COLUMN - Alweer zien we de onttakeling van een organisatie die kankeractivisme voorstond. Nadat eerder Pink Ribbon, LiveStrong en Alpe d’HuZes door het slijk moesten, viel vorige week Inspire2Live in duigen.

Het verhaal verandert niet. Een goedbedoelende organisatie zet acties op om onderzoek naar kanker te financieren. Koop een roze lintje of een gele armband, koop ons blad, schaf een roze stofzuiger aan! Ga gesponsord rennen of fietsen, verzamel geld voor het goede doel!

We doen massaal mee. Het geeft een fijn gevoel dat we hoogstpersoonlijk meehelpen om te ‘strijden’ tegen kanker’. Niet eerder was je zo heldhaftig en sociaal terwijl je simpelweg iets kocht, of je sportschoenen onderbond.

LiveStrong ging ten onder aan malversaties. Voorman Lance Armstrong bleek in doping gedompeld te zijn en misbruikte de kas van LiveStrong om zijn rechtszaken te bekostigen.

Inspire2Live – opgericht vanuit Alpe d’HuZes, die beloofde volkomen strijkstokvrij te zijn – probeerde via een coup de moederstichting in handen te krijgen, en gaf twee bestuursleden lucratieve opdrachten ter waarde van bijna een half miljoen.

Pink Ribbon gaf tot half 2010 geen cent uit aan wetenschappelijk onderzoek naar kanker. De schamele 15% van hun totale inkomsten die naar onderzoek ging, belandde bij sociaal-maatschappelijke studies. Maar dat geld was nooit bedoeld voor studies naar het ‘omgaan’ met kanker, of naar de effecten van psychosociale zorg. Het was ingezameld om kanker te bestrijden; voor studies naar preventie, behandeling en genezing.

Intussen tastte het geld zich op. Medio 2010 had Pink Ribbon bijna zeven miljoen op de plank liggen, wachtend op een doel.

Evenzo Alpe d’HuZes. Sinds 2006 hebben enthousiaste deelnemers liefst 75 miljoen euro bij elkaar gefietst, en 37 miljoen daarvan – dat is de helft! – ligt te verstoffen.

De organisaties verdedigen hun slapende, almaar aanwassende gelden met een beroep op procedures. Het kost tijd om onderzoeksvoorstellen degelijk te beoordelen, zeggen ze. Maar onderzoekers vertellen dat ze niet langer aanvragen indienen bij Alpe d’HuZes. Meestal krijgen ze namelijk nul op rekest: de criteria zijn te nauw, en wetenschappelijk weinig innovatief.

Dramatische publieksacties leveren kennelijk niks op. Wat te doen?

Organiseer gerust sponsorlopen en fietspartijen, maar eis als deelnemer dat opbrengsten rechtstreeks naar het KWF vloeien. Zij zijn uitgerust om te bepalen welk onderzoek zinnig is, kunnen studies coördineren en een grensoverschrijdende aanpak financieren.

Omgekeerd dient het KWF strenger te zijn over al dat goedbedoelde activisme. Hun samenwerking met Pink Ribbon en Alpe d’HuZes verhindert momenteel dat daartoe ingezameld geld daadwerkelijk bij onderzoekers belandt. Dat kan niet de bedoeling zijn…

En wilt u persoonlijk iets doen? Wees dan gewoon lief voor een kankerpatiënt. Haal boodschappen, maak hun huis aan kant, en vooral: zeur niet tegen ze over ‘strijden’ tegen kanker.

Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.

Reacties (14)

#1 Henk van S tot S

Tja en dat zal dus een hoop mensen “inspireren” om maar helemaal niets meer te geven.

Een paar biertjes of zoiets is veel nuttiger en de aandeelhouders van Heineken moeten ook geholpen worden ;-)

Ondanks het feit dat er best wat is aan te merken op goede doelen hoop ik toch dat men zal aandringen op verbetering en niet “egoïstisch” het geld in de zak houdt.

Bij de banken en woningbouwverenigingen “nieuwe stijl” wordt meer van ons geld verspild, om maar wat te noemen.

  • Volgende discussie
#2 bolke

Ik doen niet mee aan al die onzin, het enige waar wij jaarlijks aangeven is rechtstreeks aan het KWF.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 pedro

Hè, wat vervelend nou. Kom ik net van een draadje, waarin beweerd werd dat het zuiden zo corrupt was…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Marga Stroomer

Ja, elke liefdadigheidsactie – groot of klein, gebaseerd op geven, doen een flink sociaal appel op onze schuld-schaamte- boetedoen-gevoelens. En…. trouwens ook op de bodem van mijn portemonnaie. Ik moet dus keuzes gaan maken, die ik – zo merk ik – meestal maak(te) op emotionele factoren. Als Kanker hebt ontmoet in je familie of vriendenkrijg, verandert je Kijk op Kanker. KloteKanker.

Geven, Ik krijg nu even een associatie met Calvijn, al heb ik de Goede Man nooit gekend.

Geven gaat altijd gepaard met {terug)nemen. In dit geval sporenonderzoek voor reclame en andere aanverwante projectielen.

Daarom heb ik besloten om alleen nog tijdelijk lid of eenmalig lid van iets te worden. Als de goede kant zich bewijst, ga ik nog een keer nadenken. Dus een eenmalige (powershot) en daarna vind ik het wel best. Je moet wel goed je opzeggingen in de gaten houden, dus het kost wat meer energie.

Zo heb ik en een goed gevoel EN ik zit er niet aan vast. En ik zie natuurlijk graag in de geplakte, geknipte en gekopieerde beelden terug hoe mensen met mijn geld worden geholpen.

Je GUNt toch niemand kanker? Wordt Vriend van Wetenschappelijk onderzoek naar Kanker…..? zou dat beter helpen?

En je mening geven in een andere omgeving – bijvoorbeeld bij de bibliotheek – in plaats van thuis, wil ook nog weleens zorgen om afstand te nemen bij het maken van keuzes.

Want die TV-beelden en zelf radiofragmenten zijn allemaal in elkaar geflanst. Wat is nog echt en wat is authentiek?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Karin

Maar eens een botte vraag.

Is het niet zo dat als kanker als dodelijke ziekte onder de knie gekregen is er een andere levensbedreigende ziekte de kop op gaat steken?
We moeten toch ergens aan dood als mensch?
Dood is toch het enige ware doel van leven?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 roland

@5: “Dood is toch het enige ware doel van leven?”
Nee, uitstel van de dood is het enige ware doel van het leven.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Vast Goed

@5: Klopt, als je van kanker niet meer doodgaat, ga je ergens anders aan dood. Van leven ga je namelijk dood.

Maar is dat wat je wilde vragen? Of wil je aangeven dat al dat kanker-bestrijden eigenlijk overdreven is?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Karin

Ik zou het liever zien dat er heel veel geld ingezameld zou worden om de kwaliteit van leven te vergroten dan om kanker te bestrijden en daarmee eventueel de kwantiteit van leven te vergroten.
Er wordt nu echt al ongelofelijk veel geld aan kankeronderzoek besteed. Het is een markt op zich.
Er slikken 1 miljoen mensen antidepressiva in ons land. Echt waar! Laten we proberen het leven wat minder ingewikkeld en leuker te maken.
Vast ook goed tegen kanker.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Karin

Mijn vraag eigenlijk waarom we met z’n allen zoveel geld voor kanker ophalen.
Ik heb ook wel in zo’n callcenter gezeten donateurs binnen te praten. Ik weet de exacte cijfers niet meer maar ik was echt flabbergasted te horen hoeveel geld er in die sector omgaat.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Maikel

“Life is killing me” zong Peter Steele al. Hij stierf overigens aan heart failure, niet kanker.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Spam

KWF heeft geld zat. Geen enkele andere ziekte is zo alomtegenwoordig en angstaanjagend als kanker. Bijna iedereen heeft meerdere dierbaren zien lijden en verloren aan kanker. Als reactie daarop worden allerlei goedbedoelde inzamelacties en sponsoractiviteiten georganiseerd. Vele erfenissen gaan naar KWF.

Het feit dat Alpe du Zes zo moeilijk van het ingezamelde geld af komt, geeft al aan dat er meer dan genoeg geld voor onderzoek is. Als financiering een probleem zou zijn, zouden die onderzoekers echt wel hun best doen om wat van dat bijelkaar gefietste geld te bemachtigen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Henk van S tot S

@8:
De kwaliteit van leven verhogen kan tamelijk goedkoop:
Men kan beginnen om eens in de omgeving rond te kijken of er misschien mensen zijn die min of meer wegkwijnen en daar eens een praatje maken c.q. een helpende had toesteken.

Voor sommige mensen zal dat wel moeilijk zijn omdat ze het te druk hebben met overwerk of bijbaantjes om statusverhogende spulletjes aan te schaffen ;-)

Voor hen die vinden dat het K.W.F. genoeg krijgt en die toch nog iets van hun armoe kunnen missen:
Warchild, Amnesty, Artsen zonder grenzen, nog wat vervelende ziektes enzovoort.

Aangaande antidepressiva:
Lijkt me meer iets voor een stukje over de medicijnmaffia ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 roland

@8: Met zoveel geld leert de ervaring dat dit slordig besteed wordt. Heel wrang als je ziet welke gezondheids-winst elders in de wereld met zo’n bedrag behaald kan worden.
Nergens is de tegenstelling tussen rijk en arm zo scherp als in de gezondheidszorg.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Margaretha Stroomer

Je kunt iets pas echt begrijpen als je het zelf ervaart.

Heb ik dat geschreven Klotekanker? Niet zo damesachtig, maar ik meende het wel. Ik bedoelde “dat wegkwijnen”. Nare gevallen laten je nooit los.

En wat ik echt vreselijk vindt: de uitdrukking dat iemand de kanker heeft overwonnen. Je hebt gewoon geluk of pech. Ach er zijn zoveel factoren. Ze passen niet in dit rechthoekje.

Toch – denk – ik wel eens bij iemand (een draak van een collega) stiekem “Krijg de Kanker”. Ik denk het heel weinig en ik zeg het nooit hardop, maar toch…

Gelukkig mag ik denken wat ik wil.

Iemand ziektes toewensen. Is dat Nederlands?
Er is nu een nieuwe ziekte onder kinderen en volwassenen. Socialobesitas. Er is nog geen kliniek voor. Symptomen: minimaal 4 uur per dag moeten doorbrengen op social media.

Een belangrijk Kenmerk: een enorme volgbehoefte van andere personen. Bij volwassenen: profilen.

Dat heb ik nu weer niet.

  • Vorige discussie