken.
De tentoonstelling “Allemaal wonderen” verdient ook zeker tijd en aandacht; heerlijk om je eens te verdiepen in de wonderen die je zomaar mee zou kunnen maken of waar je al zo lang op zit te wachten… Het thema “wonderen” fascineert me enorm en was ook zeker de reden om deze tentoonstelling te bezoeken; wie wil er nou niet eens een wonder meemaken?
De tentoonstelling is onderverdeeld in een aantal hoofdthema’s, te beginnen bij wonderen rondom de dood. De foto hierboven is van een vroeg schilderij van Jan Sluijters “De profeet Elisa wekt de zoon van de vrouw uit Sunem tot leven”, waarmee hij in 1904 een belangrijke prijs, de Prix de Rome, in de wacht sleepte. Een prachtig schilderij wat zeer tot de verbeelding spreekt; zo’n wonder wil iedereen wel achter de hand hebben; opstaan uit de dood maak je niet dagelijks mee en gebeurt toch vooral in religieuze verhalen. En daar heb je het al meteen; gebeuren wonderen alleen als je erin gelooft? Bij binnenkomst van de expositie tref je meteen een grote tekst aan de muur: “Ik ben realistisch, ik verwacht wonderen” van Dr. Wayne Dyer , Dat vind ik nog al een gedurfde uitspraak, maar zeker iets om over na te denken. Dat is misschien het allerleukste aan deze tentoonstelling, dat het je tot nadenken aanzet; iets waar je de volgende dag nog mee bezig bent.
Ook dit schilderij zette me aan tot nadenken. Het gaat over een bijzondere ommegang met het Mariabeeld op Mariahemelvaart. In 1604 waart de pest rond en toen al was het beter om anderhalve meter afstand te houden in zulke omstandigheden, maar toch nam men het risico om deze processietocht te houden. Geloof het of niet, maar na deze tocht zijn geen pestdoden meer gevallen. Zeker een leuk alternatief voor alle demonstraties van deze tijd! Laten we ons best doen op wereldwijde processietochten en zo corona uitbannen. Ik ben voor!
Heel ontroerend vond ik dit schilderij van Jan Victors, een leerling van Rembrandt. Hanna is wanhopig, want ze is onvruchtbaar. Ze bidt tot God: ” Schenk mij een zoon, dan schenk ik hem voor zijn hele leven aan u”. Wanneer priester Eli haar weg wilt sturen vertelt ze hem over haar crisis. “Ga dan in vrede, God zal u geven waar u om hebt gevraagd” zegt hij. Hanna krijgt een zoon, Samuel die later profeet wordt.
© Museum Catharijneconvent – Marina Abramović, The Kitchen I Levitation of Saint Theresa filmstill, 2009, LIMA, Amsterdam
Een ander hoofdthema is : Contact met een andere werkelijkheid. Daar komen we de hedendaagse kunst tegen van Marina Abramovic met “Still uit Levitation of Saint Therese uit de serie “The kitchen” Ze zweeft hier in de keuken van een Spaans clarissenklooster. Ze werd geïnspireerd door de levitaties (levitatie=zweven) van Theresa van Avila; in haar keuken begon ze te leviteren. Kwaad en hongerig hing ze boven de pan; ze wilde niet zweven, maar eten! Dat vond Abramovic een mooi idee; dat ze boos was op de hogere macht die haar heilig maakte. Mooi zoals Abramoviç dit uitbeeldt, een mooie verbinding tussen de geschiedenis en nu.
© Museum Catharijneconvent – Bill Viola, The Trial, 2015, Long Beach, Bill Viola Studio LLC
Dan in het volgende hoofdthema “Het wonder van de geboorte” dit kunstwerk. Misschien een beetje een vreemde foto, maar het is een foto van een videofilmpje van ruim zeven minuten. Het gaat om “The Trial” van Bill Viola uit 2015. In deze film laat Viola twee acteurs zien die overgoten worden door vier verschillende vloeistoffen; zwart, rood, wit en uiteindelijk helder, schoon water. Dit verbeeldt de levenscyclus van geboorte naar dood, een transformatie van donker naar licht. Het is echt fascinerend om naar te kijken; de reacties van de gezichten af te lezen, van verrassing naar pijniging en uiteindelijk opluchting. Echt heel bijzonder. Als laatste krijg je een spreuk van Toon Tellegen mee: “De wonderen zijn overal en wie maar ogen heeft die kan ze zien in alles wat zo maar groeit en leeft”. En zo is het maar net! De tentoonstelling loopt nog tot en met 23 augustus 2020.