Geen bal op tv | Hoest nu?

Ik heb last van een hoest. Hij kan ineens vanuit het niets komen. Zo ook vanochtend, net toen ik een slokje van mijn espresso nam. Ik hoestte vol in mijn kopje. De koffie spoot naar boven en zat daarna niet meer in het kopje, maar op mijn hemd, broek, gezicht, krant, vloer en haar. Hoewel ik andere kleren aantrok bleef ik nog een paar uur lang de geur van koffie ruiken. En dat terwijl ik snotverkouden ben. Het zat dus hoogstwaarschijnlijk ook diep in mijn neus. 

Het was de grootste ramp in mijn koffiedrinkgeschiedenis. Echt een grote ramp kun je het niet noemen. Toch wil ik het wel een ramp noemen. Waarom niet? Je moet vandaag de dag overdrijvend, dat is algemeen bekend. Ik zou het misschien nog een beetje moeten aandikken, mocht ik ooit door Graham Norton op de bank plaatsnemen. Ik heb het verhaal bij de nodige collega’s uitgeprobeerd en zij lieten het zich goed smaken. Beter dan ik mijn koffie.

Het zou trouwens best tot een grotere ramp kunnen uitgroeien. Ik hoorde eens van iemand die is overleden door een ontsteking in zijn neus, veroorzaakt door een minuscuul stukje pindakaas.

Maar goed, u begrijpt het wel, ik heb weer eens verdomd weinig noemenswaardig gezien deze week. Ik zag een filmpje waarin een wasbeer werd gered van de verstikkingsdood. En zeven afleveringen van het fascinerende Wormwood. Maar daarover wellicht later meer. Of niet natuurlijk.

Ik zag ook nog een heel klein stukje van het Nationaal Dictee der Nederlandse taal dat GeenStijl dit jaar had georganiseerd. Kim Holland las een tekst voor die net zo dicht geplamuurd zat als de teksten uit de voorgaande jaren. Verder zag ik alleen maar nare mensen. En Arthur van Amerongen, die ik nog wel mag. Maar in het helse licht van het zaaltje dat GeenStijl had gehuurd en vooral in het gezelschap van alle Ebru Umars en Martin Bosmannetjes, was Van Amerongen ook een stuk minder sympathiek dan ik hem nog steeds wil zien als ik zijn Volkskrantstukjes lees. En kijk, daar was Theodor Holman. En staat daar een kamerplant in brand of zie ik Hans Teeuwen een sigaretje roken? Gegroet, helden van mijn verleden.

Niet lang daarna zag ik een aflevering van Southpark waarin Kyle de scheten van Terrence & Philip ineens niet meer leuk vindt. Hij is de onderbroekenlol ontgroeid, krijgt medelijden met de slachtoffers en besluit in actie te komen om Terrence & Philip van de buis te halen. ‘You sound like your mother’, krijgt Kyle van zijn vrienden te horen. Een knipoog naar de musical Southpark: Bigger, Longer and Uncut waarin het de moeder van Kyle is die een kruistocht tegen Terrence & Philip begint. Niet omdat ze medelijden heeft met de slachtoffers van T&P, maar omdat ze bang is dat al die onderbroekenlol een slechte uitwerking heeft op de geestelijke gezondheid van de kinderen. Met hun tere zieltjes. Uiteindelijk levert dat een oorlog tegen Canada op. Of Canada uiteindelijk vernietigd wordt, weet ik niet meer. Nu Kyle ten strijde trekt gebeurt het in ieder geval wel: met Mr. Garrison als president, is het een kwestie van minuten voordat de atoombom op Canada valt. De sympathieke noorderbuur van de VS bestaat niet meer.

Ik ben bang dat ik me richting Kyle aan het bewegen ben. Hard op weg naar een leven als politiek correcte grijze sok dat naar wordt als anderen zich gekwetst zouden kunnen voelen. Ik las een verhaal dat ik zo lang geleden had geschreven dat ik het mij niet meer kon herinneren. De hoofdpersoon in kwestie durfde niet op een wc plaats te nemen omdat hij bang was dat een grote neger hem voor was geweest. Wat ik precies dacht toen ik het schreef, weet ik niet. De hoofdpersoon leek verdacht veel op mij. Misschien wilde ik een racistische versie van mezelf neerzetten. Of dacht ik toen gewoon zo? Ik las het en werd een beetje naar van mezelf. Wist u trouwens dat ze koffie vroeger ook weleens negerzweet noemden? Weer wat geleerd.