Je mag wel u zeggen hoor!

Taal verandert continu op democratische wijze, zonder dat er verkiezingen aan te pas komen. De veranderingen gaan snel, maar toch niet zo snel dat de veranderingen dagelijks opvallen. Doordat ik 2 keer per jaar naar de Canarische eilanden ga, hoor ik de taal daar wel bewust veranderen. Een intrigerend proces. In het Spaans is er net als in het Nederlands een onderscheid tussen jullie (vosotros) en het meervoudige u (ustedes). Op het vasteland gebruikt men meestal ‘vosotros’, wil je beleefd zijn dan zeg je ‘ustedes’. Kortom: dezelfde situatie als in Nederland. Op de Canarische eilanden, en de meeste Latijns-Amerikaanse landen, gebruikt men alleen maar ‘ustedes’. Het woord ‘vosotros’ gebruikt men daar nooit.

Sinds een paar jaar zeggen veel eilanders vaker ‘vosotros’. Vooral winkelpersoneel, obers en hotelpersoneel. Ik ben er nog niet uit waarom dat zo is. Misschien komen er meer toeristen vanaf het vasteland of wellicht wordt er minder naar de regionale TV gekeken. Het gekke is: de eilandbewoners gebruiken ‘vosotros’ vooralsnog alleen maar in de openingszin. Het lijkt een uiting te zijn van: ‘we weten wel hoe het hoort’. Na de openingszin gaan ze verder op de voor hen ‘normale’ wijze. Je krijgt dan merkwaardige conversaties. In het Nederlands vertaald hoor je een ober bijvoorbeeld zeggen: ‘Het spijt me dat jullie even moesten wachten. Mag ik uw bestelling opnemen?’

Ik ben benieuwd hoe deze ontwikkeling verder gaat. Passen de eilanders zich aan en wordt de situatie net zoals op het vasteland? Keren ze weer terug naar hun oude gewoontes en houden ze op met het gebruik van ‘vosotros’? Of betekent ‘jullie’ in de Canarische archipel voortaan ‘u’ en is de betekenis op het vasteland omgekeerd?

Het volk beslist. Over een jaar of tien.