Internet-wangedrag in de baas z’n tijd

Soms vraag je je af hoe het zit met de redenen voor een topsalaris van bepaalde bestuurders. Zonder zou het niet mogelijk zijn om capabele leidinggevende mensen te vinden. Nou ja, capabel? De directeur ICT Leadership van Ernst & Young is een prachtig voorbeeld van een overbetaalde incompetente leidinggevende. De goede man windt zich op over het privé-surfgedrag van werknemers in de baas zijn tijd. Er moet immers gearbeitet worden!

“Het lijkt wel nu de arbeidsmarkt weer groeiende is dat mensen zich meer wangedrag op de werkvloer permitteren”

“Wangedrag op de werkvloer” is het volgens good old Verschuur, die blijkbaar denkt dat wij allen nog aan de lopende band werken. Het feit dat de meeste Nederlanders, zeker zij die achter een bureau werken met internetverbinding, geen lopende bandwerk meer verrichten lijkt geheel aan hem voorbij te zijn gegaan. Dat de meeste werknemers hooggeschoold zijn en dat het werk wat zij doen vooral denkwerk is i.p.v. handarbeid lijkt hem vreemd te zijn. En dat je niet non-stop kan nadenken en optimaal presteren tegelijkertijd is hem blijkbaar ook onbekend. Misschien dat hij zelf even iets te lang heeft doorgewerkt en niet doorhad dat zijn hersencellen een pauze nodig hadden?

8 uur non-stop presteren is een illusie

Het kort onderbreken van je werk is volgens mij juist vaak goed voor je uiteindelijke concentratie en daardoor productiviteit. Zeker als het gaat om het oplossen van complexe problemen. De boog kan niet 8 a 9 uur non-stop gespannen zijn. Dat doet je productiviteit geen goed. Je hebt soms simpelweg afleiding nodig. Maar nee…

“Stel dat je een bedrijf runt van honderd mensen, dan komt dit per maand neer op duizend uur arbeidsproductiviteitverlies. Dit is geen kinderspel meer, maar een serieus probleem.”

Hij lijkt juist niet te kijken naar de arbeidsproductiviteit, maar naar hoeveel uur je exact werkt. Of je ook daadwerkelijk voortgang boekt of iets presteert lijkt minder relevant. Tenzij een werknemer zijn of haar deadline niet haalt maar wel volledig de betaalde uren heeft gewerkt. Nee, dan is het juist goed dat je onbetaald overwerkt en niet meer dan logisch dat je wordt afgerekend, niet op je gewerkte uren, maar je behaalde prestaties.

Vaak wordt een probleem waar een werknemer tegenaan zit te hikken rond 5 uur binnen een paar minuten de volgende ochtend opgelost. Waarom? Omdat men dan weer fris is en aan de eigen tunnelvisie ontsnapt is. En een kwartiertje even iets totaal anders doen kan hetzelfde effect hebben. In plaats van uren radeloos naar je beeldscherm te staren kan korte afleiding je hersens weer een kickstart geven en er zorg voor dragen dat het werk sneller afkomt dan wanneer je dit niet gedaan had. Daarnaast komt het waarschijnlijk ook de kwaliteit van het product dat je aan het produceren bent ten goede. Iets wat weer minder werk achteraf oplevert.

Het falen van leidingevende

Dat iemand in zo’n hoge functie zulke fouten maakt verbaast mij helaas niets. De verbintenis met de werkvloer is meestal totaal verbroken. Men kijkt niet naar hoe productief een werknemer daadwerkelijk is, maar is verdwaald in een oerwoud van cijfertjes en excelsheets. Korte termijnvisie, geen inzicht in de werkvloer, weinig kennis van het daadwerkelijke product dat men verkoopt. Menig bedrijf is er al aan kapot gegaan. Ik heb het zelfs al eens met eigen ogen mogen aanschouwen.

Ook lijkt men wel eens te vergeten dat hoe langer men vraagt dat een werknemer actief is hoe meer privézaken men tijdens werktijd zal moeten regelen. Het leven bestaat namelijk niet altijd uit werken. Al was het maar omdat veel dingen tijdens kantooruren geregeld moeten worden. Als je een topsalaris hebt zal je daar ongetwijfeld minder last van hebben. Dan worden zulke zaken voor je geregeld, waarschijnlijk op kosten van de zaak door je “personal assistant”. Geregeld voor een veel hoger bedrag dan die 10 minuten die een werknemer aan een privé-telefoongesprek besteed.

Grote vragen des levens?

Maar misschien is de dieper liggende vraag eigenlijk wel: “willen we dit überhaupt?”. Het lijkt dat hier nog gedacht wordt volgens de lijnen dat je moet kiezen tussen óf de economie óf menselijkheid. Willen we een samenleving waarin mensen worden opgeofferd aan de economie? Of willen we een maatschappij waarin de economie in dienst staat van het menselijk geluk? Een veel gemaakte fout van sommige mensen is te denken dat je moet kiezen tussen menselijkheid of economie. Dat als je voor menselijkheid kiest je tegen een sterke gezonde economie bent. Dit terwijl beide juist nodig zijn om ons als maatschappij, als samenleving, hoger te brengen. De economie is belangrijk, maar zij hoort wel de mensheid te dienen en niet andersom.

Helaas zijn dit soort ideeën iemand als hem geheel vreemd. Mensen zijn productie-goederen, machines, en niets meer. Waarschijnlijk is de slaven-arbeid in China voor een man als Verschuur het hoogst haalbare goed voor ons als mensheid. Toch een beetje een trieste mensvisie. Maar blijkbaar is het dit soort tunnelvisie dat je krijgt voor een mega-salaris.