De Britse minister van Binnenlandse Zaken Priti Patel keurde vrijdag de uitlevering goed van WikiLeaks-oprichter Julian Assange aan de Verenigde Staten. Assange, zijn vrouw Stella Morris en Wikileaks zijn niet bereid de strijd op te geven. Ze hebben aangekondigd tegen Patels besluit in beroep te gaan. ‘Julian heeft niets verkeerd gedaan,’ zegt Morris in een persverklaring, ‘hij is een journalist en een uitgever en wordt nu gestraft voor het uitoefenen van zijn beroep’. Iedereen die de persvrijheid hoog heeft ‘zou zich diep moeten schamen dat de minister van Binnenlandse Zaken de uitlevering van Julian Assange aan de Verenigde Staten heeft goedgekeurd, het land dat zijn moord beraamde.’ Priti Patel had de kans aan deze voortslepende zaak een eind te maken, maar, vervolgt Morris, ‘ze zal nu herinnerd worden als medeplichtige van de Verenigde Staten, het land dat van onderzoeksjournalistiek een criminele onderneming wil maken’.
Patel blijft doof voor internationale solidariteit
De internationale solidariteit met Assange groeit. In Duitsland hebben 37 Bondsdagafgevaardigden van SPD, FDP, Grünen en Die Linke begin mei gepleit voor stopzetting van de uitleveringsprocedure. De Duitse radio bekroonde het werk van Assange met de Günther Wallraf prijs. Twintig internationale organisaties op het gebied van pers en publiciteit, waaronder RSF (Reporters Sans Frontières) en verschillende afdelingen van de internationale organisatie van schrijvers PEN, hebben bij Patel aangedrongen op de onmiddellijke vrijlating van Assange. Ook de Commissaris voor Mensenrechten van de Raad van Europa, Dunja Mijatovic deed een klemmend beroep op de Britse minister om de uitlevering niet door te laten gaan.
Patel negeert alle kritiek, inclusief een petitie die door 60.000 mensen was ondertekend. Het Verenigd Koninkrijk blokkeert ook een onderzoek van de Spaanse justitie naar het afluisteren van gesprekken van Assange met zijn verdedigers door een Spaans bedrijf in opdracht van de CIA toen hij nog in de ambassade van Ecuador zat. Als bewezen kan worden dat de CIA via illegale methodes op de hoogte was van Assanges verdedigingsstrategie zou dat de hele uitleveringsprocedure kunnen stopzetten.
Hulp uit Australië?
Misschien biedt de nieuwe Australische regering nog hoop. Assange is Australiër. Labor-leider Anthony Albanese, de nieuwe premier, heeft zich in het verleden uitgesproken voor vrijlating van Assange. Hij vond het wel genoeg na tien jaar gevangenschap, zei hij op een verkiezingsbijeenkomst. ‘Ik heb geen sympathie voor veel van zijn acties, maar in wezen zie ik niet wat er gediend is door hem opgesloten te houden.’ Later bekritiseerde hij het feit dat Manning die de informatie naar Wikileaks had gelekt inmiddels weer vrij rondliep, terwijl degene die het publiceerde al meer dan tien jaar vastzat. Maar maandag weigerde de premier publiekelijk stelling te nemen inzake het besluit van de Britse regering. ‘Ik ben van plan een regering te leiden die diplomatiek en passend samenwerkt met onze partners’, aldus Albanese.
Wat dit betekent voor het lot van Assange blijft voorlopig nog in nevelen gehuld.
[overgenomen van Klokkenluiders en Persvrijheid]
Reacties (15)
In Rusland worden allerlei mensen in de gevangenis gegooid wegens vage aanklachten, terwijl de werkelijke reden is dat onthullingen doen waar de regering niet blij mee is.
Navalny is een goed voorbeeld: zogenaamd veroordeeld wegens fraude.
Bij Assange lijkt hetzelfde te spelen:
Hij werd eerst aangeklaagd voor een zaak die praktisch niet te bewijzen valt (seks zonder instemming, nadat het condoom gescheurd was).
En toen hij voor iets anders aangeklaagd worden kon, werd de oorspronkelijke aanklacht ingetrokken.
En dat de (Britse of Amerikaanse) regering niet blij is met zijn onthullingen, mag duidelijk zijn.
Dit is een poging om journalisten te intimideren.
Ik vermoed dat dit het cruciale verschil is tussen Manning en Assange:
(Bron: CBC)
Of je nou vindt dat hij gelijk heeft of niet, die houding van Assange en zijn entourage helpt hem zeker niet.
Ik vraag me af hoe zwaar we moeten tillen aan de ‘spijt’ van Manning. En waarover zou Assange spijt moeten betuigen? Het gaat ook niet om zijn persoon. Wat hier vooral speelt is een poging tot afschrikking van potentiële klokkenluiders en media om voor de positie en reputatie van de VS mogelijk pijnlijke info openbaar te maken.
Daar gaat het niet om. Het punt is dat Manning met die spijtbetuiging een opening gaf aan de politiek om haar vrij te laten.
Als ik het me goed herinner kwam die spijtbetuiging van Manning erop neer dat ze zei dat het spijtig vond als door haar onthullingen mensen in gevaar waren gekomen. Zoiets zou Assange natuurlijk ook kunnen zeggen. Ik denk dat een heel klein beetje introspectie wel op zijn plaats zou kunnen zijn. Tot nu toe krijgt Assange het voor elkaar om werkelijk alles en iedereen tegen zich in het harnas te jagen. Hij heeft de situatie waar hij in zit voor een deel te danken aan zijn eigen gedrag.
Het probleem is nu net dat het wel om de persoon gaat. De aanhang van Assange probeert namelijk continu een martelaar en heilige van hem te maken. Met verhalen die af en toe behoorlijk complotterig worden. Jouw hele verhaal hierboven gaat ook alleen maar over de persoon.
Waar het in deze kwestie eigenlijk om gaat is de vraag waar de grens ligt tussen klokkenluiden en het onthullen van geheime informatie waardoor mensen in gevaar kunnen komen. Best een ingewikkeld onderwerp, waar ik de wijsheid zeker niet over in pacht heb. En waar kamp Assange alleen maar platte retoriek over uitslaat, die jij kritiekloos overneemt.
En daar zit dus het verschil tussen Assange en Manning. Assange hangt eendimensionaal de held en martelaar uit. Manning heeft laten zien dat ze begrijpt dat het niet zo simpel is.
Chelsea Manning maakte een aardig gebaar naar aftredend president Obama. Zou ik ook gedaan hebben. Ik betwijfel of Assange de kans krijgt. Je kunt je aan zijn manier van optreden storen. Maar zijn uitlevering is een waarschuwing aan iedereen die iets onaangenaams over de VS naar buiten zou willen brengen. Het gaat om de persvrijheid en de bescherming van de journalist. Dat is de reden dat Assange, los van zijn persoon, steun krijgt van mensen als Daniel Ellsberg, voormalig Amerikaans klokkenluider. En dat is ook de reden dat organisaties als RSF, PEN, Amnesty International, de Commissaris Mensenrechten van de Raad van Europa en vele anderen aandringen op zijn vrijlating na tien jaar.
Nounounou, dat is wel heel erg overdreven. Er zijn in de loop van de geschiedenis talloze mensen die onaangename dingen over de VS naar buiten hebben gebracht. En er zijn er nog steeds duizenden die dat doen. In overgrote meerderheid worden die mensen niet vervolgd. Je bewering is, kortom, een hysterische overdrijving.
Maar ik denk wel dat politici wat bang zijn voor Assange. In 2016 heeft hij aangetoond dat hij een meester-manipulator is, in zijn werk voor de gezamenlijke campagne van Trump, Pence en Poetin. En veel politici zullen denken dat het voor Assange voor een nietsontziende wraakexpeditie was tegen Hillary Clinton. Het idee dat zo iemand zich tegen hen zou kunnen keren zal de meeste politici niet heel erg aanstaan. En dat werkt zeker niet in het voordeel van Assange.
Laat ik de kern van de zaak nog een samenvatten.
Klokkenluiden is niet hetzelfde als elk geheim document dat je te pakken kunt krijgen online plempen. Persvrijheid staat niet gelijk aan het recht om zomaar alles te publiceren, als je daar zin in hebt.
Er zijn goede redenen waarom sommige informatie geheim is. Maar politici kunnen ook misbruik maken van de mogelijkheid om informatie als geheim aan te merken. Klokkenluiders en journalisten opereren in dat spanningsveld. En dat vraagt om zorgvuldigheid en integriteit. Dat Assange-fans negeren dat helemaal, met hun kretologie. En ik betwijfel of ze daarmee de integere klokkenluiders en onderzoeksjournalisten een dienst bewijzen. Omdat ze overheden aan een excuus kunnen helpen om wetgeving aan te scherpen. Of aan munitie om integere klokkenluiders en journalisten in diskrediet te brengen.
Het is natuurlijk volstrekt normaal dat Patel de uitlevering van Assange goedkeurt. Meerdere Britse rechters hebben uitgebreid naar de zaak gekeken en geen beletsel gevonden voor uitlevering aan de VS. Daartegenin gaan zou juist vreemd zijn en uitleg behoeven.
Het is jammer dat Jos ons niet neutraal van informatie voorziet over deze zaak, maar in plaats daarvan de mening van de entourage van Assange doorbrieft. Het leidt tot vreemde conclusies. Het feit dat een petitie door 60.000 mensen is ondertekent betekent nog niet dat het een goed idee is dat de minister daarnaar luistert, bijvoorbeeld.
Op eentje na.
Het is jammer dat je ons niet volledig informeert met je reactie.
Daarbij lijk je 60.000 ondertekeningen te bagatelliseren en volledig voorbij te gaan aan dat de 37 Duitse Bondsdagafgevaardigden, 20 internationale organisaties op het gebied van pers en publiciteit en de Commissaris voor Mensenrechten van de Raad van Europa tegen uitlevering en voor vrijlating van Assange zijn.
En wat zegt die ene rechter dan zoal?
Met andere woorden, er was maar een reden om uitzetting te weigeren en dat was vanwege zijn mentale gezondheid. In het hoger beroep is dat bezwaar afgewezen. Toch zijn het juist de argumenten die door jouw ene rechter zijn afgewezen die steeds terugkomen in het verhaal van de supporters van Assange.
Dat klopt! En dat zou jij ook doen als ik bijvoorbeeld zou beweren dat het stikstofbeleid van tafel moet omdat 60.000 mensen een petitie met die strekking hebben ondertekenend.
De duitse bondsdag heeft 735 leden. Is dat dan indrukwekkend vind je?
Deze legt nog wat gewicht in de schaal. Maar dan nog is het argument gebaseerd op autoriteit, niet op inhoud.
Rechtspreken blijft een subjectieve bezigheid. Mijn vertrouwen in de rechtspraak in het VK is erg afgenomen toen het VK Assange aan Zweden uitleveren wilde.
Het lijkt mij normaal dat mensen niet uitgeleverd worden:
– als het delict in het eigen land is toegestaan
of
– als vooraf redelijkerwijs aangenomen worden mag l, dat geen bewijs voor de zaak geleverd worden zal .
Voor zover ik weet telt “verder neuken met een gescheurd condoom” in het VK niet als verkrachting.
En bewijzen dat Assange het defect gemerkt had is helemaal een hopeloze zaak.
Toch is dat niet zo normaal als het lijkt. Het EU-uitleveringsverdrag is gebaseerd op vertrouwen in elkaars rechtssysteem. Binnen het Europese systeem zijn er geen uitleveringsverzoeken meer, maar uitleveringsbevelen. Er zijn nog wel wat uitzonderingen waarin een land dat bevel niet uit hoeft te voeren, maar de mogelijkheden zijn beperkt. En het is zeker niet zo dat de rechter van het uitleverende land een oordeel uit moet spreken over de kwaliteit van het bewijs. Er wordt namelijk zonder meer aangenomen dat een verdachte na uitlevering een eerlijk proces krijgt.
Dank voor de uitleg!
Toch heeft een Nederlandse rechter uitlevering geweigerd, wegens zorgen over de rechtsstaat in Polen.
Blijkbaar gaat Nederland er niet van uit dat een eerlijk proces gegarandeerd was.
Ik vermoed dat die conclusie ook getrokken worden mag als een verzoek om uitlevering onzinnig is.
(Anders kan een land nog om uitlevering vragen wegens “met watjes doodgooien van een olifant”.)
https://www.bjutijdschriften.nl/tijdschrift/tijdschrifteuropeesrecht/2021/3-4/NtER_1382-4120_2021_027_304_003#:~:text=In%20%C3%A9%C3%A9n%20zaak%20heeft%20de,%3ARBAMS%3A2021%3A420.
Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Als vertrouwen in elkaars rechtsstaat de basis is onder dat verdrag, en dat vertrouwen is niet meer terecht, dan zou je kunnen zeggen dat het verdrag niet meer van toepassing is. In zo’n geval heb je waarschijnlijk vooral een goede advocaat nodig die dat punt heel overtuigend weet te brengen.
Als ik het goed heb kijkt de rechter in die zaak helemaal niet inhoudelijk naar het uitleveringsbevel uit Polen. Het gaat alleen over de vraag of iemand daar nog een eerlijk proces kan verwachten. En er moet wel heel wat aan de hand zijn wil een rechter over een ander EU-land zeggen dat dat niet zo is.
Ik ken zeker niet alle details van dat verdrag. Maar ik vermoed dat de kern van het verdrag is dat een rechter heel weinig vrijheid heeft om een aanklacht uit een ander EU-land inhoudelijk te beoordelen. Zo wordt voorkomen dat een verdachte een Europese grens over kan steken om vervolgens aan een lange en ingewikkelde procedure te beginnen.