GC @ Cinedans 2007: Voorbeschouwing films

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Geencommentaar schenkt aandacht aan de kleinere festivals in Nederland. Na het succes van onze aanwezigheid op het AFFF nu een korte serie over het Cinedans Festival (8-11 juli). Vandaag recensies van enkele dansfilms die op het festival vertoond worden.

Van de Cinedans-organisatie kregen we ook een aantal screeners van films om te bespreken. Ik zag twee langere dansfilms, vier korte films en een documentaire. Hieronder mijn bescheiden meningen over de bekeken films.

Still uit Here-AfterHere-After van Wim Vandekeybus was met 52 minuten de langste, maar meteen ook wel de beste dansfilm die ik in mijn brievenbus vond. De Belgische film Here-After is een verfilming van de succesvolle voorstelling ‘Puur’ en vertelt het gruwelijke verhaal van de moord op een groep kinderen. In het hiernamaals worden door middel van flashbacks de relaties met hun moeders, met elkaar en met een wrede dictator uitgespeeld en -gedanst. De film heeft een sterke basis: niet alleen een goede choreografie maar ook een sterk verhaal dat krachtige emoties oproept. Dat alleen is niet genoeg voor een geslaagde dansfilm, maar regisseur/choreograaf Vandekeybus buit de mogelijkheden van camera- en ensceneringstechnieken optimaal uit. Hij is nu ook vrij om verschillende decors te kiezen en dit alles draagt bij aan het zeer geslaagde uitgangspunt. Here-After slaagde erin mij 52 minuten op het puntje van mijn stoel te laten zitten en dat is voor een dansfilm een hele prestatie. Mijn favoriet voor de Cinedans juryprijzen van dit jaar!
Woensdag 11 juli, paradiso Grote Zaal 22.30 – 23.20 uur

Still uit Bare-HandedDe tweede langere dansfilm die ik kon bekijken was de ‘Bare Handed’ (26 min. van Thierry Knauff). De maker heeft zich laten inspireren door de teksten van mede-CoBrA-oprichter Joseph Noiret en de danser/choreograaf is dan ook zijn dochter Michèle. De film is geschoten in kraakhelder zwart-wit en is een poetisch weergave van de belevingswereld van de vrouw, terwijl ze danst en worstelt met licht en schaduwen. Een mooi voorbeeld van een moderne dansfilm als opzichzelf staand kunstwerkje.
Te zien: zondag 8 juli, Filmmuseum Zaal 2 15.30 ? 16.30 uur

Still uit Movement (R)evolution AfricaMovement (R)evolution Africa is de enige documentaire die ik zag. Podium- en repetitiebeelden worden afgewisseld met interviews om een beeld te schetsen van de hedendaagse dans in Afrika. Vooral de wrijving die voortkomt uit de ontmoeting tussen Westerse hedendaagse dans en de Afrikaanse danstraditie is onderwerp van het gesprek. Te zien is hoe in de danskunst Afrika een eigen geluid kan behouden terwijl wel op het hoogste niveau aan moderne kunst gedaan kan worden. De dansers en choreografen worstelen echter altijd met Westerse verwachtingspatronen ten opzichte van (‘het primitieve’) Afrika.
Movement (R)evolution Africa: Wo. 11 juli om 21.00 u in Paradiso incl. nagesprek choreograaf Nora Chipaumire.

De korte films die ik zag waren bijzonder verassend en wisselend van niveau en opzet.

In de Nederlandse korte film Breathe Me van Carmen Rozestraten wordt een vrouw op het strand gewekt door een jonge man. Al dansend verzandt (no pun intended) ze in een duet met haarzelf als jong meisje met tegen de achtergrond een zandsculptuur. Een vreemde film met mooie beelden.
Misura is een zeldzame dansfilm omdat deze zich geheel in de realiteit lijkt af te spelen. De film is gemaakt in een architectenbureau waar een eenzame danser door en met het interieur danst. Ik vond de film te klinisch en te saai om echt lang te boeien, maar de makers hielden rekening met mijn smaak en hielden de film met 7 1/2 minuut lekker kort.
Pork was weer een betere film. In deze voorstelling wordt absurd theater gemengd met dans en montagetechnieken om zo de reacties van de vier hoofdpersonen het beste uit te laten komen. In een huis confronteren de vier personages elkaar met hun eigen geschiftheid. Zeer geslaagd, hoewel erg vreemd.
Voor wie een discussie aan wil gaan over wat een dansfilm nou eigenlijk is, gaf Het Grote Gebeuren een mooie aanleiding. De film bestaat uit niets dan beelden van zwermen spreeuwen die zich door de muziek laten verleiden tot een ingewikkelde choreografie waar menig dansmaker jaloers op zou zijn. Door de monotonie van de film krijg je het gevoel dat je naar een lavalamp zit te kijken. En dat bedoel ik in de positieve zin van het woord: een hypnotiserende 6 minuten durende ervaring.
(De besproken korte films kan je zien op Zaterdag 7 juli in Rialto Bovenzaal 13.45 ? 14.45 uur)

Al met al heb ik meer mooie en interessante dan saaie en langdradige films gezien. Gaat dat dus allen zien! Kijk voor meer informatie en alle films op de Cinedans site.

(Geencommentaar kreeg ook de mogelijkheid om het festival te bezoeken, later dus meer).

Reacties (9)

#1 Johan

Ben benieuwd naar het festival :)

  • Volgende discussie
#2 Victor

ik ga er zaterdag heen, dus dan weet u meer.

Overigens zijn kaartjes voor een blok (1 uur) maar 6 euro, best niet heel duur dus.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Joost

Mwah, duurder dan een bioscoopkaartje dus, relatief. Maar dan heb je wel iets gezien waar je over kan opscheppen ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Victor

Precies, een beetje cultuursnob moet hier wel naartoe geweest zijn.

offtopic: 4 reacties al! Hoewel twee van mij en twee van andere redactieleden, toch een aardige score :)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 jeoren

Wat een ontzettend slechte recensies. Je rijgt vaagheden en jargon (”De film heeft een sterke basis: niet alleen een goede choreografie maar ook een sterk verhaal dat krachtige emoties oproept. Dat alleen is niet genoeg voor een geslaagde dansfilm, maar regisseur/choreograaf Vandekeybus buit de mogelijkheden van camera- en ensceneringstechnieken optimaal uit.” )aan elkaar, en dan lijkt het net een oordeel ofzo.

Ik krijg het idee dat je de ene film leuker vindt dan de andere, maar waarom? Omdat in de ene “montagetechnieken” gebruikt worden? (..in tegenstelling tot de andere films?)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Joost

Ik moet zeggen dat ik niet bepaald ingevoerd ben in de danswereld, maar dat ik toch weinig jargon kon vinden…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Victor

Jeoren,

wat ik niet probeerde op te typen was een ellenlange recensie, met voor- en nadelen en uitgebreide analyses. De kans dat iemand dat in dit geval leest is niet erg groot. Ik probeerde meer met behulp van deze relatief korte stukjes aan te geven wat je kan verwachten van de films (ik ging er vanuit dat het merendeel van de lezers leken zijn inderdaad). En te beschrijven wat ik persoonlijk leuk en mooi of minder boeiend vond aan de films.

In die zin is er voor een doorgewinterde dansfilmkenner als jijzelf misschien minder uit te halen.

Over het jargon: misschien kan je in de door jou uitgekozen zin aangeven waar je aanstoot aan neemt, dan kan ik de boel misschien een volgende keer anders opschrijven.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 jroeen

@7:ik ben GEEN dansfilmkijker. En het hele stuk dat ik citeerde is troep:

De film heeft een sterke basis:
ik begrijp dat dit positief bedoeld is, maar dat is ook het enige dat ik hier uit kan opmaken.

niet alleen een goede choreografie
wat de één goede choreografie vindt, is volgens een ander juist kut. Tenzij je publiek weet van wat voor choreografie jij houdt (bijvoorbeeld omdat je een vooraanstaand criticus bent met een al even legendarische mening), is dit een loze zin.

maar ook een sterk verhaal
idem

dat krachtige emoties oproept.
idem. Wat voor emoties? Die Hard 4 riep ook krachtige emoties bij me op, positieve zelfs.

Dat alleen is niet genoeg voor een geslaagde dansfilm
Ok, de schrijver heeft duidelijk een mening waar een goede dansfilm aan moet voldoen.

”maar regisseur/choreograaf Vandekeybus buit de mogelijkheden van camera- en ensceneringstechnieken optimaal uit.”
op wat voor manier? je kan ook beweren dat een schrijver woorden optimaal uitbuit, maar dan zeg je nog helemaal niks, en weet de lezer nog steeds niets over de film, enkel of de recensent hem leuk vond. En dat is helemaal niet interessant, het enige wat een lezer wil weten is of hij de film mogelijk leuk vindt, of niet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Victor

Als reactie kan ik ook al al bovenstaande slakken zout gaan leggen, maar dat lijkt me niet heel constructief, daarom meer algemeen:

dit is een weblog, waar de ruimte per definitie beperkt is. Hoe langer ik de recensie maak, hoe minder deze gelezen zal worden, zeker als het over iets obscuurs als dansfilm gaat.

Een recensie geeft altijd de mening weer van de recensent, of die nou vooraanstaand, professioneel of wereldberoemd is of voor een weblog schrijft. Ik kan nooit weten wat jij goed vindt, ik ben al blij als ik weet wat ik zelf goed vind. In dit geval was dat enerzijds de choreografie en het verhaal die een goede dans maken, en aan de andere kant het gebruikmaken van film, dat maakt samen een goede of slechte dansfilm. Wat ik met het hele stuk heb proberen aan te geven is dat er bij deze kunstvorm wat andere zaken zijn om naar te kijken dan bij Die Hard.

Anyway, als jij niks kan met deze recensie, is dat jammer maar helaas.

  • Vorige discussie