Afgelopen maandag belandde een vrouw uit Kaatsheuvel in het ziekenhuis omdat haar buurman haar na een ruzie over sneeuwruimen met een sneeuwschep in het gezicht sloeg. Ze moest een snee in haar gezicht laten hechten.
Nou maakt de sneeuw van mij zo nu en dan ook een Sasquatch-achtig monster dat het liefst woest om zich heen zou slaan met een sneeuwschep, maar er is altijd nog zoiets als goed fatsoen om mij daarvan te weerhouden.
Maar hoe ver moet het fatsoen in tijden van sneeuw gaan? Ik vind het opvallend hoe weinig mensen sneeuwruimen voor hun huis. Daar kunnen goede redenen voor zijn: je hebt geen sneeuwschep (omdat je die misschien zou misbruiken tijdens een door de sneeuw ingegeven woede-aanval) of strooizout (omdat je niet weet waar je dat zou moeten halen), of je hebt een geblesseerde schouder, of je vindt de sneeuw juist leuk en gezellig. Maar als je dan toch bezig bent het stoepje voor de deur te vegen, wat weerhoudt je er dan van het stoepje van de buren even mee te nemen?
Komend weekend zet de dooi in, liet Gerrit Hiemstra op Twitter weten. Als de sneeuw weg smelt, zien we dan de contouren van de individualistische samenleving verder toenemen?
Reacties (17)
Ik vind het opvallend hoe weinig mensen sneeuwruimen voor hun huis.
Sign of the times. Ik kan me herinneren dat bij mijn ouders in de straat vroeger iedereen voor hun huis sneeuwruimde, behalve dan een wat ouder stel verder in het blok.
Tegenwoordig doet niemand ’t meer, of alleen het hoognodige.
Ocharme, men verlangt terug naar de goede oude tijd dat er schande werd gesproken als je “je” stoepje niet veegde. Weet je, ik herinner me nog de tijd dat er geen stoep lag voor mijn ouderlijk huis en ik als kind nog kon spelen in het “weitje” tussen het huis en de straat.
In politiek en bedrijfsleven is het nog altijd zeer gebruikelijk om je eigen straatje schoon te vegen.
Als b.v. een pakjesbezorger van TNT- express voor jouw deur op zijn muil valt ben je wel AANSPRAKELIJK.
Je valt sneller op je muil bij geveegde stoepen. Restjes sneeuw zijn aangedrukt en bevroren en daardoor spekglad, Als ex-postbode liep ik het liefst over sneeuw en niet over de zorgvuldig geveegde straatje.
Onzin Yevgeny ,de stoep is van de gemeente en mijn stuk is betreden op eigen risico.
Ik zal een bordje ophangen: pas op voor de sneeuw.
Dat ik na de dooi natuurlijk niet weghaal.
Als de sneeuw weg smelt, zien we dan de contouren van de individualistische samenleving verder toenemen?
Haha… goeie wakkerworder.
In Rotterdam heeft wethouder Florijn een oproep gedaan aan de uitkeringsgerechtigden om de sneeuwschuif ter hand te nemen. Tsja…
Enne er werd gewezen op de overtollige ambtenaren.
Juist die vegers vind ik asociaal. Met een beetje zwaarbeladen slee trek je zo je rug de ziektewet in op die sneeuwloze stukken.
@6:
Er zijn ook mensen met privé stoepjes/paadje voor/naar de voordeur ;-)
Ik vind die stoepen-vegers altijd maar sneeuwpret-bedervers. Erg leuk sleeën is het in elk geval niet als je elke drie meter erop en eraf moet omdat een overijverige huizenbezitter gemeend heeft dat de stoep helemaal naar de straat toe sneeuwvrij moet zijn.
Het enige wat ik dan ook sneeuw-vrij veeg, zijn de onderste treden van de portiektrap en de halve meter daar direct voor.
Als je wilt sleeen, dan doe je dat maar in een natuurgebied. Ik vind ’t niet prettig om ’t fietspad op te moeten (met het risico aangereden te worden door een zwabberende fietser) omdat ’t trottoir te glad is door aangetrapte sneeuw waar ’n luie huizenbezitter te lam voor is om die weg te halen.
Lekker belangrijk..
Het zijn altijd weer de buren, die moeilijk doen over het sneeuwruimen. Dat ligt waarschijnlijk aan hun cultuur, of hun religie ideologie. Waarom passen ze zich anders niet aan mij aan?
@13: Natuurgebied? In de stad?
@16:
Plantsoen en grachten mogen ook gebruikt worden.
En anders bind je het sleetje achter de fiets of gooi je het achter in de suv ;-)