Deze week werd bekend dat Der Spiegel in het bezit is gekomen van gelekte documenten waaruit blijkt dat de Duitse regering in 2002 heeft geprobeerd George Bush er van te overtuigen dat de oorlog in Irak een slecht idee zou zijn. Het gaat om aantekeningen die zijn gemaakt enige weken voor de inval in Irak, naar aanleiding van een gesprek met Condoleezza Rice. In zijn autobiografie Decision Points meldt de decider daarentegen dat hij de volledige steun had van Schröder voor zijn politiek ten opzichte van Irak.
Uit het nu openbaar geworden stuk blijkt dat de Duitsers een vooruitziende blijk hadden. Zij voorspelden dat
- De Democratie in Irak niet zo snel wortel zal schieten als in Duitsland na WO2.
- Als je hearts and minds wilt winnen oorlog misschien geen goed idee is.
- Het moslim-fundamentalistische er door bevorderd zal worden en dat het eerder terrorisme zal veroorzaken dan het terrorisme zal voorkomen.
- Iran de lachende derde zal zijn.
- Dat een oorlog de oplossing van het Midden-Oosten conflict moeilijker zal maken.
Allemaal voor de hand liggend natuurlijk maar met argumenten kun je in de politiek zelden winnen.
According to the notes — all in German — the meeting amounted to 90 minutes of verbal blows, which primarily stemmed from Rice’s “relatively rigorous and uncompromising” defense of the US position. The same notes indicate that [Ambasadeur] Scharioth didn’t budge an inch toward Washington, either. In retrospect, though, they document a high point in German diplomatic history, because the objections and predictions put forward by Berlin on that Tuesday have turned out to be legitimate and correct.
Door deze onthulling moest ik denken aan de verrichtingen van onze regering in die tijd. Bij ons regeerden toen de atlantici Balkenende en de Hoop Scheffer. Hier werd nauwelijks nagedacht over het beleid maar koos men bijna reflexmatig voor de Amerikaanse lijn en steunden het beleid van de Amerikanen kritiekloos.
Dit leverde resultaat op, want wij hadden voor het eerst weer een Nederlander op een hoge post: Jaap de Hoop Scheffer werd Secretaris-Generaal van de NAVO. Ons kleine landje mocht als braafste jongen op de klas passen als de meester even weg moest. Ondertussen is de oude heer vervangen door een nieuwe, Meester Obama en nog steeds zit de NAVO in Afghanistan. Nederland heeft op het moment geen troepen in Afghanistan, maar de druk om weer mee te doen neemt weer toe. De huidige coalitie is voornemens om een politiemissie te sturen om instructie te geven. Kijk nog even naar het bovenstaande lijstje van punten over Irak, dat zelfde lijstje kan je (grotendeels) ook toepassen op Afghanistan. En wat gaan we daar doen? Het leger trainen voor een land dat wordt geteisterd door corruptie, waar de NATO democratie Amerikaanse stijl heeft gebracht. Ook is het maar de vraag wat het trainen van Afghanen zal opleveren, want ook deze oorlog kan niet gewonnen worden. Dat verzin ik niet dat zegt de generaal zelf.
Reacties (3)
De regering wel, maar in het parlement is een heftige discussie geweest waaruit dat “wel politiek, maar niet militair” compromis kwam.
Alleen is de weg ernaar toe heel anders. De regering Bush heeft willens een wetens gelogen om een casus belli voor Irak te krijgen. Afghanistan is zo klaar als een klontje: Al Qaida coördineerde vanuit het land terroristische aanslagen, daarbij gesteund door de Talibanregering, die ook nog eens op zeer grote schaal mensenrechten schond. De keuze had kunnen zijn om alleen de Al Qaidakampen te coördineren en de Taliban te laten zitten. Dan had een soort Darfur/Congosituatie ontstaan.
Natuurlijk kan de oorlog wel gewonnen worden. Het gaat alleen een paar decennia duren. Dat zegt Petraeus ook:
@martijn
heb er weinig aan toe te voegen, behalve dan dat de meeste oorlogen beginnen met leugens en zelden gerechtvaardigd zijn. Dat Al Qaida daar zat is waar, maar het schijnt dat ze allang en breed vertrokken zijn. Planning van b.v. 9/11 is vanuit Europa gebeurd (Hamburg geloof ik). Wat doen we daar in godesnaam.
Ik denk niet dat Afghaninstan vergelijkbaar is met Darfur overigens.
Laat staan Congo. Als je dan toch humanitaire gronden aanvoert, dan hadden we al heel lang daar moeten zitten ipv. in Irak of Afghanistan. Daar hadden ook aanzienlijk meer (dan spreken we over miljoenen) levens mee gered kunnen worden.