We denken allemaal dat we de uitzondering op de regel zijn. Ook als het om de prijs van onze huizen gaat.
In Nederland is het geheel vaak minder dan de som der delen. Nederlanders vinden al jaren dat het met henzelf beter gaat dan met ‘ons’ (denk aan Paul Schnabel’s ‘Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht’). Het schijnt ook dat de meerderheid denkt beter dan gemiddeld te kunnen autorijden. En nu blijkt uit een enquête in de ESB van deze week (pdf) dat Nederlanders de waarde en de prijsontwikkeling van hun eigen huis hoger inschatten dan van alle andere huizen. Dat is dus niet rationeel, aldus de medewerkers van De Nederlandsche Bank die enquête bespreken. En het vertraagt de aanpassing naar een nieuw prijsevenwicht op de woningmarkt.
Sinds augustus 2008 zijn de woningenprijzen met 13% gedaald, het aantal transacties daalde met meer dan een derde, en de gemiddelde verkooptijd is meer dan verdubbeld. En veel prognoses wijzen er op dat de komende jaren de huizenprijzen (regionale verschillen daargelaten) verder zullen dalen – tot wel 20% tegen 2015.
Uit de enquête blijkt dat huiseigenaren gemiddeld genomen de huizenprijzen ook 20% te hoog vinden. De helft verwacht een daling en slechts 5% een stijging. Maar over de waarde en verwachte prijsontwikkeling van het eigen huis zijn respondenten gek genoeg veel optimistischer. De gemiddelde woningeigenaar denkt dat de eigen woning sinds 2008 ongeveer evenveel waard is gebleven, en schat de toekomstige prijsontwikkeling ook rooskleuriger in. Woningverkopers weigeren dus om zelf mee te bewegen met de markt.
Een verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het fenomeen verlies-aversie (loss aversion). Huizenbezitters hebben een relatief grote afkeer van verlies nemen. Ze klampen zich vast aan de oorspronkelijke aankoopprijs of de hoogte van de hypothecaire lening. Een andere reden zou kunnen liggen in het endowment-effect: mensen waarderen dat wat ze bezitten meer, dan ze deden vóór ze het bezaten. Ook is het hebben van een restschuld (wat voor steeds meer huishoudens zou gelden) natuurlijk geen fijn vooruitzicht.
Je kunt niemand de hoop op die ene welwillende koper kwalijk nemen. Aan de andere kant houdt het wel de hele woningmarkt in een wurggreep – en is het vaak niet eens in het belang van de verkoper zelf. Maar wat kun je hieraan doen? In de partijprogramma’s voor 12 september worden veel voorstellen gedaan om de woningmarkt vlot te trekken, maar over de irrationele hoop van de Nederlander rept men met geen woord.
Foto CC griffithchris
Reacties (70)
Je verhaal staat als een huis. Maar wat stel je voor als oplossing om met die irrationele hoop om te gaan?
De oplossing is eenvoudig, laat mensen die op zoek zijn naar een ander huis een lijstje maken van de vraagprijs van een aantal beoogde huizen en twee maanden later uitrekenen hoeveel potentiële winst ze misgelopen zijn. De mensen kijken altijd naar gemiste opportunities.
Omdat de meeste mensen klagen over hun geheugen en niet over hun verstand is het misschien goed om te memoreren dat in de periode 1979-1985 ook een crisis plaats vond. Op het hoogtepunt van de markt, eind 1978, kostte een koopwoning in Nederland gemiddeld 198.600 gulden, in 1983 was daar nog 137.900 gulden van over, een daling met meer dan 30 procent. Het zou tot 1993 duren voor dat verlies weer was goedgemaakt. Hoe sneller die 30% bereikt wordt des te beter. Versneld (15 jaar) opdoeken van de HRA en de belastingbesparing teruggeven helpt daarbij. De huurprijzen marktconform maken voor scheefwoners in enkele jaren ook. Die kunnen dan meteen gaan kopen. Je wint er geen verkiezingen mee, maar wie wil er nu verkiezingen winnen om dat zootje Nederlanders te regeren?
Spijker… kop!
Inflatie, inflatie, inflatie. Zo trek je hypotheken weer boven water. Lullig voor degenen met vermogen, maar daar heb ik geen medelijden mee. Hebben ze tenslotte ook niet met mij.
Inflatie is prima, zolang ’t ook gekoppeld wordt aan loonsverhogingen. Zolang BZK & Financien geregeerd wordt door boekhouders ipv mensen met een enigszins reele kijk op de wereld denk ik dat dat nog wel even kan duren.
Ja nee, dat spreekt voor zich. 5-10% inflatie per jaar zonder loonsverhoging gaat pijn doen in de supermarkt… :)
Maar ik begrijp die angst voor inflatie niet goed, afgezien van het gegeven dat het voor de haves niet gunstig is, en voor de have-nots wel.
Weimar 1923, en de ellende die dat vervolgens veroorzaakte. Hoewel dat veel meer veroorzaakt werd door de verplichte herstelbetalingen van WO-I.
En daarnaast denkt de rest van MKB’end nederland dat hoge loonkosten slecht is voor ‘onze concurrentiepositie’. Die wordt veel meer bepaald door de eurokoers (want exportland), maar daar hoor je dan weer niemand over. En dat je met hoge loonkosten innovatie afdwingt, en je met lage loonkosten alleen tot uitsterven gedoemde industrieen overeind houdt; vraag vandyke maar waarom d’r zo nodig gastarbeiders moesten worden geimporteerd: omdat krentenkakkerige industrielen met lage loonkosten het nog vijf jaar konden uitzingen voor ze failliet gingen (dat was blijkbaar makkelijker dan echt innoveren).
tl;dr: VVD’ers moeten een beroepsverbod krijgen als het gaat om financiele/bestuursfuncties.
Dus je vindt iemand met geld een “have” en iemand met een huis een “have-not”?
@24: Bijna. Voor mij zijn de mensen met vermogen (spaar, overwaarde op huis) de haves. Degenen met schulden zijn de have-nots. Als schulden weg-geinfleerd worden, juich ik dat alleen maar toe.
Voor mij zijn de mensen die bewust een hoge schuld hebben genomen minder belangrijk dan de mensen die gespaard hebben (daar bedoel ik dus niet mee: mensen die overwaarde op hun huis hebben).
Met andermans kapitaal dingen doen en dan ook nog die anderen hiervoor laten betalen als het mis gaat? jaja
Het is gewoon beleggen met een financieel product, dus niet zo zeuren als het mis gaat. De uitslagen worden versterkt doordat overheid de vrije markt probeert af te houden dmv hypotheek rente aftrek en sociale huur en onheilige bailout alliantie met het bankwezen.
Succes, rien ne va plus.
There ain’t no such thing as a ‘free market’. Dat had je ondertussen toch wel moeten weten.
komt spuit elf weer haha, ik bold het voortaan speciaal voor jou
Nou, leg me dan maar eens uit hoe je als consumenten op de ‘vrije markt’ beschermd wordt tegen banken (of andere grote marktpartijen) die onderling afspraken maken met elkaar.
Dan zul je toch een overheid moeten hebben die minstens net zoveel weet als de banken om dat tegen te gaan. Dus je hebt een van drie:
* of je hebt geen vrije markt omdat bedrijven een oligopolie vormen
* of je hebt geen vrije markt omdat de overheid daartegen ingrijpt.
* of je gelooft in fabeltjes zoals dat bedrijven niet onderling de markt verdelen en altijd het beste voorhebben met hun klanten.
Wat gaat het worden?
de “vrije markt” is de markt die over blijft zonder overheids inmenging (ook geen inmenging door middel van verkapte overheids instrumenten als banken en corporaties) waar de belangen verdeling tussen de partijen door de transactie prijzen wordt opgelost.
Owgot, lekker doordrammen met je eigen definities. Vooral zo door blijven gaan jongen.
Ik heb 3 weken geleden zo ongeveer letterlijk dit item tijdens een lunch met een ‘collega’ besproken (het was een vrouw, die zijn extra slecht in verlies nemen).
Het antwoord was “maar ik woon aan de Sarphatistraat.” Ten koste van alles niet in prijs omlaag willen, zelfs als er nog ruimte voor is en de ‘concurrentie’ voor 20% lager in de markt staat. De meeste mensen snappen er werkelijk geen reet van.
Verlies en winst nemen zijn ook heel moeilijk, en als je hier door bescherming nooit aan blootgesteld wordt kan het nog fout met allemaal die schapen aflopen. Slow motion trein ramp.
Stel je wil verhuizen en je hebt een eigen woning. Als je die verkoopt krijg je minder dan je ervoor hebt betaald. Maar voor je nieuwe woning betaal je ook minder. Dus waar zit um voor die mensen het probleem? Een restschuld heb je nu ook al.
Zo lang die restschuld niet duidelijk is gemaakt door verkoop kun je jezelf veel wijs maken.
Als je niet verhuist, is die restschuld virtueel, en bovendien tegen de lage hypotheekrente. Je kunt er dan voor doorsparen. Verhuis je wel, dan is je restschuld concreet, en mag je een commerciele lening afsluiten tegen een hoog rente-tarief.
Beetje Captain Obvious, maar toch.
Een restschuld neem je (nog) niet mee naar een nieuwe hypotheek, dus daar heb je geen renteaftrek over.
Dus Stel je hebt € 16.000 restschuld, dan moet je daar afspraken over maken met je bank om dat terug te betalen. Zonder renteaftrek. En zonder lage percentages. €16.000 schuld á 10% rente betekent voor de meeste mensen 10 jaar niet op vakantie of andere luxe dingen doen, maar 10 jaar de restschuld afbetalen.
Dat is uiteraard pech voor die mensen. Maar ja, dan had je maar geen huis moeten kopen met een dergelijk risico. Beetje Captain Obvious, maar toch.
Dat is makkelijk gezegd. Maar soms is een huis kopen de enige optie, want sociale huur is onbereikbaar, en vrije sector onbetaalbaar. Ik wist dat ik verlies zou gaan leiden. Maar na 2,5 jaar vruchteloos solliciteren was ik blij dat ik een baan kreeg aangeboden, ook al betekende dat verhuizen. Oordeel dus niet te snel.
Kom op. Als je een baan kan vinden dan kan je ook je huur betalen.
Je kan ook een minder duur huis kopen en dus een minder hoge hypotheek nemen en dus minder risico lopen op een restschuld (die absoluut genomen wrs. lager is dan bij een duurder huis).
Je kan uiteraard ook besluiten niet te verhuizen als je een restschuld verwacht.
Dat is onzin Rob. In Amsterdam, toegegeven een unieke markt, was het in 2008 vrijwel onmogelijk om in de vrije sector onder de 800 te huren, en dat had je 30-35 vierkante meter.
Als je een vrije sector woning via de woningbouw wilde huren waren de inkomenseisen ook nog eens in die categorie 45k per jaar.
Je kan ook gaan wonen in Almere, Amstelveen, de Bijlmer, etc.etc.
Ik woon zelf niet in NL maar ik heb genoeg vrienden in Amsterdam en Utrecht huren. De huur die ze betalen varieert ongeveer van 500-800 euro kale huur, en niemand van hun woont in een überslechte wijk of ontzettend ver van het centrum. Oppervlaktes variëren van zo’n 35-55m2. En wat A. de Man zegt is ook waar. Niemand wordt verplicht om op de duurste plekjes van Nederland te gaan wonen.
Als je niks betaalbaars kan vinden dan ligt het aan jezelf.
Omdat jij een aantal vrienden hebt die het wel gelukt is, is het niet waar?
Je weet niet waar je over praat. Dat huren moeilijk is (kamers van 12-20 m2 gaan nog steeds voor 400 euro) in de grote steden is een feit, maar kamernet/woningnet/directwonen/rotsvast/zwerfkei/etc. zal wel een overvloed aan woningen hebben.
Voor de prijzen die jij stelt heb je mazzel, bovendien als je gaat wonen buiten betreffende steden betaal je vervolgens voor je vervoer.
De wachtlijst van 12 jaar zal ik me ook wel ingebeeld hebben.
Eerst in één van die steden proberen een woning te vinden, dan je waffel opentrekken.
http://www.funda.nl/huur/amsterdam/0-900/sorteer-huurprijs-op/p5/
Asteblieft vriend, inkomensgrens voor de goedkoopste woning a €660: €2900 bruto per maand.
Het gegeven dat ik meerdere mensen ken die voor hoge, maar toch betaalbare prijzen, in Amsterdam en Utrecht wonen, geeft voor mij wel aan dat het niet zo ingewikkeld is. Zouden ze allemaal zoveel mazzel hebben (5 referenties) of is dit gewoon wat mogelijk is? Ik heb zelf eerder ook voor mijn vriendin woonruimte in Amsterdam gezocht toen daar in september 2006 ging studeren. Ik had zo een betaalbare studentenwoning gevonden (onder 300e). Het is peanuts. Het stelt echt geen ene fuck voor.
Het probleem is dat mensen vaak niet actief genoeg zijn met het zoeken van een huurwoning. Het is een competitief gebeuren waarbij je heel veel moet zoeken en direct moet toehappen. En wachtlijsten zijn voor losers.
Meneer heeft een studentenwoning voor €300 kunnen regelen, gefeliciteerd. Voor die 5 van jou ken ik er ook wel een tiental die die mazzel hebben gehad.
Ik ken er een honderdvoud die ze niet kunnen vinden. Maar leef gewoon in je eigen anekdotische wereld vrij van keiharde cijfers en pagina’s vol bewijslast waaruit blijkt dat er gewoon amper huurwoningen zijn.
Stoer doen over hoe je het ff regelt is voor losers.
Typisch. Jij denkt dat een zoektochtje op een website op één moment iets bewijst? Als het iets bewijst dan is het dat jij nogal statisch denkt. Maar dat zal dan ook wel het probleem zijn dat jij jouw ervaringen hebt.
Gast, wie woont er nu in Amsterdam jij of ik?
Ik heb DAGELIJKS te maken met mensen die geen woning kunnen vinden. Als jij dat zo goed kunt, laat maar zien hier.
Ik snap werkelijk niet waarom je denkt dat je maar enig idee hebt waar je over praat als er ongeveer geen weldenkend mens is die weet hoe de woonsituatie in de grote steden is, die zal stellen dat het ‘makkelijk een woning vinden is’.
Zoiets als zeggen dat het in Oost-Duitsland stikt van de goeie banen omdat je iemand kent die er 1 heeft.
Tegenwoordig kun je zonder consequentie poep praten omdat het op het internet is. Argumentatieve hit-and-runs zijn dat.
Ik ken ook voldoende incompetente mensen die klagen. Mijn punt is dat van alles mogelijk is, maar je moet er wel keihard mee bezig zijn en je moet een beetje flexibel zijn. Ik zeg niet dat er overvloed is, dat is dan weer hoe jij het verdraait.
“”Gast, wie woont er nu in Amsterdam jij of ik?”
Jij.
Als ik een schaal maak van “schaarste overvloed” dan liggen onderstaande citaten toch echt rechts van het midden.
“Kom op. Als je een baan kan vinden dan kan je ook je huur betalen.”
“Als je niks betaalbaars kan vinden dan ligt het aan jezelf.”
“Het gegeven dat ik meerdere mensen ken die voor hoge, maar toch betaalbare prijzen, in Amsterdam en Utrecht wonen, geeft voor mij wel aan dat het niet zo ingewikkeld is.”
Niet alles is mogelijk, er is weinig mogelijk. Is het onmogelijk? Nee.
Zelfs in de meest moeilijke markt is er altijd *iets* mogelijk maar dat is helaas niet afhankelijk van een soort ‘succes is een keuze’ mentaliteit.
Hetzelfde geldt voor banen (nu ben ik daar minder rouwig om, als je geen werk hebt ga je maar in de fabriek werken), die kun je ook niet ‘nemen’ omdat ze voor het oprapen liggen.
Die citaten passen helemaal niet op die schaal, maar het heeft alles te maken met die “succes is een keuze” mentaliteit die jij benoemt. Daar sta ik inderdaad achter hoor en van mij mag je dat zo samenvatten. Ik vind dat overigens wat minder gelden voor de arbeidsmarkt. Daar heb je nogal sterk te maken met je opleiding, ervaring en leeftijd. Maar zodra het aankomt op huizen zoeken dan zijn degenen die elke dag enorm veel zoeken op het internet, woonwijken doorstruinen, vrienden inschakelen, direct bellen, direct langskomen, en direct toezeggingen doen, heel dik in het voordeel.
Ik ontkent niet dat de markt lastig is maar als iemand met een vaste baan zegt dat hij niks kan vinden dat betaalbaar is, dan moet hij harder zijn best doen.
Gloeiende gloeiende, oh wat haat ik dit. Wat.Staat.Hier. “geeft voor mij wel aan dat het niet zo ingewikkeld is”
NIET ZO INGEWIKKELD. NIET FAKKING ZO FAKKING INGEWIKKELD.
Die passen wel op die schaal, ik LEES ze toch? Of staat er wat anders? Spreken we een andere taal? Misschien moet ik al mijn diploma’s inleveren want ik begrijp de betekenis van woorden & context niet.
Er is geen andere wijze op aarde mogelijk om jouw woorden te interpreteren.
Daarnaast: als je zegt ‘vaste baan’ zeg je niks. Wees dan volledig en zeg “met een bepaald inkomen.”
Vervolgens claim je dat banen zoeken een ander verhaal is en laat je daar nu zelf veel meer invloed hebben wat betreft je eigen employability.
“Kom op. Als je een baan kan vinden dan kan je ook je huur betalen.”
Dus als je geen baan kan vinden kun je geen huur betalen. Duidelijk.
Die success is een keuze mentaliteit staat zo ver van de realiteit dat het niet meer leuk is. Ga nog een keer de secret kijken zou ik zeggen.
Hoe moeilijk kan het zijn zeg. Als jij een schaal aangeeft van ‘schaarste – overvloed’ dan moet je wel quotes van mij erbij pakken die zeggen of er iets van schaarste of overvloed is. De quotes die je aanhaalt gaan over de mogelijkheid om iets te vinden. Dat kan je zowel in een context van overvloed of schaarste plaatsen, maar het heeft geen ene ruk met SCHAAL te maken.
“Vervolgens claim je dat banen zoeken een ander verhaal is en laat je daar nu zelf veel meer invloed hebben wat betreft je eigen employability.”
En veel meer beperkingen. Op de huurmarkt is prijs het enige wat telt, op de arbeidsmarkt zijn er tig factoren die meespelen. Qua huurprijs kan je daarbij altijd wel wat vinden wat binnen je budget past, al zal de locatie je niet altijd aanstaan. Het aantal werklozen is nog altijd een fractie hoger dan het aantal daklozen, als je begrijpt wat ik bedoel.
“Dus als je geen baan kan vinden kun je geen huur betalen. Duidelijk.”
Ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat als je een vaste baan met inkomen hebt dat je dan ook je huur kan betalen. Daarover: met een minimumloon is een mooi zelfstandig appartement in Amsterdam via de vrije markt vast lastig te vinden, en ik zal ook niet degene zijn die zegt dat iemand dan maar met 12m2 tevreden moet zijn. Maar wat wel mogelijk is, is dat je samen met iemand anders een appartementje huurt.
“Die success is een keuze mentaliteit staat zo ver van de realiteit dat het niet meer leuk is.”
Het lijkt er verdacht veel op dat je jouw avontuur op de huurmarkt moeilijk kan verwerken.
Parallax bedoelt eigenlijk dattie niet in West, Osdorp of de Bijlmer kan wonen.. ik begrijp dat wel: als je alleen in zuid of in de pijp kan wonen is het ook allemaal erg moeilijk en onrechtvaardig
Helders.
Met mij gaat het goed hoor :) en ik verheug me op verdere dalingen.
Mijn vrouw en ik nemen kennis van de vraagprijzen van gelijksoortige huizen in de buurt.
Het komt er waarschijnlijk op neer, linksom of rechtsom, dat er collectief betaald gaat worden voor mensen die geen verlies willen nemen en dat is heel erg zuur. Dat betekent voor mensen die huren en niet kunnen kopen: wel betalen, nog steeds geen koophuis hebben.
Punt is wel dat de pijn van de onderwaarde wel heel erg onevenwichtig is verdeeld: degenen die de afgelopen 8 jaar een ‘starterswoning’ hebben gekocht, en wilden doorschuiven naar iets groters later, daar nu een forse rekening voor mogen betalen. Wat nog te doen is, als degenen die in de betere eensgezinswoningen zitten bereid zijn om water bij de wijn te doen. En dat gaat heel moeizaam.
Daarnaast, degenen die daar het meest last van hebben zijn ook degenen die zometeen mogen bloeden voor de huidige te hoge pensioenen, en geconfronteerd worden met een versoepeling van het ontslagrecht. Het lijkt mij dat ’t niet meer dan fair is om die pijn generationeel ‘eerlijk’ te verdelen. Solidariteit werkt twee kanten uit.
Daar ben ik wel mee eens, het is alleen zuur voor de huurders die bijna per definitie moeten betalen anders zou het vestzak broekzak worden.
Kom op mannen, what Goes up must come down, als 1 soort dat zou moeten weten zijn jullie het. Koop je aandelen dan kun je winst of verlies maken, koop je een huis dan geldt daarvoor hetzelfde. De bomen groeien niet tot in de hemel, dus moet je een veiligheidsmarge instellen. Vergeten? Tant pis, “blijf zitten waar je zit en verroer je niet” zou ik zeggen.
ik weet niet precies van welk soort jij bent, maar mannen en vrouwen zijn van in de regel van hetzelfde soort :P – Tante Pis ken ik niet / geen familie
Kwart Rabo hypotheken onder water[x]
eens met gronk, hoewel ik denk dat mensen wel degelijk zijn gewaarschuwd voor potentiele risico’s en het deel van de financiele kant van het verhaal is dus een eigen keus + vrijheid van meningsuiting etc – anders heb je nog een hele batterij aan financiele wanprodukten die verkocht zijn aan burgers waarvoor (in analogie) gecompenseerd moet worden
groei blijft voorlopig dus zeer matig, pas als papierfabrikanten booming zijn wordt de generatiekloof genivelleerd, geen idee wat dat met de ‘groei’ doet
hoewel ik denk dat mensen wel degelijk zijn gewaarschuwd voor potentiele risico’s en het deel van de financiele kant van het verhaal is dus een eigen keus + vrijheid van meningsuiting etc
Nope. Sterker nog, toen ik uit eigen initiatief een jaar voor het aflopen van m’n rentevaste periode m’n hypotheek heroversloot was het bij de hypotheekadviseur nog steeds ‘huizenprijzen kunnen alleen maar omhoog gaan’. Ach, je had even een dipje gehad, maar dat kwam door de crisis. Dat d’r een fundamentele correctie aankwam (door de lagere maximale hypotheken die werden toegestaan) dat drong niet door.
D’r zijn twee manieren om de woningmarkt uit het slop te krijgen, die allebei niet gaan gebeuren: de eerste is ‘banken verruimen hun leenstandaarden naar de tijden van vroeger’ (125% executiewaarde, 5-6x jaarsalaris). Ain’t gonna happen.
De tweede is ‘lonen verhogen’. Die gaat ook niet door, want dan krijgt half VNO-NCW-nederland een rolberoerte, en de huidige SZW/minfin-pipo’s ook. Want ochjee, onze concurrentiepositie.
Ik vraag me soms af hoe het zo ver heeft kunnen komen dat hele volksstammen in een maatschappij kunnen leven & banen kunnen hebben terwijl ze te dom zijn om te kakken. Ok, cognitieve dissonantie van mijn kant wat betreft cognitieve dissonantie, dat geef ik toe.
Ik heb namelijk vaak zat de vraag gesteld “dus huizenprijzen zullen eeuwig stijgen?”
“Ja!”
“Kunnen er 100 miljard mensen op aarde wonen?”
“Eh natuurlijk niet, wat een onzin.”
Brainmelt.
Dat is iets wat ik mij al ruim 30 jaar afvraag want rond 1980 had je ook een bubbel. Al die jaren heb ik heel vaak met mensen gesproken over de stijging van de huizenprijzen en een simpel rekensommetje voorgelegd: als huizen ieder jaar 10% stijgen en de totale inkomens met 3%, hoe wordt dan die 7% betaald?
Uitleggen pyramidespel etc. Zinloos.
Nu begrijpt iedereeen hoe het betaald werd: lenen zonder aflossen en de overheid betaald een flink stuk van de rente en staat ook nog garant voor de aflossing.
Men denkt wat men graag geloofd. Dat heeft altijd bestaan en dat zal ook altijd blijven bestaan. Om de problemen met de euro op te lossen stappen we uit de euro. Was het in de echte wereld maar zo simpel.
Men gelooft wat men wil geloven en als die bavianen op de huizenmarkt elkaar allemaal napraten dat het blijft stijgen, dan wordt het lastig om zeer kritisch na te denken.
En, ander punt: in sommige steden moet je wel kopen, omdat de huurmarkt royaal verneukt is. Leunstoelreaguurders als Ademan vergeten dat soort dingen maar liever, want eh, details, schmetails.
gelul.. je zoekt uitvluchten en bedenkt van alles om te rechtvaardigen waarom je bij de aankoop van je huisje veel te veel betaald hebt. geef maar gewoon toe.. beetje dom geweest hè?
Maar ja iedereen deed het.. hoe is het met je legiolease aandelen btw?
Zelfs al troll ben je mislukt. Volgende keer beter, sickie?
Volgens jouw redenatie zijn dan de mensen die (ruim) voor de huizen-crash een huis gekocht hebben briljante beleggers, die met hun verkoop een flinke overwaarde bij elkaar hebben gespaard? Of zouden dat gewoon mazzelaars zijn die, omdat ze veel eerder geboren zijn dan de huidige generatie starters, helemaal automatisch en vanzelf, zonder enige actie van hun kant, maximaal hebben geprofiteerd van de economische groei?
@ gronk: ja hoor, jij bent ontzettend winning en absoluut geen meeloper. Winning met een restschuld, dat wel. Maar goed, daar kon je niks aan doen toch?.. +1 dus voor jou gronk! dat de overheid je traantjes maar mag drogen..
@ Jack: who cares? beleggen in huizen is al lang verleden tijd. Jij bent er zo een die dacht dattie eraan kon verdienen? en lijd je nu verlies? gut, wat zielug (not)
Broehahaha…in sommige steden moet je wel kopen. Wat een onzin. En gronk, ik spreek uit huur- en koopervaring. Bij huren: vrije markt was enige wat mogelijk was, snel toehappen op vrijgekomen plek, plek was niet optimaal want naast kroeg, maar ja, daar wen je wel aan, duur was het ook, dus medehuurder gezocht en gevonden. Later gekocht, want samenwonen, eigen gezin stichten etc., maar wel een klein huis gekocht, zodat ik niet maximaal hoef te lenen, zodat ik minder risico loop. Uiteindelijk weer verkocht, want in beleggingshypotheek gestonken (hoe kon ik zo stom zijn), verkocht ruim na 2008, snel in prijs gezakt toen makelaar gebakken lucht had verkocht, klein verlies genomen, nu weer vrolijk huren.
Gronk, bespaar me volgende keer die ad hominems.
–
Ik ontkent niet dat de markt lastig is maar als iemand met een vaste baan zegt dat hij niks kan vinden dat betaalbaar is, dan moet hij harder zijn best doen.
Blame the victim. Gatverdamme.
Geparafraseerd naar een voorbeeld wat ik elders vond: Jouw oplossing voor mensen die ziek worden van bedorven voedsel is roepen dat die mensen een beter spijsverteringsgestel moet ontwikkelen.
Blame the victim… Leuk hoor, zo’n verwijzing naar een situatie waarbij je een duidelijk slachtoffer en een duidelijke dader hebt, en waarbij je het bijvoorbeeld een meisje aanrekent dat ze op straat wordt lastig gevallen. Ik hoop dat dit niet te ingewikkeld voor je is, maar het verschil met de huurmarkt is natuurlijk dat de kans of je succesvol een betaalbare woning kan vinden altijd afhankelijk is van zowel de overheid, de verhuurders, EN in zeer sterke mate; de woningzoekers.
Iedereen weet dat de huurmarkt verziekt is: de overheid, de verenigingen, de huurders & verhuurders, bouwend Nederland, heel politiek Nederland, de gemeenten maar Rob weet de melden dat het toch aan de woningzoekers ligt.
Alle informatie ten spijt, Rob, de man die zelf geen steekhoudende analogie in elkaar kan typen, heeft contraire gegevens.
Ik ga offline, zoveel stuitende domheid kan ik niet aan.
Echt, die aanrandings-analogie raakt kant nog wal. Werkelijk absurd. Het is niet eens een analogie.
“Het is niet eens een analogie.”
Kan je je eigen kont nog wel afvegen?
“Iedereen weet dat de huurmarkt verziekt is: de overheid, de verenigingen, de huurders & verhuurders, bouwend Nederland, heel politiek Nederland, de gemeenten maar Rob weet de melden dat het toch aan de woningzoekers ligt.”
Het wordt een terugkerend fenomeen dat je mijn woorden verdraait. Ik weet dat de huurmarkt niet ok en tegelijkertijd zeg ik dat je een ontzettende faalhaas bent als je niets betaalbaars kan vinden. Toen ik huurwoningen zocht had ik zelf toch heel veel invloed op waar ik ging wonen voor welke prijs.
Maar ja, blijkbaar vinden sommige mensen het een recht om een ruime woning op loopafstand van een grotestadscentrum voor een lage huurprijs te kunnen vinden.
Word wakker, het is dus geen recht.
Nogmaals: je kan ook prima wonen in buitenwijk of satellietstad en dan met fiets, ov of auto naar je werk gaan.
De verschillen in ontwikkeling van koopprijzen tussen steden zijn fors. Als je in 2005 hebt gekocht in Amsterdam is het gunstig om nu naar Zaandam te verhuizen. Zelfde voor Rotterdam en Dordrecht. Gek genoeg is Zoetermeer Den Haag aan het inhalen. Grootste probleem is om een koper te vinden. Dat is echt dramatisch teruggelopen.