Dat het politieke landschap in de Verenigde Staten behoorlijk gepolariseerd is (en wordt) zal niemand zijn ontgaan. Deze diagram van Information is Beautiful geeft prachtig weer hoe de ideologische scheidslijnen dikwijls worden uitgelegd: alsof de politieke keuze er één is tussen links en rechts; tussen socialisme en conservatisme; tussen Democraten en Republikeinen. Vanzelfsprekend is dat een simplificering die de Amerikaanse politiek weinig goed doet echter het is wel degelijk interessant om eens na te gaan hoe dit zwart-witdenken wordt doorgetrokken om niet alleen politieke maar ook maatschappelijke vraagstukken te benaderen.
Links heet in de Verenigde Staten liberaal en streeft naar een rechtvaardige maatschappij waarbij de economie moet worden gereguleerd en het belang van het collectief voorop staat. Rechts daarentegen hangt een meer traditionele interpretatie van het liberalisme aan en houdt persoonlijke vrijheid en een kleine overheid hoog in het vaandel. In de praktijk komt dit erop neer dat links opkomt voor werknemers en met name de stedelijke middenklasse aanspreekt terwijl rechts de werkgevers verdedigt en haar aanhang voornamelijk onder de maatschappelijke bovenlaag en op het platteland vindt.
De ideologische tweespalt omhelst echter meer dan puur economische en politieke zaken. Waar links geassocieerd wordt met openheid, tolerantie, pacifisme en wellicht enige naïviteit zou rechts meedogenloos zijn, nationalistisch, oorlogszuchtig en te veel waarde hechten aan godsdienstige normen. Deze eigenschappen vertegenwoordigen de extremen van de Democratische en de Republikeinse Partij: de hippies en de evangelische zeloten.
In werkelijkheid hebben Amerikanen van beide kampen veel gemeen: een meerderheid van de bevolking is religieus; een meerderheid vindt dat vrouwen recht hebben op abortus. De gemiddelde Amerikaan gelooft dat zijn land het beste op aarde is maar weinig kiezers hebben bijzonder veel vertrouwen in de mensen die hen in Washington vertegenwoordigen. De politieke partijen scherpen echter natuurlijk graag de verschillen aan: dat is immers wat hen stemmen oplevert. Dus wordt links verweten soft te zijn terwijl rechts sociaal-darwinisme zou propageren. De waarheid is genuanceerder maar de Amerikaanse politiek heeft al lang geleerd dat nuance weinig stemmen trekt. Een uitgesproken mening daarentegen maakt het volk duidelijk waar de partij voor staat terwijl het de tegenstander tot een karikatuur kan reduceren. Het resultaat? Een volledig uiteengedreven maatschappelijk debat waarbinnen elke handreiking en elke poging tot compromis genadeloos wordt neergeslagen.
Reacties (19)
“in gemeen”: -in
mooie plaat!
volgens mij kan het verhaal van ideologische tweespalt inmiddels ook dienen voor Nederland.
Leven, volgens mij valt dat behoudens de SP en PVV wel mee. Ja, er is taalverruwing, maar daar wordt al de hele twintigste eeuw over geklaagd.
Volgens mij realiseren onze dames en heren politici zich heel goed dat je in Nederland coalities moet sluiten. Politici kunnen zich helemaal niet veroorloven om met al te veel modder te gooien.
Dit zou trouwens ook verklaren waarom Obama zo hard inzet op bipartisan benadering. Hij realiseert zich dat de bevolking minder verdeeld is dan de politieke partijen die zeggen het volk te vertegenwoordigen. Wel jammer dat de republikeinen nog niet erg meewerken. (Ja, ik voel achting voor de man, dat moge duidelijk zijn. Ja, ik weet dat hij niet de messias is. Ik geloof niet in de messias)
Suffe Europeanen: Democrats zijn Blue (Blue-col(la)(o)r workers) en Republicans zijn Red (RedNecks).
De glorieuze verkiezing van ‘neger’ Barack Hussein Obama reeds lang vergeten?
@1: Ik heb het foutje er uitgehaald. Dankjewel!
@3: Als je de moeite had genomen om door te klikken naar de site van deze plaatje, dan had je het volgende kunnen lezen bij de design notes:
There are two versions with different colours: a US and a World version. This is because the US and Switzerland are the only countries in the world where red = right wing and blue = left wing. Grrr!
Palindroom, waarom ‘neger’ tussen aanhalingstekens?
Ik heb zo mijn vraagtekens bij dat “don’t interfere with society/social lives”. Bij mijn weten is het toch eerder rechts/conservatief dat bepaalde regels opstelt van wat wel en niet mag (“community based on morals” “upholding order”). Het is ook eerder rechts dat graag politie- en opsporingsbevoegdheden opgeschroefd ziet, zodat er meer “interference met social lives” mogelijk is.
Ik heb ook altijd wat moeite met die term big governement. Vooral rechts heeft graag veel blauw en een groot leger. Dat vind ik meer “big governement” dan de herverdeling van links.
Volgens mij heeft ’t onderscheid ook te maken met je zelfbeeld en ’t beeld wat je van anderen hebt. Bij ‘rechts’ heb ik veel meer het idee dat ze het idee hebben dat anderen hun een loer willen draaien.
Dit is een plaat voor de werkelijk ingeslapen mensen. De sheeple zeg maar.
Iedereen kan nu zelf meemaken dat er geen sprake is enige spectrum. Dit zogenaamde spectrum dat jullie kennelijk wel zien, wordt verzonnen door de toeschouwers van de poppenkast, de stemmers zelf.
Zo is het beleid van Obama een lineaire extrapolatie van het beleid van Bush. Geen enkel wezenlijk verschil. Nog meer oorlog, nog meer schulden, nog meer privacy-beperking enz. enz.
Er is namelijk gen spectrum of links of rechts of republikeins of democratisch. Er is gewoon corporatocratie. Er is gewoon de macht van het grote geld en een enorme PR-machine er omheen. Het is gewoon show, maar wel een show die aan jullie dus wel heel erg besteed is.
Republikeinen en Democraten verhouden zich tot elkaar als Katholieken en Protestanten (respectievelijk). Amerika is de Christelijke kerk, en de kwestie is hoe die gerund moet worden: een van bovenaf geleid, of een van onderop opgebouwd orgaan.
@9: DE WERELD IS EEN GROTE SAMENZWERING!!!1!!
‘rechts’ creert z’n eigen vijanden. Zie http://freestudents.blogspot.com/2009/09/there-is-fury-and-and-sadness-inside.html en het daaruit afkomstige plaatje:
Nou, zouden veertien- tot zestienjarigen nou werkelijk de grootste verkrachters zijn die er rondlopen, of zou d’r iets mis zijn met de manier waarop de wet in de VS wordt uitgelegd?
@9, 11
“Sheeple” is een nogal domme term, maar in grote lijnen heeft Patrick gelijk. Dit heeft niks met samenzweringen te maken. Zo zit het systeem gewoon in elkaar.
#9 Patrick
Idd.
In dat kader is het volgende van John Pilger interessant:
Obama Is A Corporate Marketing Creation
http://www.youtube.com/watch?v=C62KAmMzu0E&feature=player_embedded
Hmmm.. Nick ben je ooit in de V.S. geweest? Misschien leuk om mee te beginnen.
Als Nederlander en econoom, en bovendien momenteel in de V.S. valt mij een aantal zaken op:
1). Liberalisme (‘liberty’) is de politieke rhetoriek, zoals “sociaal” dat hier is. Vrijwel elke politieke discussie wordt gegoten in de vorm van vrijheid, indivualisme en zelfbeschikking. Wat door een Europeaan wordt geinterpreteerd als een flagrante schending van vrijheid @bismarck, wordt hier uitgelegd als een verdediging van vrijheid. Een groot leger is nodig om vrouwrechten te verbreidden in Afghanistan en Irak, en abortus schendt de vrijheid van het ongeboren kind. Ik vind het volledig debiel, maar dat is de rhetoriek hier.
Vergelijk het met het Nederlandse sociaal. Het is een woord dat elke partij wel eens heeft gebruikt in zijn rhetoriek. Natuurlijk de linkse partijen, maar ook de rechtse partijen. Zo noemt de VVD uitkeringen niet sociaal want zij houden de ontvanger ervan afhankelijk. En CDA minister Donner hervormt de AOW omdat het huidige stelsel niet sociaal is jegens de jongeren. Net zoals in het Amerikaanse geval vind ik het maar praat, want op spelen de achtergrond allerlei (deel)belangen. Maar de politieke taal kan een eigen invloed uitoefenen op de politiek.
2). Anti-corporatisme. We kennen allemaal de woorden “Big Government” en “Big Business” (misschien ook “Big Labor”). Dit is *niet* omdat de overheid, bedrijven of de vakbonden een grotere aanwezigheid hebben in het leven van de burger dan hier. Het is dat hier invloedrijke organizaties sneller als (te) groot worden gezien.
Mijn vrij linkse vriendin vindt het bizar dat in Nederland vakbonden en werknemers (onze Sociale Partners maar daar gezien als vertegenwoordigers van een minderheidsbelang) kunnen meebeslissen over een wetten die ons allemaal raken (zoals de AOW). Terugkomend op de taal van de Amerikaanse politiek: als elk argument gegoten moet worden in de vorm van “vrijheid, individualisme, onafhankelijkheid” dan zijn “corporatistische” oplossingen voor sociale problemen meteen al een stuk moeilijker te populariseren, zelfs voor een links electoraat.
3). De uitspraak
In de praktijk komt dit erop neer dat links opkomt voor werknemers en met name de stedelijke middenklasse aanspreekt terwijl rechts de werkgevers verdedigt en haar aanhang voornamelijk onder de maatschappelijke bovenlaag en op het platteland vindt.
Is geen volledige onzin maar klopt niet helemaal. Het gemiddeld inkomen ligt hoger onder Republikeinen dan onder Democraten. Maar de maatschappelijke bovenlaag is Democratischer dan de laag eronder. Republikeinen doen het goed in de inkomensgroep $50000 tot $200000. De Democraten in de groepen eronder en er boven. Het electoraat van de Democraten is bimodaal. In Nederlandse begrippen zou het de lage inkomens van de SP en PvdA bevatten en de hoge inkomens van D66 en VVD. De Republikeinen zijn de conservatieve middenklasse die je hier vindt bij het CDA, PVV en de rechtervleugel van de VVD.
4). Progressieve inkomenspolitiek, of wat wij progressieve inkomenspolitiek noemen, komt niet vanwege een corporate consipiracy niet van de grond @9. De democratische en republikeinse elites hebben dezelfde economische belangen. In tegenstelling tot Nederlands links, is hier geen grote (semi-)publieke sector. Waar de progressieve elite van Nederland haar broodwinning voor een groot deel betrekt uit belastinggeld, is dat niet het geval in de V.S.
Het verschil tussen de elites is op sociaal vlak, en in die zin zijn er wel grote verschillen. Zo is er maar een Amerikaanse staat waar het homohuwelijk mogelijk is, maar civil unions tussen homosexuelen zijn mogelijk in het Noord Oosten, de Westkust en zelfs Iowa (!). Cannabis is niet legaal, maar hier in Massachuettes is het gedecriminaliseerd: je krijgt hooguit een boete.
Dank je wel, JSK. Veel dingen bekend. Maar inderdaad het is een beetje anders in de VS qua indeling, begrippen en overheid dan bij ons.
1 vraagje: Ik dacht altijd dat Massachuettes vrij liberaal, in onze ogen links, was/is. Hebben ze daar een grotere publieke sector dan laten we zeggen in het conservatieve Texas, of maakt dat niet uit? En vooral welk model is in de ‘mode’?
Je zegt een hoop JSK. Maar wat bedoel je nu?
@16: 1 vraagje: Ik dacht altijd dat Massachuettes vrij liberaal, in onze ogen links, was/is. Hebben ze daar een grotere publieke sector dan laten we zeggen in het conservatieve Texas, of maakt dat niet uit?
Nou, ze hadden tussen 2002-2006 Mitt Romney (voormalig Republikeins presidentskandidaat) als goveneur, en hij heeft wat belastingen verlaagd. Aan de andere kant heeft als enige staat universal health care, waar mijn vriendin zeer trots op is. Maar het is niet links in de zin van “leuke dingen voor linkse mensen”.
Mijn vriendin (ik moet haar minder vaak als voorbeeld nemen) verdiende als 23 jarige bachelor Engels en Geschiedenis $60000 (startsalaris) bij een grote advocatenfirma. Haar ex-vriend, een software engineer met overgewicht verdiende op zn dertigste $100000 per jaar. Terwijl – en ik heb het opgezocht – een afgestudeerd vakman hooguit $20000 maakt en het minimumloon op $8 (=minder dan $16000) op jaarbasis ligt. En niemand hier, zelfs de liberals, vind dat heel erg vreemd (namelijk dat je makkelijk 4 a 5 keer zoveel verdient dan iemand anders).
Waar mensen wel op los gaan: de justice of the peace in Lousiana die geen interraciale huwelijken doet. Of het feit dat civil unions tussen homosexuelen alleen aan de kusten mogelijk zijn. Daarentegen is Nederland links gefixeerd op inkomensgelijkheid en homo/minderhedenrechten iets wat we al jaren geleden “goed is geregeld”.
@17: Dat het Amerikaanse politieke spectrum geen lineaire transformatie is van het Nederlandse/Europese maar eigenlijk niet vanuit een puur Nederlands perspectief te begrijpen is.