Een van de leuke tradities die overgebleven is van december (Sint is dood en Piet is even op non-actief gesteld, het knalvuurwerk werd verboden, alcoholverkoop na 20.00 uur werd ook verboden in hotels) was het Kerstpakket.
Het Kerstpakket was een doos met daarin het blijk van waardering van de werkgever voor de werknemer. En zoiets kan vele vormen aannemen, bijvoorbeeld een code voor een web-catalogus waarin allerlei leuke overbodige spulletjes. Maar, heel verstandig zoiets, want dat beperkt de verkeersbewegingen van de werknemers, en dat is in coronatijd wel zo veilig. En soms was het kerstpakket een doos, een tas die je op kon halen in een leegstaand gedeelte van het gebouw. Of je dan nog wel even je krabbel achter je naam wilde zetten op die lijst. En thuis wroette je dan tussen de chips, de houtwol, de snippers naar de fles wijn, de crackers, de blikjes, iets duurzaams vaak ook . Maar wat gebeurde er dit jaar bij het bedrijf waar ik werkzaam ben? Kreeg ik een code? Kon ik een pakket ophalen, mijn krabbel achterlaten? Nee. Ik kreeg een kerstkaart van de top van het bedrijf, met een liefdevolle groet daarop van de CEO, de CFO en de COO (nee, ook geen idee wat dat is) van de club. Op de kaart spraken ze hun waardering uit voor ons, de medewerkers. Dat wij het verschil maakten in de geluksbeleving van de klanten. Maar ja, moeilijk jaar, pittig, lastig, lastig, corona immers. En de kaart besloot met een bedankje voor de inzet van de medewerker en ‘Het mooiste cadeau dat je elkaar kunt geven, zijn mooie herinneringen.’ Daarom nodigden de CEO, de CFO en de COO mij uit om herinneringen te maken met mijn collega’s. Geen kerstpakket dus? Alleen een kaart? Wacht. De tekst op de kaart ging nog verder: ‘Toost op de collegialiteit en neem de eerste slok met vertrouwen op de toekomst.’ Een toost? Mooi, maar waarmee dan? Er zat geen fles bij de kaart. Er zat verder helemaal niks bij de kaart. Toost, maar neem je eigen drankje mee.
(Lezersvraag: Welke communicatiefouten maakt dit bedrijf?)
Reacties (6)
Nou, ook Eerste Kerstpakkettendag valt dit jaar vies in het water.
Als veel bedrijven het zo hebben geregeld (dit jaar géén pakket), dan wordt het ook rustiger bij de daklozenopvang. Elk jaar wordt de opvang overspoeld door het obligate kerstaltruïsme. Iedereen vist de wijn, de kaasjes en de chips er uit en de blikjes soep, pakjes koffiebonen en de goede-voornemens-kalender werden met de houtwol en snippers in de doos naar het Leger des Heils gebracht.
Awel, als bedrijven het niet fatsoenlijk kunnen regelen en burgers eigenlijk ook geen goed raad met de inhoud weten, organiseer het dan zelf en regel zelf een kerstpakket, zodat het altruïsme daar terecht komt waar het bruikbaar is.
Ik heb een blauwe maandag voor een familiebedrijf gewerkt, waar ma altijd chronisch te laat was met het loon overmaken. Vooral in december kon zich dat wreken. Gelukkig had pa het kerstpakket voor het personeel geregeld en daar hebben we de jaarwisseling op overleefd. Het was een goede motivatie om een bufferpotje in te richten, maar ook daarvoor moet je de middelen hebben.
Mijn werkgever doet niet aan kerstpakketten, die geeft gewoon geld, scheelt een hoop afval want meestal zit je niet op de helft van de inhoud van een pakket te wachten.
@1: ai, betrapt, want dat heb ik ook een keer gedaan; eruit gehaald wat ik van mijn gading vond, en de rest, weliswaar aangevuld met enkele nieuw gekochte levensmiddelen, gebracht naar de Voedselbank. En dat was nogal een ervaring, want ik was daar nog nooit geweest. Het pand zit hier precies tussen de achterkant van een kringloopwinkel en tegenover een begrafenisonderneming, zodat ik dus achter een lijkwagen aan fietsend bij de Voedselbank kwam – waar het enorm druk was. En omdat dat mij allemaal een beetje overviel, die lijkwagen, al die wachtenden, heb ik mijn tas gauw overhandigd aan een medewerkster, iets onduidelijks gemompeld en ging er daarna weer snel vandoor.
@4: Ik denk niet dat je daar een persconferentie hebt gemist.
Dit jaar drie kerstpakketten. Huidige uitzendbureau en waar ik ben ingeleend. En een bedrijf waar ik van de zomer heb gewerkt, willen me terug volgend jaar. Dacht het niet.