COLUMN - Philip Seymour Hoffman. Ik dacht hem te kennen. Hij was in vele gedaanten tot mij gekomen. Als kruiperige lakei, als zachtaardige broeder, als rukkende buurman, als uncoole rockjournalist, als ijdel genie, als homoseksuele cameraman, als charismatische sekteleider. In al die films werd hij wie hij vertolkte. Philip Seymour Hoffman verdween. Gek genoeg dacht ik daardoor dat Philip Seymour Hoffman een gelukkig man moest zijn. Hij leek in zijn rollen alles altijd zo onder controle te hebben. Bovendien kon hij al zijn zwartgalligheid, al zijn gevoel, al zijn liefde, al zijn haat in zijn personages kwijt, waarom zou hij zelf nog problemen hebben? Wat moet zo’n man met heroïne godverdomme?
Ik had behoefte aan een metafoor. Ik hoopte ’m te vinden in een uitzending van het BBC-programma Horizon, getiteld Swallowed by a Sinkhole, waarin de presenterende geoloog Ian Stewart door Florida reist om onderzoek te doen naar sinkholes, waar, zo bleek, geen Nederlandse vertaling voor bestaat. Ik stel vooralsnog zuigholte voor.
Ian Stewart was een passende gids. Zijn donkergekleurde stem met Schots accent gaf het onheilspellende onderwerp dat het toch al was, nog net even wat extra apocalyptisch cachet. Precies waarvoor ik in de stemming was. Daar reed hij door de suburbs van Miami en je kreeg het idee dat hij elk moment kon worden opgeslokt door de aarde onder hem.
Zijn interesse werd gewekt door een gebeurtenis die in februari 2013 plaatsvond. Die nacht lag Jeff Bush rustig te slapen toen zijn hele slaapkamer ineens werd verzwolgen door een gat dat uit het niets ontstond. Zijn broer Jeremy, die in hetzelfde huis sliep, heeft hem nog geprobeerd te redden, maar het mocht niet baten. Jeff was verdwenen.
Ian Stewart en Jeremy Bush stonden nu achter een hekwerk. Waar eens zijn huis stond, was nu braakliggend terrein. Ergens daaronder lag Jeremy’s broer. Nooit meer gevonden.
Onder heel Florida liggen verborgen grotten. Enorme holtes die constant van vorm veranderen. Die grotten liggen daar al tienduizenden jaren onder de grond van Florida (ze komen overigens ook in andere gebieden voor, maar Florida is wel de sinkhole hotspot), maar als ze in elkaar klappen, kunnen ze hele huizen opslokken. Meestal worden ze aangekondigd, de plotsklapse instorting van Jeffs slaapkamer was een uitzondering.
U begrijpt: ik had mijn metafoor. Iedereen heeft wel een donker gat onder de oppervlakte van zijn of haar bestaan. Bij de een is het gat wat groter en daardoor wat moeilijker om het te vullen dan bij de ander. Niet iedereen zal er volledig door opgeslokt worden, mocht de laag klei die de boel stut breken. Mensen die in Florida een sinkhole onder hun huis hebben, laten er hectoliters cement in storten in de hoop dat ze het gat kunnen vullen. Het blijft de vraag of het voldoende zal zijn. De gaten zijn levend.
Reacties (10)
Toevallig vannacht de betreffende aflevering van Horizon bekeken,ben blij dat ik daar niet hoef te wonen.
Voor mensen die nog niet weten hoe ze bbc progamma’s kunnen bekijken,download de Anonymoxadd-on.En je kunt alle iplayer progs. bekijken.
Het gat in de ziel van Seymour kon kennelijk niet gedicht worden door zijn vrouw, zijn drie kinderen, zijn acteercarriere. Dan maar door heroine. Door welke demonen werd hij bezocht? Onder welke depressie leed hij? Was er ‘iets met zijn vader’ in analogie met de Doe Maar-drummer?
Drugs en alcohol, ik heb nooit – ook nu na 51 jaar nog steeds niet! – begrepen waarvoor mensen dat nodig hebben. Toen ik jong was in de jaren 80 blowde iedereen, snoof coke (kinderen van 12 jaar echt waar), zoop zich te pletter en ik stond daar dan altijd uitermate geamuseerd naar te kijken. Ook ik heb mijn slechte perioden gehad later in het leven, hele, hele slechte. Maar het is nooit in me opgekomen om slaappillen, alcohol of drugs te gebruiken. Ik vind dat wel zo ongelofelijk slap en zielig als je dat nodig hebt. Moeilijke perioden horen bij het leven, maar het lijkt wel of mensen daar tegenwoordig niet meer mee om kunnen gaan (dan wel nooit mee om hebben leren gaan door hun ouders). Oh ja ik heb wel een aantal keren methadon gehad na een zeer zwaar motorongeluk waarbij ik o.a. mijn rug had gebroken. Ik heb toen ’s nachts op het kantelbed liggen hallucineren en zag allemaal mooie dingen. Was leuk om een keer mee te maken maar meer ook niet.
Speciaal voor Daan in de reprise,
Noemen wij dat niet Slochteren of Loppersum?
Wikipedia stelt Zinkgat voor en de Vlamingen verdwijngat.
@3: Het is natuurlijk ook onbegrijpelijk dat mensen op 2 wielen en onbeschut tegen kou en wind onder oorverdovend geraas door de wereld scheuren, en daarbij een grote kans lopen op vaak fatale ongelukken, of levenslange invaliditeit.
En dat terwijl je je veel veiliger en comfortabeler onder het genot van een muziekje op 4 wielen kunt voorbewegen, met de auto, de trein, of andere vormen van openbaar vervoer.
Als ze dan nog van die leren pakken dragen en van die stoere taal uitslaan, dan moet je er eigenlijk wel vanuit gaan dat ze een ernstig psychologisch probleem hebben, dat op die manier allerminst opgelost wordt.
Ik vind het zo ongelofelijk dom en zielig als je dat nodig hebt.
Natuurlijk hebben mensen met een verslaving ook een probleem (van welke aard dan ook), maar ze zijn tenminste zo slim om iets te doen dat hun probleem -alhoewel tijdelijk- als sneeuw voor de zon doet verdwijnen.
Het mafste zijn natuurlijk de motorrijders die een ongeluk krijgen en denken dat het onder die omstandigheden wel logisch is om een opiaat te gebruiken. Hun pijn is echt en die van een ander niet, is als het ware hun rechtvaardiging.
Dat die pijn van de ander zelfs tot zelfmoord kan leiden,
daar staan ze nooit bij stil.
Wie verre reizen doet, kan veel verhalen. luidt het gezegde. En niet alleen dat, maar als je er voor openstaat dan kun je er een hoop van leren. Daarna kun je je eigen leven en leefomgeving bijvoorbeeld veel beter in perspectief plaatsen en dingen die vanzelfsprekend of belangrijk leken zijn het vaak niet meer, terwijl andere waarden daarvoor in de plaats zijn gekomen.
Daan denkt nu dat ik het heb over reizen naar andere landen, maar hetzelfde geldt natuurlijk voor de reizen in de geest.
Daarom zijn boeken ook zo fantastisch.
O ja, dat zou ik bijna vergeten: hallucinogene drugs. Dat rare spul waar je niet verslaafd aan raakt en dat toch een groot aantal consumenten kent. Waarom zou je die nu nemen?
Heroïne is natuurlijk ook gewoon heel erg lekker. Je hoeft niet per se een probleem te hebben om het een keer te willen proberen. En als je er een beetje gevoelig voor bent kom je er vervolgens niet meer vanaf.
@7: Spreek je uit ervaring?
Ik vond het nou niet echt bijzonder.
Als je het zo heel erg lekker vindt, is dat misschien al een teken dat je een probleem hebt.
Geef mij maar een lekker jointje wiet, daar ga ik veel harder op. Misschien is dat mijn probleem wel: gebrek aan fantasie.
@8: “Beats any meatinjection” :-)
http://www.youtube.com/watch?v=zUaXbM_lZj0
Ik zou wel weer eens een pijpje O lusten,niet meer te vinden helaas(althans nietdoor mij).