COLUMN - Eigenlijk had ik hier de Kunst op Zondag van vandaag willen wijden aan staatsieportretten. Dit in het kader van de verjaardag van onze geliefde Koning (driewerf hoera). Echter, omdat ik in het kader van diezelfde verjaardag van diezelfde geliefde koning afgelopen vrijdag tot diep in de nacht aan de boemel was geweest terwijl ik de dag daarop weer om 8 uur naast mijn bed stond om, samen met vrouw en kinders, nog een beetje op tijd te zijn voor het betere spul op de vrijmarkt, een evenement dat naadloos overging in een bezoekje aan een of ander park waar de nodige activiteiten waren georganiseerd et cetera et cetera, anyways, om een niet heel zo heel erg boeiend verhaal niet nodeloos lang te maken: van het een kwam het ander, zodat ik gisteravond, rond een uur of negen, er compleet af lag en niet in staat was om over te gaan tot de geplande werkzaamheden. Ik kwam niet veel verder dan Lucian Freud die Koningin Elizabeth portretteerde en Anton Corbijn die dat bij Koningin Beatrix deed.
Daarom maar een verkapte linkdump: leest allen de ‘longreads’ die VPRO digitaal heeft gemaakt over vijf Nederlanders in de Eerste Wereldoorlog. Omdat dit Kunst Op Zondag is, link ik hier naar de longread over schilder/schrijver Johan Fabricius, die vooral bekendheid verwierf met het boek Scheepsjongens van de Bontekoe, maar in het laatste jaar van de oorlog als ‘Kriegsmaler 306’ het oostfront tekent.
Reacties (4)
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/04/24/dit-zijn-ze-dan-de-drie-staatsieportretten-van-willem-alexander/
Toch nog even over die Stasi-portretten – Kunst op Zondag heeft er ongeveer een maand geleden, of is het langer geleden, een aflevering aan besteed.
Het viel mij ineens zo op dat in alle drie de portetten de depressie er al doorheen schemert, zich als het ware al aankondigt. Spooky. Zie die terughoudende, licht argwanende blik. Je hoopt het niet natuurlijk, maar gelet op zijn vader is hij toch wel wat belast.
Weet waaraan je begint als je zo’n opdracht aanvaardt. Aan de ene kant is het een grote eer. Een lintje maar dan zonder dat vervelende opspelden. Aan opdrachten zal het je in de toekomst niet meer ontbreken. Toegang tot de hoogste kringen. Aan de andere kant: artistiek gezien… De speelruimte om er iets van te maken is gering, het onderwerp niet meteen boeiend. Goethe legt de lat: In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.
Alledrie de portetten laten een ingetogen, bijna peinzende WA zien. Wie zich de hossende WA na afloop van de gewonnen olympische finale volleybal (vanaf 2.12.11) nog herinnert, kan zich daar weinig bij voorstellen. Peinzend en ingetogen…
Persoonlijk zou ik hem zo hebben geschilderd dat hij een beetje op Maxima lijkt. Zijn femikanten wat belichten, Boterorondingen. Willem Ziggy Stardust Alexander.
Toch typisch dat die longread over de oorlogsschilder/tekenaar Fabricius maar 1 tekeningetje bevat. Je zou toch denken dat hij in dat jaar meer getekend heeft.
@1: Hier KOZ over staatsieportretten.