Eh, zoo bedoelde ik het niet. ’t Was bedoeld om aan te geven “waren er maar meer zo die zo met trigger happy journalisten omgingen” (wat zeldzaam is op Canvas), niet om mensen de illusie te geven dat ik vind dat er te weinig verlichte geesten zijn in die wereld.
#5
stoethaspel
Wat is het precies dat je in Kader zo aanspreekt, Carlos? Ik heb het stuk zitten kijken en ik zie eigenlijk gewoon een gelovige die beweert dat wat voor zijn vertaling van de Koran kwam niet toereikend genoeg is, en ik zie iemand die kritiek op gewelddadigheid pareert met de opmerking dat het allemaal ‘liefde’ is. (Dat laatste zag ik hem doen bij de wereld draait door, een week geleden).
Afgezien van het feit dat ik een dergelijke parering mager vind, blijf ik van mening dat een gelovige in één of andere god niet dusdanig interessant is dat we er voortdurend de televisieprogramma’s mee moeten vullen. De impact die Kader heeft lijkt me miniem. Ik ben er van overtuigd dat moslims hem niet serieus zullen nemen, omdat hij zich opstelt als een soort Aleviet met bekeringsdrang. Alevieten zijn binnen de moslimwereld misschien wel de minst geliefde groep.
Tot slot: De charme, waar ik nogal wat mensen over hoor, mbt Kader Abdul, is wat mij betreft eenzelfde soort charme als Emile Ratelband uitstraalt. Als je maar positief denkt kun je over gloeiende kolen lopen. Als je maar positief denkt is er met de Islam niks aan de hand.
Vandaar de vraag: Wat is hier nou zo goed aan?
#6
zmc
@5, stoethaspel: Wat er zo `goed’ aan is, is dat een dergelijke dogmatische levensinstelling zo mooi aansluit bij het geheel op dogmas gebaseerde leven van zoveel religieuzen…
Zolang je je eraan houdt, kun je net doen alsof die plank voor je kop je visie niet belemmert. Zodra je dat opgeeft, moet je je onherroeppelijk openstellen voor de realiteit en dan komen veel meer dogmas op losse schroeven te staan waardoor voor dit soort mensen hun hele wereldbeeld kan omvallen. Stug volhouden is de enige manier waarop dit soort mensen een confrontatie met het woud aan sterk verweven onwaarheden en onjuistheden waar ze hun leven op gebaseerd hebben, kunnen voorkomen. Dogma wordt op dogma gestapeld om het incorrecte wereldbeeld maar in stand te houden en je eigen bedrog niet uit te laten komen. Er is mijns inziens een onwaarschijnlijk sterke geest voor nodig om uit zo’n situatie te komen. En aangezien TV voornamelijk voor de wat minder sterke geesten wordt gemaakt, die op zoek zijn naar bevestiging van en medestanders in hun dogmas, is dit ‘goed’.
Maar eigenlijk is het natuurlijk diep triest.
Ignorance is bliss.
Overigens is dat niet het beeld wat ik van Kader heb na die uitzending; ik zie gewoon een bevlogen schrijver. De bevlogenheid doet inderdaad aan Ratelband denken, maar daar vind ik de vergelijking eigenlijk wel ophouden. Sterker nog, voor een religieus iemand vind ik Kader opvallend vrij van religieuze dogmas, een opvallend verlicht religieus. Het positieve, liefdevolle, waar hij het over heeft, is mijns inziens ook geen dogmatisch beeld van de islam, maar eerder een relatief rationeel geloof in de goedheid van de mens. Ik zie hier eerder iemand die de Islam probeert te vormen naar zijn eigen beeld van de goedheid van de mens dan iemand die stug bezig is dogma op dogma te stapelen om het beeld van een liefdevolle islam maar in stand te houden.
#7
Oplawaai
@ stoethaspel: Volgens mij is Kader Abdollah niet gelovig. Ik las laatst een interview waarin hij zei wel terruggekomen te zijn van zijn sterke afkeer van regligie, maar zelf niet in een god te geloven. Dus, Stoethaspel, jij ziet iets wat er niet is. Vooroordeel?
#8
Bismarck
@7: Ik heb zijn boeken niet gelezen, maar uit deze uitzending vang ik toch op dat hij de Koran vooral als een interessant boek ziet en niet als het Woord van God en Mohammed ook niet als de Profeet van God.
“blijf ik van mening dat een gelovige in één of andere god niet dusdanig interessant is dat we er voortdurend de televisieprogramma’s mee moeten vullen.”
Kader Abdollah is een gerespecteerd schrijver en columnist die twee nieuwe boeken uitheeft, waarvan één een bewerking van één van de meest invloedrijke werken uit de wereldliteratuur.
“omdat hij zich opstelt als een soort Aleviet met bekeringsdrang”
Volgens de recensent van NRC is Abdollahs vertaling zwaar beïnvloed door de grote Perzische soefidichters.
#11
Dan stuur je ’s ’n link in
1. Die man zijn leven.
2. Hoe hij zich opstelt.
Men zou hopen dat men ook terug kon in z’n mening en iets van intellectuele deemoed tonen, of historisch besef.
Maar kiest u gerust voor de balk in het eigen hoog, en polariseert mee.
#12
Dan stuur je ’s ’n link in
(In de uitzending zei KA waarom hij in Iran in de problemen is gekomen.)
#13
caprio
Kader is een leuke opa. Perzen zijn praatzieke narcisten (i.e. grote poeten). Religie is dom. Kader is de slechtst Nederlands pratende Nederlandse schrijver ooit.
#14
stoethaspel
Zonder nou direct in exegese te willen vervallen, dat is juist wat ik afwijs, stel ik vast dat Kader zich opstelt als een gelovige. Ik kan er niks anders van maken. Of andere gelovigen diezelfde mening zijn toegedaan, of niet-gelovigen in hem een fijne man zien, dat doet er voor mij niet toe. Hij schreef twee boeken over de Islam die allebei tot ‘de betere boeken’ gerekend zouden moeten worden. Geen van die boeken propageert zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling, in de zin van het loskomen van allerlei dogma’s. Mijn vraag ‘wat moeten we met al die onzin?’ is meer dan terecht. Een vooroordeel?, vraagt Oplawaai. Nou en of. En terecht. Bij P&W (ik noemde eerder het verkeerde programma geloof ik) merkte iemand iets op over Aisja en haar leeftijd. Dat werd dan door Kader ‘gepareerd’ met een opmerking over het ‘in de tijd geplaatst zien’. Antwoord op de vraag waarom dat dan vandaag de dag, ook door Kader, nog steeds gepropageerd wordt als iets nastrevenswaardigs was het angstvallig stil.
Ik heb niks tegen Kader als persoon. Ik heb iets tegen het weer doordringen van religie als een factor in de publieke ruimte waar voortdurend rekening mee moet worden gehouden door niet-gelovigen. Dat inlevingsvermogen komt mij veel te veel van één kant.
#15
Kale Kip
Sommige politici vinden dat moslims bepaalde achterlijke passages uit de Koran moeten scheuren. Sommigen vinden dat te ver gaan omdat boeken verscheuren niet erg netjes is. Je doet er de schrijver geweld mee aan.
Kader Abdollah pakt het wat subtieler aan, die doet de schrijver geen geweld aan, maar liefde. Hij schrijft een nieuw, mooi boek. Zonder de oude haatpassages, zonder de barbaarse kantjes, maar wel met alle mooie dingen die hij erin ziet. De mooie dingen die hij er uit zijn jeugd van heeft meegekregen. Het boek van zijn vader. Hij laat alle lelijkheid voor wat die is en behoudt het goede. Dat is precies wat het islamdebat nu nodig heeft. Een lintje voor die man.
#16
Oplawaai
@ Stoethaspel:
Geen van die boeken propageert zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling, in de zin van het loskomen van allerlei dogma’s.
Huh? Dus een boek kan alleen maar goed zijn als het zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling propageert? Of geldt dat alleen voor boeken over de Koran?
Mijn vraag ‘wat moeten we met al die onzin?’ is meer dan terecht.
Tja, die vraag kun je natuurlijk ook stellen over boeken van W.F. Hermans of Wolkers, schilderijen van Van Gogh of Karel Appel, muziek van Beethoven of Nick Cave. Wat moeten we daar eigenlijk mee.
#17
S’z
@#14 ook ik vind dat religie te belangrijk aandeel krijgt. Desondanks, het perspectief moet veranderen, en daarin zijn genuanceerde religieuzen zeer waardevol. Laat ons zelf ook genuanceerd dialogeren. Ik zie de polarisering somber in, dat weet men hier.
Kader Abdolah pareert gepeur naar confrontatie en escalatie op Canvas talkshow naar aanleiding van zijn Koran vertolking en richt zich in de camera tot de fanatici
Reacties (17)
Waren er maar meer zo !
Waren er maar meer zo !
Er zijn er meer zo. Er zijn er heel veel meer zo.
Eh, zoo bedoelde ik het niet. ’t Was bedoeld om aan te geven “waren er maar meer zo die zo met trigger happy journalisten omgingen” (wat zeldzaam is op Canvas), niet om mensen de illusie te geven dat ik vind dat er te weinig verlichte geesten zijn in die wereld.
Wat is het precies dat je in Kader zo aanspreekt, Carlos? Ik heb het stuk zitten kijken en ik zie eigenlijk gewoon een gelovige die beweert dat wat voor zijn vertaling van de Koran kwam niet toereikend genoeg is, en ik zie iemand die kritiek op gewelddadigheid pareert met de opmerking dat het allemaal ‘liefde’ is. (Dat laatste zag ik hem doen bij de wereld draait door, een week geleden).
Afgezien van het feit dat ik een dergelijke parering mager vind, blijf ik van mening dat een gelovige in één of andere god niet dusdanig interessant is dat we er voortdurend de televisieprogramma’s mee moeten vullen. De impact die Kader heeft lijkt me miniem. Ik ben er van overtuigd dat moslims hem niet serieus zullen nemen, omdat hij zich opstelt als een soort Aleviet met bekeringsdrang. Alevieten zijn binnen de moslimwereld misschien wel de minst geliefde groep.
Tot slot: De charme, waar ik nogal wat mensen over hoor, mbt Kader Abdul, is wat mij betreft eenzelfde soort charme als Emile Ratelband uitstraalt. Als je maar positief denkt kun je over gloeiende kolen lopen. Als je maar positief denkt is er met de Islam niks aan de hand.
Vandaar de vraag: Wat is hier nou zo goed aan?
@5, stoethaspel: Wat er zo `goed’ aan is, is dat een dergelijke dogmatische levensinstelling zo mooi aansluit bij het geheel op dogmas gebaseerde leven van zoveel religieuzen…
Zolang je je eraan houdt, kun je net doen alsof die plank voor je kop je visie niet belemmert. Zodra je dat opgeeft, moet je je onherroeppelijk openstellen voor de realiteit en dan komen veel meer dogmas op losse schroeven te staan waardoor voor dit soort mensen hun hele wereldbeeld kan omvallen. Stug volhouden is de enige manier waarop dit soort mensen een confrontatie met het woud aan sterk verweven onwaarheden en onjuistheden waar ze hun leven op gebaseerd hebben, kunnen voorkomen. Dogma wordt op dogma gestapeld om het incorrecte wereldbeeld maar in stand te houden en je eigen bedrog niet uit te laten komen. Er is mijns inziens een onwaarschijnlijk sterke geest voor nodig om uit zo’n situatie te komen. En aangezien TV voornamelijk voor de wat minder sterke geesten wordt gemaakt, die op zoek zijn naar bevestiging van en medestanders in hun dogmas, is dit ‘goed’.
Maar eigenlijk is het natuurlijk diep triest.
Ignorance is bliss.
Overigens is dat niet het beeld wat ik van Kader heb na die uitzending; ik zie gewoon een bevlogen schrijver. De bevlogenheid doet inderdaad aan Ratelband denken, maar daar vind ik de vergelijking eigenlijk wel ophouden. Sterker nog, voor een religieus iemand vind ik Kader opvallend vrij van religieuze dogmas, een opvallend verlicht religieus. Het positieve, liefdevolle, waar hij het over heeft, is mijns inziens ook geen dogmatisch beeld van de islam, maar eerder een relatief rationeel geloof in de goedheid van de mens. Ik zie hier eerder iemand die de Islam probeert te vormen naar zijn eigen beeld van de goedheid van de mens dan iemand die stug bezig is dogma op dogma te stapelen om het beeld van een liefdevolle islam maar in stand te houden.
@ stoethaspel: Volgens mij is Kader Abdollah niet gelovig. Ik las laatst een interview waarin hij zei wel terruggekomen te zijn van zijn sterke afkeer van regligie, maar zelf niet in een god te geloven. Dus, Stoethaspel, jij ziet iets wat er niet is. Vooroordeel?
@7: Ik heb zijn boeken niet gelezen, maar uit deze uitzending vang ik toch op dat hij de Koran vooral als een interessant boek ziet en niet als het Woord van God en Mohammed ook niet als de Profeet van God.
“Gelovig is hij nooit geweest”
http://www.depers.nl/cultuur/197201/Wie-mijn-Koran-leest-denkt-gaat-hier-al-die-ophef-over.html
“blijf ik van mening dat een gelovige in één of andere god niet dusdanig interessant is dat we er voortdurend de televisieprogramma’s mee moeten vullen.”
Kader Abdollah is een gerespecteerd schrijver en columnist die twee nieuwe boeken uitheeft, waarvan één een bewerking van één van de meest invloedrijke werken uit de wereldliteratuur.
“omdat hij zich opstelt als een soort Aleviet met bekeringsdrang”
Volgens de recensent van NRC is Abdollahs vertaling zwaar beïnvloed door de grote Perzische soefidichters.
1. Die man zijn leven.
2. Hoe hij zich opstelt.
Men zou hopen dat men ook terug kon in z’n mening en iets van intellectuele deemoed tonen, of historisch besef.
Maar kiest u gerust voor de balk in het eigen hoog, en polariseert mee.
(In de uitzending zei KA waarom hij in Iran in de problemen is gekomen.)
Kader is een leuke opa. Perzen zijn praatzieke narcisten (i.e. grote poeten). Religie is dom. Kader is de slechtst Nederlands pratende Nederlandse schrijver ooit.
Zonder nou direct in exegese te willen vervallen, dat is juist wat ik afwijs, stel ik vast dat Kader zich opstelt als een gelovige. Ik kan er niks anders van maken. Of andere gelovigen diezelfde mening zijn toegedaan, of niet-gelovigen in hem een fijne man zien, dat doet er voor mij niet toe. Hij schreef twee boeken over de Islam die allebei tot ‘de betere boeken’ gerekend zouden moeten worden. Geen van die boeken propageert zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling, in de zin van het loskomen van allerlei dogma’s. Mijn vraag ‘wat moeten we met al die onzin?’ is meer dan terecht. Een vooroordeel?, vraagt Oplawaai. Nou en of. En terecht. Bij P&W (ik noemde eerder het verkeerde programma geloof ik) merkte iemand iets op over Aisja en haar leeftijd. Dat werd dan door Kader ‘gepareerd’ met een opmerking over het ‘in de tijd geplaatst zien’. Antwoord op de vraag waarom dat dan vandaag de dag, ook door Kader, nog steeds gepropageerd wordt als iets nastrevenswaardigs was het angstvallig stil.
Ik heb niks tegen Kader als persoon. Ik heb iets tegen het weer doordringen van religie als een factor in de publieke ruimte waar voortdurend rekening mee moet worden gehouden door niet-gelovigen. Dat inlevingsvermogen komt mij veel te veel van één kant.
Sommige politici vinden dat moslims bepaalde achterlijke passages uit de Koran moeten scheuren. Sommigen vinden dat te ver gaan omdat boeken verscheuren niet erg netjes is. Je doet er de schrijver geweld mee aan.
Kader Abdollah pakt het wat subtieler aan, die doet de schrijver geen geweld aan, maar liefde. Hij schrijft een nieuw, mooi boek. Zonder de oude haatpassages, zonder de barbaarse kantjes, maar wel met alle mooie dingen die hij erin ziet. De mooie dingen die hij er uit zijn jeugd van heeft meegekregen. Het boek van zijn vader. Hij laat alle lelijkheid voor wat die is en behoudt het goede. Dat is precies wat het islamdebat nu nodig heeft. Een lintje voor die man.
@ Stoethaspel:
Geen van die boeken propageert zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling, in de zin van het loskomen van allerlei dogma’s.
Huh? Dus een boek kan alleen maar goed zijn als het zelfredzaamheid en intellectuele zelfontwikkeling propageert? Of geldt dat alleen voor boeken over de Koran?
Mijn vraag ‘wat moeten we met al die onzin?’ is meer dan terecht.
Tja, die vraag kun je natuurlijk ook stellen over boeken van W.F. Hermans of Wolkers, schilderijen van Van Gogh of Karel Appel, muziek van Beethoven of Nick Cave. Wat moeten we daar eigenlijk mee.
@#14 ook ik vind dat religie te belangrijk aandeel krijgt. Desondanks, het perspectief moet veranderen, en daarin zijn genuanceerde religieuzen zeer waardevol. Laat ons zelf ook genuanceerd dialogeren. Ik zie de polarisering somber in, dat weet men hier.
Lintjes voor #15 & co.