Ieder persoon moet kunnen beslissen over zijn eigen leven en dus ook over zijn eigen dood.
Het is vreemd dat in een vrij land iemand niet vrij over zijn (of haar) eigen leven kan beschikken. De jarenlange strijd over euthanasie en de uiteindelijk zeer gekunstelde wettelijke constructie waarbinnen de (on)mogelijkheden zijn vastgelegd, verhullen dat op religieuze gronden het recht op zelfbeschikking is ontnomen.
De discussie hoort ook niet te gaan over legalisering van euthanasie. Dat is de wereld op zijn kop. Zelfbeschikking is illegaal gemaakt door onnodige wetten. De discussie over hulp bij euthanasie moet ook volledig los gezien worden van het recht op euthanasie.
Definities die nu gebruikt worden over zogenaamd ondragelijk lijden kunnen nooit alle gevallen dekken, met name niet die van geestelijk ondragelijk lijden.
Uiteraard zal je wel voorzieningen moeten treffen om het eventuele helpen bij zelfdoding binnen kaders te plaatsen. Zo kan een pil van Drion misschien pas legaal verstrekt worden nadat iemand met een tussenpoos van 6 maanden twee maal aangeeft er werkelijk een einde aan te willen maken. Maar dat zijn details.
Reacties (13)
Tja, die vent die destijds dat suicide-pact met zijn vrouw sloot en toen zij al dood was, zich ‘bedacht’ en er vandoor ging met een meid van dertig jaar jonger zal er iets mee te maken hebben gehad.
Wacht even Steeph. Dus je moet er wel zelf een eind aan kunnen maken, maar pas over een half jaar op z’n vroegst?
Leven we nou in een vrij land of niet?
Iets breder getrokken (zelfmoord – daar gaat het toch feitelijk om) is dit wel een aardig wiki-artikel. Zien we nog wat meer meningen bij elkaar. Interessant vond ik hoe Mill er over denkt, bijvoorbeeld.
http://en.wikipedia.org/wiki/Philosophical_views_of_suicide
@Leven: Nee, dat half jaar geldt als je externe hulp of middelen wilt gebruiken.
Als je je polsen wilt doorsnijden kan dat nu ook.
“Euthanasie” en “zelfdoding” zijn natuurlijk wel totaal verschillende dingen. Al was het maar omdat bij euthanasie een (huis)arts noodzakelijk is, en ik kan je uit zeer betrouwbare bron vertellen dat die daar bepaald niet altijd op zitten te wachten.
Wat betreft zelfdoding heb je zeker een punt: je zou makkelijker op fasoenlijke wijze uit het leven moeten kunnen stappen.
@boog: inderdaad, goed punt (je 1e alinea). Steeph: vind je ook dat artsen de *plicht* hebben om iemand bij euthanasie hulp te verlenen?
Ik ben er helemaal vóór dat iedereen kan beschikken over zijn of haar eigen leven. Daarom schaffen we demente bejaarden en zuigelingen af, scheelt bovendien een hele hoop geld. ‘k stuur meteen een berichtje naar Geert.
Nu heb je van begin af aan al niets over je eigen leven te zeggen. Maar juist omdat je niet wordt gevraagd of je wel tot leven gewekt wil worden, zou het toch een nette tegemoetkoming zijn, dat je wel wat over je levenseinde te zeggen hebt. Fair deal.
Flauw argument? In vind van niet. Als je na een x-aantal jaren moet constateren dat het leven je niets anders te bieden heeft dan een heel vervelende ziekte en/of een ernstig depressief makende teleurstelling, waarom er dan niet mee kappen?
“Zelfbeschikking is illegaal gemaakt door onnodige wetten”. Of het representatief is weet ik niet, maar ik heb mensen gekend die er uitgestapt zijn en mensen die, ondanks een vreselijke kwaal, er niet uit wilde stappen.
In het eerste geval is er voor niet zulke fraai methodes gekozen.
In het tweede geval, bestond de, zelfs wettelijke, ruimte om af te nokken. Waarmee ik wil zeggen dat als de volledige vrijheid er wel is, die niet massaal genomen zal worden. Denk ik.
@boog: Terecht punt, dat had ik scherper moeten formuleren. Dus meer dat zelfdoding zelfbeschikking is en assistentie bij euthanasie niet strafbaar (alle gevallen, mits zorgvuldig).
@6: Lijkt me wel, al bestaat die hulp er maar uit je door te verwijzen naar iemand die je bv. daadwerkelijk een dodelijke dosis van een zo pijnloos mogelijk gif toe wil dienen (bestaan er niet al zelfmoordklinieken in Zwitserland?).
Ik vind trouwens de “benodigde” argumentatie voor zelfmoord/euthanasie wel erg smal. Waarom zou dat alleen ondraaglijk (fysiek of psychisch) lijden mogen zijn? Mij lijkt dat er best eens bij stil gestaan mag worden dat zelfmoord bijzonder altruïstisch is.
Als mensen hechten aan hun menselijke waardigheid en uit willen stappen als zij vinden dat het mens-onwaardig is geworden waarom zouden ze zich alleen van het leven kunnen beroven door een mens-onwaardige ingreep waarmee ze hun medemensen en nabestaanden moeten opzadelen met de trauma’s van deze methode ?
Eigenlijk zijn er (tenminste) drie categorieën, euthanasie, impulsieve zelfdoding en weloverwogen/geplande zelfdoding. De middelste groep heeft de hoogste frequentie. Ik blijf het een erg lastig punt vinden.
RTL nieuws vandaag; baby’tjes geboren met zeer ernstige afwijkingen waarbij de ouders euthanasie willen laten plegen omdat de gevolgen van extreem zuurstoftekort tijdens de geboorte goed zijn te voorspellen – worden tegengehouden doordat in de wet nu het begrip ‘actueel lijden’ is opgenomen en deze kindertjes nu dus versterven door het fles voeding te geven (zonder dat zij een zuigreflex hebben)… ‘bijwerking’ van de wet …