Jetzt geht’s loss

Het moet wel heel raar lopen, als we in 2006 niet tenminste de finale van het WK halen. In 2003 trok ik deze daslogische conclusie op uw vertrouwde webstek*. De Nederlandse voetbalsupportert meende in het verleden altijd dat het behalen van een toernooititel slechts een formaliteit zou zijn die door het balletje rond laten gaan en het spel breed te houden, mits niet al te veel pech, verzilverd zou kunnen worden. Er waren wel kniesoren die wezen op de typisch Nederlandse arrogantie, maar die waren altijd in de minderheid.

De historische vanzelfsprekende zelfverzekerdheid lijkt anno 2006 echter teloor te zijn gegaan. Van de talloze deskundigen die de televisierevue passeren, oppert een aanzienlijk deel dat we ‘al blij mogen zijn als we de voorrondes overleven’. Met deze monsterpoule, zouden we misschien ‘juist’ blij moeten zijn, maar die insteek past niet in de huidige teneur. Alom wordt verkondigd dat Nederland geen wereldkampioen gaat worden en degenen die anders beweren worden aangekeken alsof ze als lid van de Oranjevereniging een mongloide koningshuis proberen te verdedigen binnen een hooggeleerd gezelschap van republikeinen.

De omslag van de zelfverklaarde gedoodverfde kampioen naar de bescheiden oranjegeverfde supporter die in zijn leeuwenhosen verklaart: De finale is haalbaar, is niet moeilijk te verklaren. De quasi-sociologische meningmaker zou kunnen wijzen op een land in verwarring door het internationale pleefiguur dat wij sloegen met onze politieke moorden en de uitzetting van een omstreden debataanjager. Maar een wat minder ‘long shot’-verklaring vormt de selectieprocedure van Van Basten. Iedere kans op kapsoneslijden is buiten het team gehouden.

De ware vedette herkent men aan een kritisch vragende, nauwelijks verstoorde blik bij beroering van de balzak door de tegenstander, de handen blijven uiteraard in de zij rusten.
De Italianen verklaren Van Basten voor gek dat hij Serie A-heerser en huisvriend van Sargasso niet heeft meegenomen. Maar ik meen dat het krampachtig respecteisen van Seedorf totdat het hele team rondom hem gemodelleerd is, de bondskootsj terecht heeft gedwongen tot zijn inschatting. Ook de mogelijke onzekerheid die met de overvloed aan spitstenkwaliteit gepaard gaat, heeft Marco opgeheven door volledig vertrouwen in Van Nistelrooy uit te spreken. Toch hoop ik niet dat hierdoor Huntelaar thuis moest blijven. Het optimisme dat Hunter’s mogelijke selectie bij veel fans opwekte, zou toch niet meteen hoeven resulteren in faalangst bij concurrenten of onrust in het team?

De vraag die knaagt is of er nu niet te weinig vedettepotentieel aanwezig is. Of zou dat juist Van Basten’s troef zijn? Een tot dusver tamelijk kleurloos team, waar de pers nog niet het vergezochtste relletje uit weet te wringen. Een eenheid waarbinnen eenieder voor zijn balbroeder het vuur uit de voetbalsloffen loopt en waar na een 2-0 voorsprong naarstig wordt getracht ook de derde voorhoedespeler zijn goaltje mee te laten pikken. Totdat het stof optrekt en de ubervedette boven iedereen uitprijkt. Sint Marco. Ik begin er weer voorzichtig in te geloven.

*de historische foto’s bij de pots uit 2004 zijn inmiddels weg, maar tegen gepas(s)te vergoeding bij ondergetypte te bekomen