O wat de hel dacht ik ineens, ik gooi er een eerdere versie bij op
#3
S’z
“Als reactie op de vernieling van het monument bij Ceres in 2003 maakte Wolkers bekend dat hij glas minder zal gaan toepassen en meer met staal zal gaan werken.”
nee. zoals jij wellicht in al je wijsheid al had gezien ziet Wolkers er eigenlijk als een omaatje uit.
Dan heeft een tekenaar het prerogatief om dat met minieme aanzetten te accentueren – maar dat wordt te subtiel als verklaring, reeds, ondertussen?
—–en hup, naar het restaurant – mmmsmakelijk, damen en heren en ongelukkigen ook.
Ik ben tè goed denk ik, maar een hond met vlooien moet krabben.
Hier Oma Wolkers, die keer op keer bewees – als je tenminste niet uit Hollandse prakjus bestaat – dat hij een heel gevoelig, ietwat onslimme, maar stijlvol principieel man was.
#8
HansR
Afsluiting van een tijdperk.
Geen grootse boeken, wel met gevoel en in de tijd geplaatst.
Zijn kunstwerken (beelden) zijn prachtig.
Boeiende man.
Zijn glazen kunstwerken vind ik mooier dan zijn boeken.
De breekbaarheid (soms letterlijk als ze weer eens kapot werden geslagen) die eruit spreekt is geweldig. Een breekbaarheid [van het leven] die ook in zijn boeken tastbaar is. Maar zichtbaar in glas is het pas echt voelbaar.
#9
S’z
Ivm #6 : zou ik anders wel terug willen zien komen, dat archaïsch waarschuwende “Ongelukkige ! Blijft daar van af ! Ge weet niet waar ge aan begint !”
Reacties (9)
Nu helemaal in de wolken (en z’n as dra misschien ook). Sayonara Sir !
O wat de hel dacht ik ineens, ik gooi er een eerdere versie bij op
“Als reactie op de vernieling van het monument bij Ceres in 2003 maakte Wolkers bekend dat hij glas minder zal gaan toepassen en meer met staal zal gaan werken.”
Mooi interview in Humo met Wolkers :
http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/DezeWeek_Humofiles_Jan-Wolkers-Humo3103.html
is het zijn moeder, Crachàt?
nee. zoals jij wellicht in al je wijsheid al had gezien ziet Wolkers er eigenlijk als een omaatje uit.
Dan heeft een tekenaar het prerogatief om dat met minieme aanzetten te accentueren – maar dat wordt te subtiel als verklaring, reeds, ondertussen?
—–en hup, naar het restaurant – mmmsmakelijk, damen en heren en ongelukkigen ook.
Ik ben tè goed denk ik, maar een hond met vlooien moet krabben.
Hier Oma Wolkers, die keer op keer bewees – als je tenminste niet uit Hollandse prakjus bestaat – dat hij een heel gevoelig, ietwat onslimme, maar stijlvol principieel man was.
Afsluiting van een tijdperk.
Geen grootse boeken, wel met gevoel en in de tijd geplaatst.
Zijn kunstwerken (beelden) zijn prachtig.
Boeiende man.
Zijn glazen kunstwerken vind ik mooier dan zijn boeken.
De breekbaarheid (soms letterlijk als ze weer eens kapot werden geslagen) die eruit spreekt is geweldig. Een breekbaarheid [van het leven] die ook in zijn boeken tastbaar is. Maar zichtbaar in glas is het pas echt voelbaar.
Ivm #6 : zou ik anders wel terug willen zien komen, dat archaïsch waarschuwende “Ongelukkige ! Blijft daar van af ! Ge weet niet waar ge aan begint !”