ACHTERGROND - Het was al langer bekend: Harvard-economen Carmen Reinhart en Kenneth Rogoff, auteurs van een economische studie waarin werd ‘aangetoond’ dat een staatsschuld hoger dan 90% van het BBP de economische groei dramatisch afremt hebben zich schuldig gemaakt aan selectief gegevensgebruik, dubieuze dataweging en ordinaire fouten. Hun openlijke pleidooi voor straffe bezuinigingen in tijden van economische crisis was zodoende gebaseerd op gebakken lucht.
Dat ‘austerity’ de economische ellende alleen maar vergroot, is inmiddels overduidelijk. Dus toen de ‘wetenschappelijke’ onderbouwing van een strak bezuinigingsbeleid door een eenvoudige gegevenscontrole volledig onderuit werd gehaald, werd dit natuurlijk breed uitgemeten door de voorstanders van een Keynesiaans stimuleringsbeleid, waaronder – uiteraard – Paul Krugman.
De resulterende negatieve aandacht voor hun broddelwerk schoot Reinhart en Rogoff echter zodanig in het verkeerde keelgat dat ze een open brief aan Paul Krugman publiceerden. En wat is het allereerste verwijt dat Krugman voor zijn kiezen krijgt? Hij was niet beleefd genoeg:
We admire your past scholarly work, which influences us to this day. So it has been with deep disappointment that we have experienced your spectacularly uncivil behavior the past few weeks. You have attacked us in very personal terms, virtually non-stop, in your New York Times column and blog posts.
Waar moet het heen met de wereld als Harvard-economen voortaan publieke verantwoording moeten afleggen?
Reacties (5)
De Japanse staatsschuld is iets van 200 % van het nationale inkomen.
Ik denk dat je ‘civil’ in dit geval verkeerd vertaalt. Hier wordt bedoeld zakelijk: in de zin van ‘op de zaak gericht’. Terecht of niet – dat weet ik niet – geven ze aan dat Krugman zich bediende van ad hominems.
Overigens schitterend. Selectiviteit van de gebruikte data is een van de centrale punten in de brief en het overkoepelend debat. Mooi dat deze post zich daar ook van bedient. Van een heel debat wordt een brief eruit gelicht. Van die brief een alinea, van die alinea ongeveer de helft.
De laatste zin snap ik niet zo. Is het verkeerd als wetenschappers af en toe wat toelichten in het maatschappelijk debat? Of is het ironisch?
@2:
‘Civil’ betekent toch heus ‘beleefd’ of ‘beschaafd’. Niet ‘zakelijk’ of ‘relevant’. Ook in het Engels hebben ze daar aparte woorden voor.
En laten we dan nu eens kijken naar de ‘spectaculaire onbeleefdheid’ van Krugman. Reinhart en Rogoff linken (als voorbeeld) naar dit stuk van Krugman in de New York Review of Books. En wat schrijft Krugman daar over Reinhart en Rogoff? De volgende passage is de meest kritische die ik kon vinden:
Afgezien van de eerste zin (wat een terechte vraag is) is alles wat hierboven staat feitelijk juist.
Maar van Reinhart en Rogoff mag dat niet worden gezegd, niet omdat het niet waar is, maar omdat het ‘onbeleefd’ zou zijn.
Reinhart en Rogoff móeten overigens wel met het beleefdheidsargument aan komen zetten omdat hun bewering in de open brief dat ‘de latere literatuur’ (van na 2010) wél een stevige relatie tussen schuld en economische groei laat zien ook een gevalletje selectief shoppen is. Zie bijvoorbeeld hier:
@1: Ja dat heeft iets met dynamisch vermogen te maken .
Toch blijft Japan en de rest van de wereld ondanks hun groei afhankelijk van de ECB .
Men wil in Brussel nog maar één ding en dat is een nieuwe economische Europese wereldorde .
“Maar je hoeft geen whizzkid te zijn om te begrijpen dat door de bezuinigingen van dit kabinet en ECB de problemen eerder groter zijn geworden de afgelopen jaren, dan kleiner” .
Economen begrijpen het allemaal niet meer .
Hun realiteit is opgebouwd uit vriendjespolitiek tussen ondernemers en economen .
Geschiedenis in EU blijft zich maar herhalen : http://www.bbc.co.uk/news/business-22687822