REFLECTIE – Weet u wat het machtige “Akkoord van Apeldoorn” is? Vast niet. Het is het zoveelste voorbeeld van zogenaamd krachtdadig handelen van de overheid in alle vrijblijvendheid waardoor er uiteindelijk weinig tot niets gebeurt. Zo ook in dit geval.
Het Akkoord van Apeldoorn loopt vandaag na precies drie jaar af. Dit was onderdeel van de ambitie:
“Zij nemen het initiatief tot het ontwikkelen en uitvoeren van samenhangende publiekscampagnes in de periode 2009 tot 2011, gericht op het vergroten van de betrokkenheid van burgers bij het landschap via een voorhoede in samenleving en openbaar bestuur.”
Ook zouden er allerlei actieplannen en financieringsvoorstellen komen om de “verrommeling” van het landschap tegen te gaan.
We zijn drie jaar verder en nog steeds aan het praten. De zak met geld is weg en de aandacht al helemaal. Maar je kan er aardig grote en kleine “stuurgroepen” en diverse therapeutische praatgroepen zoet mee houden.
Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb. Vrijblijvende akkoorden kosten alleen maar geld en tijd. Ze leveren zelden op wat men hoopt.
Overigens heb ik niet de illusie dat hiermee toekomstige akkoorden en convenanten vermeden zullen worden.
Reacties (4)
Het akkoord werd ondertekend als afsluiting van de triënnale, een nogal elitair en topdown ingestoken meerdaags festijn over het landschap. De triënnale kreeg nauwelijks bezoekers en werd een nogal in zichzelf gekeerd feestje. Let ook op het woord voorhoede
Het is dan ook geen wonder dat de triënnale geen tweede keer plaatsvond. (ook ingegeven door de enorme bezuinigingsopgave waarvoor de gastgemeente Apeldoorn zich gesteld zag. Er werd geen geld beschikbaar gesteld door de raad.
Het probleem is trouwens immens. Het landschap is van iedereen, maar niemand neemt de regie. ondertussen treedt enorme vervlakking op: gesloten landschappen worden opener, open landschappen wordt meer gesloten. de samenhang tussen rood en groen verdwijnt langzaam. wie langs de A12 van Arnhem naar de grens rijdt ziet enorme bedrijfsgebouwen verrijzen. Op de weilanden langs de A15 staan grote reclame wagens, alsof je door een sterspot rijdt – aan de andere kant de Betuwelijn die niet landschappelijk is ingepast.
Aan de andere kant wordt bij herstel, bijvoorbeeld in voornemens geformuleerd in beeldkjwaliteitplannen of landschapsontwikkelingsplannen vaak teruggegrepen naar de kaart/situatie van 1850. Alsof die zaligmakend is.
De trienale en het manifest sneden terecht dit onderwerp aan. Gebrek aan werkelijke zorg en commitment van de mensen die het verschil kunnen maken is het probleem, niet de desinteresse van ‘de burger’
Er wordt zelfs wel eens teruggegrepen naar situaties voor 1850. Maar dar gebeurt alleen als er ergens een teveel aan water moet worden gedumpt. ;-)
Die regie… die is dus helemaal uit handen gegeven ten tijde van Pronk (zie mijn oorspronkelijke stuk). Alle inspanningen die je nu verricht zijn vrijwel nutteloos als je het niet krachtig centraal trekt.
@Steeph: het is misschien nog te kort dag, maar het zou aardig zijn als er eens een onderzoek naar de daadwrkelijke resultaten van akkoorden en convenanten zou komen. Leuke klus voor een universitaire afdeling overheidsbestuurs?