Hoe Schippers het EPD tracht te redden

1

Als ik het goed begrijp is die brief waarin bevestigd wordt dat ik niet in een EPD wil, uiteindelijk gewoon pleepapier.

3

Nou ben ik echt niet meteen een voorstander van het L-EPD, zeker niet zolang de beveiliging nog niet op orde is. Maar Marc Chavannes is bij het schrijven van zijn artikel in ieder geval niet door enige kennis van zaken gehinderd. Hij lult voor een deel gewoon slap uit zijn nek en schroomt daarbij niet om een aantal onwaarheden te verkondigen.

puntsgewijs maar even:
1. Het is een achterhaald concept om één groot, landelijk systeem te willen opzetten. Ook al is dat een schakelfabriek van regionale EPD’s.
Geen flauw idee hoe hij erbij komt dat het een achterhaald concept is. De essentie van het systeem is nog steeds dat zorgverleners op een veilige en snelle manier gegevens met elkaar kunnen uitwisselen. Dat het hele project (o.a. door) beveiligingstechnische redenen nog steeds niet van de grond is gekomen wil nog niet zeggen dat het concept achterhaald is.

3. Ondanks aanpassinkjes in het ontwerp blijft de patiënt die wij allemaal af en toe zijn niet de baas over zijn eigen gegevens. We mogen bij onze dokter over de schouder meekijken, als we het beleefd vragen. De dokter kan van alles afschermen als we geacht worden de volle waarheid niet aan te kunnen.
Regelrechte onzin. Iedere patiënt heeft recht op volledige inzage in zijn medisch dossier. Ook heeft iedere patiënt het recht om (delen van) zijn dossier te laten vernietigen, tenzij de arts kan aangeven waarom dat, vanwege behandelinhoudelijke redenen, niet kan.

4. De volle waarheid is een volstrekt onbetrouwbaar begrip in het geplande EPD. Het systeem kan niet garanderen dat het dossier goed is bijgehouden. Of dat er geen fouten in staan. Geen verantwoord werkende arts kan er blind op varen.
Het blijft inderdaad mensenwerk, maar ook in de huidige situatie zou je dan niet kunnen vertrouwen op de informatieoverdracht die zorgverleners met elkaar hebben (waarvoor overigens wel een toestemmingsverklaring van de patiënt nodig is).

5. Veel te veel mensen kunnen het inzien – die kunnen niet alleemaal doordrongen zijn van de noodzaak van discretie. Op duizenden schermen staan voortdurend dossiers open van patiënten die daar niets van weten.
Het is afhankelijk van de zorgverlener hoe zij hun autorisatiestructuur hebben ingedeeld. In het ideale geval kunnen alleen betrokken behandelaren bij jou gegevens, en dit is vrij makkelijk in te stellen in de meeste EPD’s. Behandelaren die niet betrokken zijn bij jouw behandeling kunnen niet zonder geregistreerd te worden jouw dossier inkijken. Omdat dit een vrij essentieel onderdeel is waarop een hoop fout kan gaan zul je er uiteraard wel voor moeten zorgen dat je procedures hiervoor op orde zijn.

7. Gezien de aanhoudende roep om de kosten te beheersen wordt linksom of rechtsom, bij overheid en zorgverzekeraars, de verleiding groot met behulp van dit dossier van heel Nederland, uit te rekenen welke aandoeningen het meest rendabel uit het verzekerd pakket kunnen worden gekieperd. En welke patiënten. Risico-selectie ligt op de loer.
Eh…. Het is nu toch ook al bekend waarvoor iemand in behandeling is en hoeveel zo’n behandeling kost? Het L-EPD maakt het hooguit makkelijker om die gegevens te verzamelen.

8. Ja, de regionale epd’s zijn soms rommelig en de beveiliging rammelt soms. Reden om dat dan maar landelijk te ontsluiten? Eerder reden om daar in iedere stad en ommelanden verder mee te werken, al doende te verbeteren vóór dat je die incongruente serie gegevens landelijk beschikbaar stelt. Regionaal weet een arts vaak nog wel hoe letterlijk hij de notities van collega X moet interpreteren, landelijk meestal niet.
Wat heeft rommeligheid in verslaglegging te maken met de beveiliging van een systeem? En waarom zouden 2 voor elkaar onbekende behandelaren in dezelfde regio elkaar beter kunnen begrijpen dan 2 voor elkaar onbekende behandelaren uit verschillende regio’s? En wat heb ik daarmee te maken als ik buiten de regio van mijn huisarts ergens in behandeling ben?

Punt 2, 6, 9 en 10 gaan over beveiliging en kosten, en dat zijn inderdaad de 2 onderwerpen waar je (flink) over kan vallen bij dit megalomane project. De overige argumenten zoals Chavannes die aangeeft zijn onwaarheden of drogredenen waar de honden geen brood van lusten.

Neemt overigens niet weg dat de beveiliging van patiëntgegevens vaak nog te wensen over laat. Er zijn genoeg zorgverleners die nog via onbeschermde emailaccounts cliëntgegevens met elkaar uitwisselen. En het komt ook nog vaak genoeg voor dat je als patiënt meerdere keren hetzelfde verhaal kunt vertellen omdat de zorgverleners te lui zijn geweest om gegevens bij elkaar op te vragen. Een kostbaar geintje als je je realiseert wat een consult van een medisch specialist kost.

Enfin, onder de nonsens van Chavannes staat nog wel een aardige reactie van ene Cas van Hek die ook één en ander weerlegt.

5

@4: Jou klantjes zijn huisartsen? Of heb je net zoveel vertrouwen in artsen als in “jouw klantjes” (die term maakt me wel nieuwsgierig, het komt heel malafide over). Verder begrijp ik dat jij meewerkt aan frauduleuze praktijken?