GC @ Cinedans 2007: Verslag

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Still uit One Flat Thing ReproducedAfagelopen zaterdag bezocht het Geencommentaar-reportageteam dan uiteindelijk het Cinedans festival in de Amsterdamse Rialto bioscoop. Het was meteen duidelijk dat het kleine Rialto prima paste bij de intieme sfeer van het dansfilmfestival. Want hoewel er overdag toch nog maar weinig mensen aanwezig waren, was de sfeer in de foyer erg goed. In die foyer konden de festivalgangers tussen de voorstellingen met een schuin oog projecties van dansfilms bekijken. De Franse filmmaker Josselin Carre interviewde er voor zijn podcasts de aanwezige filmmakers. De podcasts zijn nu gedeeltelijk online te bekijken.

Van de films die ik nog niet gezien had, sprongen er op het festival twee echt uit:
One flat thing reproduced” is een verfilming door Thierry de Mey van het gelijknamige stuk van legendarische en vaak controversiële choreograaf Forsythe. De film speelt zich af in een lege loods. 20 dansers stormen met 20 stalen tafels naar voren en plaatsen die met tussenruimtes in de loods. Op die manier creëren ze een podium waar op, naast en onder gedanst wordt. De kijker kijkt 20 minuten naar uitdrukkingsloze dansers die met adembenemende snelheid en kracht elkaar helpen, tegenwerken en negeren terwijl ze worstelen om deze zelfgecreëerde hindernisbaan te nemen.

Still uit Shake OffShake off” van Hans Beenhakker is een goed idee dat geweldig is uitgevoerd. Een enkele danser danst een solo van 2 minuten, in een shot gevolgd door een enkele motion control-camera. Deze dans is op onzichtbare wijze drie keer achter elkaar gemonteerd, met telkens andere muziek en op andere computer-gecreëerde lokaties. Een virtuose film die optimaal gebruik maakt van greenscreen-cgi-technieken. De enkele ’take’ maakt de dansfilm aan een kant heel realistisch, terwijl de sprongen in tijd en ruimte er een magische tint aan geven.

Na een rustige middagvoorstelling werd het later op de dag wat drukker in Rialto en tijdens het laatste blok korte films zat de zaal zowaar vol! En zo lijkt het erop dat de vraag van festivaldirecteur Janine Dijkmeijer of er wel plaats is voor een dansfilmfestival bevestigend beantwoord moet worden.

De prijsuitreikingen gaven nog maar eens weer dat leken en professionals toch verschillend over deze kunstvorm dachten. De publieksprijs ging naar de (zeer) korte film ‘Inearthia’, waarin een man tegen een pilaar aanzit. Door de camera een kwartslag te kantelen en rond te draaien lijkt de man op de as van een groot ronddraaiend rad te zitten.

De jury beloonde echter de Deense film ‘Insyn’ met de eerste prijs. Waar de jury het gevoel voor detail en de ingetogen vakmanschap waardeerde, was dit enige film waarbij een deel van het publiek hoorbaar pufte en zuchtte van ongenoegen. Blijkbaar haalt iedereen dus wat anders uit de dansfilms.

Voor lezers wier nieuwsgierigheid geprikkeld is: op woensdag is voor een klein bedragje tweeëneenhalf uur dansfilm (oa. mijn favorieten Shake off en Here-After) te zien in Paradiso voor de Classic Noodlanding.

Voor provincialen zoals ik: Cinedans gaat in oktober en november on tour langs de bioscopen in onder andere: Drachten, Rotterdam, Nijmegen, Arnhem, Alkmaar en Purmerend. Komt dat zien dus!

Reacties zijn uitgeschakeld