COLUMN - Voor Nederland (VNL) is het nieuwe tehuis van twee politieke avonturiers. Afgelopen maand presenteerde VNL David Pinto als kandidaat-Tweede Kamerlid. Een dolende ziel, net als VNL-leider Bram Moszkowicz. De geschiedenis leert dat avonturiers soms voor succes zorgen. En vaak voor ruzie.
“Zelden diende zich een aspirant-politicus aan die het zo overduidelijk om zichzelf te doen is,” schrijft politiek commentator Paul Jansen in de Telegraaf over Moszkowicz. Volgens Jansen had Moszkowicz ook Wilders zijn diensten aangeboden. Eerder had hij samenwerking met Pim Fortuyn overwogen. Dit najaar lonkte hij naar D66: “Als Pechtold mij zou vragen: ‘Bram, kom je?’, dan zou ik daar serieus op ingaan.”
Naast Moszkowicz haalde VNL emeritus hoogleraar Pinto binnen. Opmerkelijk, want Pinto was in mei nog gastspreker bij een boekpresentatie van PVV-ideoloog Martin Bosma, samen met PVV-leider Geert Wilders. Bovendien was Wilders onlangs nog bij hem thuis. “De PVV wilde me ook graag op de lijst bij de volgende verkiezingen,” zegt Pinto in de Volkskrant, “maar uiteindelijk kan ik me meer vinden in VNL.”
Pinto heeft zich wel vaker in een partij kunnen vinden. Hij was actief voor PvdA, D66, VVD, Leefbaar Nederland, Amsterdam Leeft! en de Politieke Partij Pinto, aldus NRC Handelsblad. Vorig jaar nog dook Pinto op als lijsttrekker van Onbevreesd, Modern en Authentiek (OMA) te Amsterdam. Lijsttrekker wilde hij ook worden bij Leefbaar Nederland, in 2001. Pinto verloor die lijsttrekkersverkiezing van Pim Fortuyn.
Fortuyn was ook niet vies van een overstapje. De Communistische Partij weigerde hem als lid. Nadat hij jarenlang actief PvdA-lid was geweest maakte hij avances naar VVD en CDA, die hem naar verluidt niet de positie gaven die hij wenste. Bij Leefbaar Nederland werd hij lijsttrekker, maar niet voor lang. Binnen drie maanden na zijn verkiezing is hij uit de partij gegooid. Vervolgens richtte hij de Lijst Pim Fortuyn op.
Leefbaar Nederland-oprichter Jan Nagel had Fortuyn binnengehaald. Nagel zelf is ook verbonden geweest aan de PvdA, Leefbaar Hilversum, PRDV en OOKU. Of Nagels huidige partij, 50Plus, een lang leven beschoren is valt te bezien. Het gezicht van 50Plus, Henk Krol, was eerder actief voor de VVD en het Ouderen Appèl. Krols voorganger, Norbert Klein (ook ex-VVD), heeft al twee eigen partijen opgericht.
Iemand die al drie partijen heeft opgericht is Hero Brinkman. In april meldde hij dat hij zijn nieuwste aanwinst de Ondernemerspartij had genoemd. Brinkman werd bekend als PVV-Tweede Kamerlid. Minder bekend is dat hij PvdA-lid is geweest. Verder heeft hij in 2012 in twee maanden tijd twee partijen opgericht, OBP en DPK. DPK was een (mislukte) fusie van OBP met Trots op Nederland, van Rita Verdonk.
Verdonk is –net als Pinto, Fortuyn, Nagel en Brinkman– sterk verrechtst. Ze hopte van de Politieke Partij Radikalen (PPR) via de uiterst linkse Pacifistisch-Socialistische Partij en de VVD naar Trots op Nederland. Vier partijen is indrukwekkend, al komen we een nog langere politieke zwerftocht tegen bij Michel van Hulten (Katholieke Volkspartij, PPR, D66, GroenLinks, 50Plus, ikkiesvooreerlijk.eu). En dus bij Pinto.
Wat zullen de avonturiers VNL opleveren? Er zijn weinig electoraal succesvolle partijhoppers geweest. Uitzonderingen zijn Fortuyn en Verdonk. Beiden hebben buitengewoon hoog in de peilingen gestaan –al heeft geen van beiden daar uiteindelijk veel aan gehad. Net als Moszkowicz en Pinto visten zij in een ruime electorale vijver, met integratie als kernthema. Maar daar houdt de vergelijking ook wel op.
Cruciaal verschil is dat Fortuyn en Verdonk jarenlang hadden gewerkt aan hun politieke profiel. Fortuyn via boeken, Tv-optredens, columns en lezingen; Verdonk als minister van integratie. Dat maakte beiden een geloofwaardig pleitbezorger van een boodschap die miljoenen kiezers aanspreekt. Moszkowicz en Pinto missen zo’n reputatie nog. De kiezer denkt bij hen niet meteen aan een belangrijk politiek thema.
Zelfs indien de kiezer Moszkowicz en Pinto als serieuze optie gaat zien zou de samenwerking wel eens stroef kunnen worden. Voorbeelden genoeg bij andere nomaden: Fortuyn moest weg bij Leefbaar Nederland; Verdonk kreeg ruzie bij zowel VVD als Trots op Nederland. Ook voor VNL ligt zo’n scenario op de loer. Als Moszkowicz en Pinto al geloofwaardig worden, blijven ze dan braaf meewerken bij VNL?
In dat –onwaarschijnlijke– geval gooit VNL hoge ogen. Het electoraat waar de partij op mikt ziet vast veel opportunisme door de vingers. Zie bijvoorbeeld het gemak waarmee voormalig linksradicalen Fortuyn en Verdonk zich populair maakten in die kringen. Het gaat vooral om standpunten, met name wat betreft integratie. Als iemand die goed voor het voetlicht brengt stelt de VNL-kiezer heus geen verdere vragen.
Ja, zal hij zeggen, Moszkowicz en Pinto zijn opportunisten. Maar het zijn tenminste onze opportunisten.
Reacties (8)
Er zijn een paar miljoen kiezers die net zo vaak van partij zijn geschwitcht.
Wat is het punt van dit artikel? Dat wanneer je van standpunt switch, je waarschijnlijk geen goede vertegenwoordiger kunt zijn van bepaalde standpunten?
Mijn inziens zijn parlementariërs net advocaten, het gaat om het doel, om daar vervolgens argumenten bij te zoeken.
@2:
Wat types als B.M.vaak neerkomt op, om er vervolgen vrolijk op los te liegen, c.q. kulargumenten te gebruiken.
:-)
Versterking op rechts met partijen die niet vanuit achterhaald politiek oppertunisme weigeren om met de PVV samenwerking is natuurlijk een fantastische ontwikkeling.
Zeker nu, na eerst Pronk al schoorvoetend bij het boek Van Bosma, ook de Volkskrant
http://www.volkskrant.nl/economie/waarom-geert-wilders-gelijk-heeft-over-de-euro~a4094066/
door de bocht moet vanwege de onweerlegbare realiteit.
@4 Volgens mij begrijp jij niet helemaal dat rechts-autoritaire partijen allemaal in dezelfde electorale vijver vissen, en daar hengelen naar de gunst van dezelfde kiezers.
Ze beconcurreren elkaar. Stemmen voor VNL zijn stemmen die niet naar de PVV gaan en andersom. Niks versterking dus: versplintering.
Je draait de zaken mooi om.
CDA en VVD hebben vanuit politiek opportunisme anderhalf jaar samengewerkt met de PVV (2010-2012), maar toen de PVV op bepaalde punten compromissen moest sluiten, liep Wilders uit de onderhandelingen weg; hetgeen ook logisch is, want haar bestaansrecht is als tégenpartij: zodra ze water bij de wijn doet om een vinger in de pap van de regeringsmacht te blijven houden, dreigt ze te verliezen wat haar aantrekkelijk maakt voor de kiezer.
Andere partijen hebben daarop hun conclusies getrokken: met de PVV is het kwaad kersen eten; als het er op aankomt, dan kun je niet op die partij rekenen.
@2: inderdaad, wie geen mening heeft kan ook niet van mening veranderen.
Nou, David Pinto werd toch niet de tweede man op de lijst VNL en nu loopt hij boos weg.
Op Twitter scheldt hij de partij waar hij vorige week nog maar wat graag bij wilde horen uit voor: “PVV-afval + maffiamaatje”.
We krijgen al LPF-achtige toestanden nog voordat er goed en wel verkiezingen zijn geweest.
Voor wie Pinto’s stuk op The Post Online gemist had: smullen!
Moszko stelt zich op als alleenheerser, en Joram van Klaveren en Johan Driessen zouden worden gedreven door kinnesinne jegens de PVV.
Laurence Stassen is erbij gezocht als partijvoorzitter, maar ziet een plekje in het parlement ook wel zitten. Dat wordt dus vroeger of later weer genieten als deze haantjes elkaar de tent uitvechten.