In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.
Wellicht één van de meest ondergewaardeerde en hoogstwaarschijnlijk één van de meest onbekende presidenten uit de geschiedenis van de Verenigde Staten is Calvin Coolidge (1872-1933). Hij zat slechts een enkele ambtstermijn uit (1923-1929) maar zijn nalatenschap wordt onder historici nog altijd fel bediscussieerd.
Coolidge zou beschouwd kunnen worden als het prototype van de “Rockefeller Republikein”. Hij geloofde in een kleine overheid, voorkwam stijgende federale uitgaven, verlaagde belastingen en vond dat de staten zoveel mogelijk zelf moesten regelen. Gedurende zijn jaren als president kende het land één van de opmerkelijkste bloeiperioden uit haar geschiedenis, de Roaring Twenties, en Coolidge stond de vrije markt geenszins in de weg.
Desalniettemin was hij niet blind voor de tekortkomingen van het kapitalisme. Als gouverneur van Massachusetts had hij de regulering van lonen en werktijden gesteund alsmede wetten tegen kinderarbeid en voor veilige werkomstandigheden. Als president deed hij geen van dit alles en dat maakte hem niet altijd even populair. Coolidge was een overtuigd federalist en zelfs toen de staat Mississippi in 1927 door een vloedgolf werd getroffen maakte hij nauwelijks gebruik van zijn positie om hulp op gang te brengen.
Ondanks een toch aanzienlijke populariteit weigerde Coolidge campagne te voeren voor een tweede termijn. “Het presidentschap eist een zware tol op hen die het vervullen,” legde hij uit in zijn memoires. “Alhoewel we niet moeten weigeren om te geven en uitgeput te geraken in dienst van ons land is het gevaarlijk om dat te proberen waarvan we voelen dat het voorbij ons krachten is om te bereiken.” Hij stierf slechts enkele jaren na zijn aftreden aan een hartaanval.
Reacties (59)
Gedurende zijn jaren als president kende het land één van de opmerkelijkste bloeiperioden uit haar geschiedenis, de Roaring Twenties, en Coolidge stond de vrije markt geenszins in de weg.
Hoe dom positief kun je zijn?
Het is de periode van ongebreideld ‘fiddling while Rome burns’. En Coolidge stond alleen maar aan de kant en kon niets.
Leg nou eens uit waarom hij ondergewaardeerd is?
Wat maakt hem deel van de Galerij der Groten?
De serie wordt onzinniger en onzinniger.
En Nickie wordt ongeloofwaardiger en ongeloofwaardiger.
Bollocks
Het lijkt er meer op dat Nick zijn galerij der groten bestaat uit presidenten die een kleine federale regering voorstonden. En verder niets.
Wat een visie! Briljant!
Wat een inzicht! Wat een logger!
Laten we ook niet vergeten dat die economische bloei een gigantische luchtbel was die nog geen jaar na het aftreden van Coolidge zeer gewelddadig uit elkaar spatte en met dank aan het gebrek aan regelgeving door Coolidge een extreem zware impact had.
Het is erg gemakkelijk om achteraf te beweren dat Coolidge “iets” had moeten doen om de Depressie te “voorkomen” (immers, hoe had hij dat moeten zien aankomen?) maar beantwoord mij dan een simpele vraag: Wat?
Meer regulering.
@1 dat denk ik ook.
Al Nicks grote presidenten zijn voor een kleine overheid (maar veel land veroveren), lage belastingen en veel vrijheid voor hen die dan toch maar de centjes verdienen.
Zijn ideale president is van de… Tegenpartèèè.
@4: Wat voor regulering? En hoe zou dat geholpen helpen om de Depressie te voorkomen?
Het is de periode van ongebreideld ‘fiddling while Rome burns’
Fout, HansR. Zoals H.L. Mencken schreef, “while Rome burned, Nero fiddled, Coolidge just snored”.
Ben nu al benieuwd naar het stukje over George W. Bush. Misschien kan Nick dit grafiekje gebruiken om te bewijzen dat Coolidge en Bush de twee grootsten onder de groten in de galerij zijn.
@7: Welke Bush? Sr vond ik matig. Jr een regelrechte ramp.
Nick, je hebt de uitdaging om van de laatste twee iets verrassends te maken. Laat ons zien dat wij ongelijk hebben met je serie over Amerikaanse presidenten.
@9: Maar je hebt helemaal geen ongelijk.
De latere crisis lag niet aan Coolidge zijn beleid—aangezien de Federal Reserve ‘onafhankelijk’ is (nou ja, toen nog, dan—ze gingen al hun gang). Maar de zeepbel aan de beurs werd wegens fake prijsstabiliteit—veroorzaakt door de enorme produktiviteitstoename (wegens technologische vernieuwingen), en daarbovenop de kredietgroei—gecamoufleerd; anders gezegd: niet ‘herkend’ (of: hoe moet je dat ‘anders’ noemen?!!). De prijzen léken stabiel (maar de meeste prijzen hadden, dus, eigenlijk moeten dalen).
Een vrij fatale combinatie, happens each time (again&again).
(Je had voor zulk een kompakte stukkenreeks [voor jezelf] een criterium moeten aanleggen; dat je je dan op een leidraad had kunnen focussen; misschien; weet ik veel, ’t is ook lastig—volgend komkommerseizoen nieuwe kansen)
Wat een onterechte kritiek op zo’n mooie lijst. Lets face it er is gewoon wellicht gewoon een sterke correlatie voor overheden die een kleine overheid voorstaan en voorspoed. De USSR, DDR, Noord-Korea, voorstanders voor een grote overheid enz enz deden het omgekeerde van wat de US, Zwitserland, Luxemburg als beleid hadden.
http://blog.mises.org/archives/008039.asp
http://www.youtube.com/watch?v=Z0YTY5TWtmU
Ach, als ‘kleine overheid’ het criterium is om op het lijstje van Belangrijke Grote Prez’s te staan, dan moeten Reagan en Bush zeker de laatste twee worden.
toch altijd wel gniffelen met die rechtserts die hun zaak gaan verdedigen.
Geef toe: laat heel de wereld volgens model Luxemburg en Zwitserland draaien en bingo: werleldvrede en voorspoed. Nog wel een buitenaards volkje vinden eerst, die bereid zijn hun geld in de planeet Aardekluizen komen steken, in ruil voor Kosmisch Bankgeheim.
En dat nog steeds durven zeggen nu GM en wie al niet eigenlijk genationaliseerd zijn.
Probleempje met el Capital? De Vrije Staat zal wel even het geld bij iedereen gaan halen en in de kapitalistenzakjes proppen.
Wat ik overigens heel erg mis bij deze reeks, is de Omringenden van die presidentjes. Want het zijn toch eigelijk ambtenaren van een bepaalde administratie die het beleid bepalen, toch?
Volgens mij komt een ‘groot’ president pas die eer toe wanneer hij tegen die trent in het Goede heeft bedacht en uitgevoerd. En daar zijn er niet veel van in de lijst denk ik…
In the New York Times Magazine for December 15, 1996, Arthur M. Schlesinger, Jr., presented the results of a poll of historians asked to rank the presidents (…) Well, it helps to know that the historians (and two politicians) doing the ranking are nearly all left-liberals. (..)
One need not ponder the rankings long, however, to discover a remarkable correlation: all but one of the presidents ranked as Great or Near Great had an intimate association with war, either in office or by reputation before taking office. Of the top-ranking “nine immortals,” five (Lincoln, FDR, Polk, Wilson, and Truman) were commander in chief when the nation went to war, and three (Washington, Jackson, and Teddy Roosevelt) were best known prior to becoming president for their martial exploits. The one exception, Jefferson, confined his presidential bellicosity to authorizing, with Congressional consent, the naval engagements against the Barbary pirates. (Of course, he had been a revolutionary official during the War of Independence.)
In contrast, of the eleven presidents ranked as Below Average or Failure, all but one (Nixon) managed to keep the nation at peace during their terms in office, and even Nixon ultimately extracted the United States from the quagmire of the war in Vietnam, though not until many more lives had been squandered.
The lesson seems obvious. Any president who craves a high place in the annals of history should hasten to thrust the American people into an orgy of death and destruction. It does not matter how ill-conceived the war may be. (..)
I have a theory: left-liberal historians worship political power, and idolize those who wield it most lavishly in the service of left-liberal causes. How else can one account for the beatification of Lincoln, Wilson, and Franklin Roosevelt? Truman, now so elevated in the estimation of the historians, left office in unpopularity bordering on disgrace because of his Korean War disaster, but the historians forgive him, admiring his use of nuclear weapons and attempts to preserve and extend the New Deal. Theodore Roosevelt, a bloodthirsty proto-fascist, evokes admiration because of his public flogging of big business, a perennial left-liberal whipping boy.
Were I to rank the presidents, I would not quite turn the historian’s ranking on its head, but I would move in that direction. Klik hier voor het vervolg als je die lijst presidenten in het mises inst. artikel wilt zien
@14 Crachàt Hoewel UBS het ook niet makkelijk heeft hebben de Zwitsers het grootste deel van hun geld gewoon in hun zak gehouden, terwijl Wouter Bos hier de staatsschuld bijna heeft of nog gaat laten verdubbelen. (Als je het risico van alle ongedekte garanties meetelt nog iets meer. Maar er zijn veel meer landen die het goed doen. Check dit onderzoek
“Kleine landen zonder eigen voorraden aan belangrijke grondstoffen hebben meer kans op welvaart dan anderen. Het is typerend dat negen van de tien rijkste landen in de wereld een bevolking van minder dan 10 miljoen hebben. Enkel de Verenigde Staten doorbreken dat patroon. Ook de link tussen vrijemarktwerking en een kleine overheid, zowel op vlak van reguleringsdrift als van belastingen, en de welvaart van een welbepaalde staat is niet langer refuteerbaar.
Dat blijkt althans – opnieuw! – uit de 2009-editie van de drie belangrijkste economische rankings in de wereld. Volgens zowel de “Doing Business Index” van Simeon Djankov, hoofdeconoom voor financiën bij de Wereldbank, de “Economic Freedom of the World Index” van Bob Lawson van het “Fraser Institute”, als de “Index of Economic Freedom” van Carl Schramm van de “Heritage Foundation” zijn het er over eens. Landen als Singapore, Nieuw-Zeeland en – vooral – Hongkong domineren steevast de top-5, al dan niet aangevuld met de Verenigde Staten en nog een relatief klein land zoals Denemarken, Noorwegen of Estland. Voor vele economische liberalen gelden landen als Hongkong dan ook als gidsland,” vervolg http://inflandersfields.eu/2008/12/hongkong-een-ode-aan-de-vrije-markt.html
Wat is welstand, seven?
Een eerlijke verdeling van welvaart.
Noch de VS, noch de USSR zijn fraaie voorbeelden van die definitie.
We onze eigen westerse europake, met als blijkbaar voornaamste nadeel de volkomen verwende verwaandheid van sommige van haar inwoners.
Appelen met citroenen vergelijken, men leert het niet af.
Die kleine landen, seven, die kunnen enkel overleven en rijk worden dankzij de groteren. Dat is toch niet moeilijk te bedenken?
Wat is dan de kwaliteit van een grotere entiteit? Daar werkt men toch niet harder of meer dan in een klein land?
Geen Karl. Behalve dat de voornoemde twee landen het kapitaal vangen van de rijke toplaag uit de grote landen.
Hoe je zonder schaamrood kan beweren dat een kleine overheid zaligmakend is is mij een raadsel.
@seven: Mooi artikel van Higgs. Dank voor de link.
Hoe je zonder schaamrood kan beweren dat een kleine overheid zaligmakend is is mij een raadsel.
Het is ideologie. Het doel heiligt de middelen, en het gaat er niet om of het een ‘beter’ resultaat oplevert, of een betere maatschappij, of een ‘eerlijkere verdeling van welvaart; een kleinere overheid is beter, want er is sprake van een kleinere overheid.
Het verschil tussen 1989 en 2009 is dat de ideologen aan rechterzijde nog steeds victorie kraaien, blind voor de werkelijkheid.
Overigens is het wel zo dat hardcore communisten een veel langere tijd hadden om hun ideologie te ontwennen — Gorbatsjov begon midden jaren ’80 al met glasnost; de val van de muur en de daaropvolgende ineenstorting van het regime in rusland was iets wat weliswaar onverwacht kwam, maar niet helemaal uit de lucht kwam vallen.
Dus misschien dat nick ergens in 2014 het licht ziet?
Wat voegt een grote overheid dan toe, behalve rondpompen van andermans geld en afromen voor overhead?!
Als je kijkt naar de VS vs nederland:
– dat mensen die geestelijk niet helemaal OK zijn, in een instelling zitten, of begeleid wonen, en daar een betere levenskwaliteit hebben dan wanneer ze op straat moeten zwerven.
– De nodige ‘publieke goederen’ — datgene wat een maatschappij nodig heeft om te functioneren: water, gas, electra*, maar ook rechtszekerheid, veiligheid, onderwijs. Kan allemaal privaat, maar zie de VS voor hoe dat uitpakt. Californie/enron is je wel bekend, neem ik aan.
Bij ‘rechtsen’ leeft het idee dat iets pas echt de moeite waard is als mensen er geld voor overhebben. Dat is eigenlijk een soort van ’tragedy of the commons’ waar rechtsen wel vaker in vallen. En eerlijk gezegd vind ik ‘rechtsen’ die om *die* reden voor een kleine overheid zijn, dom, egoistisch en kortzichtig.
Maar karl, ik begrijp je best hoor. Het is tegenwoordig hip om libertarisch te zijn. Ongeveer netzoals het rode boekje rond de jaren 70 hip was.
Het aardige is dat Ayn Rand net zo slaapverwekkend is als Karl Marx.
Mij komt het vooral als hypocriet parasitair over, dat bijten van de hand die hen voedt.
De VS is een complete ramp, daar is toch zeer weinig libertarisch aan; het produktiemiddel geld is daar helemaal in hden een privaat banken kartel, tenminste: het surrogaat-papiergeld dat door de overheid dan weer met haar geweldsmonopolie als wettig betaalmiddel wordt opgelegd, aan de hele wereld zelfs.
Publieke goederen kunnen heel goed, alleen de kosten moeten daar dan ook duidelijk zijnzijn: input-output, winst en verlies. Wat je daarvoor betaalt, moet dan een tarief zijn, en niet belasting, waarbij het op de grote hoop gaat, en waar dan sullige politici zonder andere carrière-optie zich laten belobbieën door private belangen, tot ze benoemd worden tot burgemeester of commisaris. Van het meeste in overheidshanden wordt echter een piramide-spel gemaakt: incasseren, ergens anders aan uitgeven, in de toekomst nog maar eens kijken waar het fonds is gebleven.
Ik ben niet rechts, ik ben eigenlijk in alles ‘links’ (voorzover dat nog als iets gevat wordt), ik ben alleen niet socialistisch. En dat heeft niets met ideologie te maken, maar met interesse in hoe de onderbouw echt werkt.
Ayn Rand heeft me nooit echt kunnen boeien, Karl Marx dus wel, maar vooral Murray Rothbard.
@24,28 wat is het constante voordeel van een kleine overheid dan en wat is groot?
Ah, gelukkig. Bizar genoeg heb je rechtse en linkse libertariers, waarbij de laatste veel beter te pruimen zijn dan de eerste. Overigens is ’t wel aardig dat er ’t laatste jaar een soortement ‘marx-revival’ is, omdat sommige dingen die-ie 150 jaar geleden opmerkte over geld en de structuren die groot geld met zich meebrengt opeens verrassend actueel zijn.
Overigens heb ik bij de austrians altijd ’t idee dat ze geloven in een statische maatschappij. Da’s onzinnig, want in onze maatschappij hebben wel al jarenlang *deflatie* op sommige vlakken, (en da’s in tegenstelling tot wat de austrians beweren). Zo krijg je steeds meer electronica voor je geld. Dito voor auto’s, en medische ingrepen. Andere dingen worden duurder.
Austrians denken dat ze nog steeds in de 17e of 18e eeuw leven, waarin technologische vooruitgang makkelijk te verwaarlozen is. Ander puntje is dat, wil je iets kunnen zeggen over ‘de geldhoeveelheid’, dat je ook moet kijken naar de hoeveelheid geld per persoon, oftewel naar demografische ontwikkelingen. Enig idee wat er gebeurt als ‘de grijze golf’ doodgaat en iedereen erfenissen in z’n schoot krijgt?
En in toevoeging op #29: wie zegt me dat alles wat je ‘bespaart’ in belastingen niet verdwijnt in een zucht inflatie, omdat iedereen meer besteedbaar inkomen heeft en dat dus gaat uitgeven?
@gronk, Van economie weet je niks. Niet erg, maar je reacties, ervaringen en theorievorming weerspiegelen dat op een duffe manier.
Ach, mescaline, zou je dan aan deze niet-econoom kunnen uitleggen hoe het wel zit? Of ben je ook de zoveelste windbuil?
Ik schep beslist nogal eens een extra lepeltje op maar weet gewoonlijk wel waar ik te ver zou gaan.
Het is gewoon een goeie raad van een would-not-be windbuil.
Nou, ik vinnut prima hoor. Voortaan mag iedereen alleen nog maar dingen posten die ter zake doen. Oftewel: deze galerij der groten wordt acuut gestopt en nick zoekt z’n heil maar ergens anders, seven mag gewoon lekker opzouten met z’n suggestieve interpretaties van statistieken die-ie niet begrijpt en out of context kwoot, en figuren als LW, ach…
Het zal mij aan m’n kont roesten of ik wel of geen gelijk heb. Economie is complex, en als wetenschap maar zo-zo. Waar ik me kapot aan erger is dat leeghoofden als nick en anderen zonder na te denken nablaten wat er elders op de interwebs wordt gezet, zichzelf laten gebruiken als boodschapverspreiders, en daarbij wel de toon zetten.
Ik ben er ook niet blij mee.
Maar ja.
Troost is altijd dat je zelf de spaak in het wiel kan zijn, of de witte ridder die opkomt voor de betere mening. Als commentator altijd met minder moeite dan de poster aan werk voor zijn kiezen heeft gehad.
soms zijn reactioneurs van grotere input dan posters.
Maar ja. Eens aan het roer, gaat die boot wel verrekte zwaar op de baren.
Amen.
ah, het is weer zondag ;)
(Het duurde effe, mijn verbinding viel een tijd weg. Er wordt op zaterdagavond natuurlijk veel film gekeken op het net.)
Als je Marx saai vindt, dan komt dat omdat de (economische) materie—met inbegrip van filosofie en elke andere wetenschappelijke discipline—je niet zal kunnen boeien. Marx zijn thema’s zijn natuurlijk altijd actueel, zolang je je er mee bezighoudt.
gronk: Overigens heb ik bij de austrians altijd ‘t idee dat ze geloven in een statische maatschappij.
Nee, het tegendeel eigenlijk: in reactie op de neo-klassieke economen, die uitgaan van evenwicht (equilibrium, als begrip ontleend aan de natuurwetenschap, om van economie een natuurwetenschap te maken, in de poging de menswetenschap te ver(natuur)wetenschappelijken met wiskundige modellen) dat er zou moeten heersen, gaan Austrian juist uit van permanente verandering en imbalans. Dat is natuurlijk ook de realistische feitelijke stand van zaken.
gronk: Da’s onzinnig, want in onze maatschappij hebben wel al jarenlang *deflatie* op sommige vlakken, (en da’s in tegenstelling tot wat de austrians beweren). Zo krijg je steeds meer electronica voor je geld. Dito voor auto’s, en medische ingrepen. Andere dingen worden duurder.
Dan moet je deflatie definiëren: met ‘hard geld’ (ongeveer gelijkblijvende hoeveelheid qua munt in omloop; of werkelijk kunnen inschatten met hoeveel het toeneemt) zou prijsdaling automatisch de groei van de economie meten, aantonen. Dat was de hele 19de eeuw het geval, toen de internationale munt(standaard) goud was.
Maar de angst voor zogenaamde deflatie die nu dus vooral rondgebazuind wordt, is de angst dat de groei die samenhangt met de toename van de geldhoeveelheid (oftewel: de toename van schulden) tot stilstand komt. Omdat het hele systeem nu dus gebaseerd is op inflatie, is dát inderdaad in die zin dus een reëel gevaar. En dat is wat ik zo’n twee jaar geleden inzag: dat de rek er uit is, uit die exponentiele groei. Als het namelijk dus voor iedereen goedkoper (b)lijkt te worden, om schulden te ‘bezitten’, goedkoper dan om te sparen, dan is de rek er uit. En nu kunnen ze nog zoveel extra geld voor de banken creëren als ze willen, het is voorlopig gewoon goeddeels niet investeerbaar aangezien de waarde van het onderpand van alles daalt, en er ook zo goed als op geen enkel gebied geen businessplan met rendementsverwachting te ontwikkelen valt.
gronk: En in toevoeging op #29: wie zegt me dat alles wat je ‘bespaart’ in belastingen niet verdwijnt in een zucht inflatie, omdat iedereen meer besteedbaar inkomen heeft en dat dus gaat uitgeven?
Ten Eerste: Inflatie is alleen de toename van de geldhoeveelheid. Dat daardoor prijzen stijgen, maar nooit van alles en van sommige dingen heel veel, is wel een logisch gevolg van die geldtoename. Maar stijgende prijzen zijn niet (die) inflatie. En net zo min is deflatie dus dalende prijzen.
Ten Tweede: Het antwoord op het vermoeden dat je hier dus hebt, zou te omvangrijk zijn, omdat te veel faktoren dan eerst uiteengezet moeten worden, om verder te kunnen redeneren.
– Er zijn in NL veel schreeuwers die zich libertariër noemen, maar de meesten zijn eigenlijk gewoon 99% neocon.
Lees deze eens, dan wordt wellicht de context duidelijker. En ik kan me niet voorstellen dat het saai zou kunnen zijn.
Why Conservatives Love War and the State
by Murray N. Rothbard
http://www.lewrockwell.com/rothbard/rothbard16.html
En deze, waar gehakt wordt gemaakt van Milton Friedman
Milton Friedman Unraveled
by Murray N. Rothbard
http://www.lewrockwell.com/rothbard/rothbard43.html
Dit zijn voor mij doorslaggevende teksten geweest:
Böhm-Bawerk heeft de inherente tegenstellingen herkend van het Kapitaal van Marx, waaraan het dan ten onder ging.
Eugen von Böhm-Bawerk – Karl Marx and the Close of His System
http://www.marxists.org/subject/economy/authors/bohm/index.htm
Daarna heeft Karl Hilferding nog geprobeerd dat te weerleggen: Böhm-Bawerk’s Criticism of Marx
http://www.marxists.org/archive/hilferding/1904/criticism/index.htm
Het is onmogelijk om binnen het socialisme te berekenen hoeveel geld er geïnvesteerd moet worden in produktiemiddelen, het geld dat normaliter gespaard zou worden, op basis waarvan zoveel krediet verstrekt kan worden dat het nog rendeert.
Ludwig von Mises – Economic calculation in the socialist commonwealth
mises.org/econcalc.asp
Het bizarre is eigenlijk dat ze lange tijd die enigen waren die zich met dezelfde zaken bezighielden. Het principe-verschil in de basis is simpel: collectief eigendom van de produktiemiddelen versus privaat eigendom van de produktiemiddelen.
Ik kwam er lang niet uit, hoever dat dan moet strekken, tot ik inzag dat er in principe eigenlijk bijna geen grens kan zijn, aan privaat-eigendom van de produktiemiddelen.
Nog eentje om te grasduinen:
http://all-left.net/
ha: is het een keer allemaal wat duidelijkerr , neem ik dan aan…
## 37-39 :-)
Ondertussen lijken vooral Rooney en Ronaldinho (remember) de groten van het seizoensbegin …
Maar of Van Gaal een Grote wordt bij Bayern (dat zopas verloor van Mainz) ???
Soit, allemaal een kwestie van geografie, toch vaak ook, die hele handel met landen.
@35: Waar ik me kapot aan erger is dat leeghoofden als nick en anderen zonder na te denken nablaten wat er elders op de interwebs wordt gezet […]
Tsja…
Ligt het aan mij, of kun je bijna zo Bush in dit stukje copy-pasten:
– ongebreideld vrije markt denken
– niks doen in de aanloop naar een economische crisis
– geen poot uitsteken bij een nationale ramp.
Het enige wat die Coolidge niet en Bush wel op zijn naam lijkt te hebben, is het beginnen van een oorlog.
@44: Het was onder Bush (ik neem aan dat je de laatste bedoeld) dat de oorzaken van de huidige crisis bewust werden gecreëerd door het voeren van een irrationeel en zwaar marktverstorend hypotheekbeleid en het was reeds onder Bush dat miljarden in bail-outs werden verstrekt eind 2008, dus op die eerste twee punten is hij geenszins met Coolidge te vergelijken.
zwaar marktverstorend hypotheekbeleid
Hoezo? De markt corrigeert zichzelf toch wel?
Ten Eerste: Inflatie is alleen de toename van de geldhoeveelheid. Dat daardoor prijzen stijgen, maar nooit van alles en van sommige dingen heel veel, is wel een logisch gevolg van die geldtoename. Maar stijgende prijzen zijn niet (die) inflatie. En net zo min is deflatie dus dalende prijzen.
Haha, ik had hierover ooit een discussie met een docent en hij zei dat inflatie/deflatie simpelweg gedefinieerd is als de toename/afname van het prijspeil. Dus in die zin is er nauwelijks discussie mogelijk. Overigens lijkt het mij logischer naar het prijspeil te kijken dan naar de geldhoeveelheid: de geldhoeveelheid is een slechte voorspeller van wat dan ook.
Friedman zei dat inflatie altijd en overal een monetair fenomeen is maar hij had het over de zeer lange termijn. Op de kortere termijn kunnen prijsstijgingen volledig los staan van de ontwikkeling van de geldhoeveelheid, zie de huidige double digit inflatie van IJsland.
@46: De markt corrigeert zichzelf inderdaad. Dus geen reden tot overheidsinmenging. Dat is onder Bush Jr. echter wel degelijk gebeurd en dat is volgens mij de belangrijkste oorzaak van de huidige recessie geweest.
Nick, dit marktverstorende beleid bestond al sinds het eind van de tweede wereldoorlog, waarom heeft het dan tot crises geleid onder de deregulering van Reagan (jaren ’80 Savings & Loan crisis: kosten 124 miljard), Clinton (jaren ’90 LTCM: kosten 4,6 miljard) en Bush (huidige crisis, tussen de 500 en 7500 miljard)?
Haha, ik had hierover ooit een discussie met een docent en hij zei dat inflatie/deflatie simpelweg gedefinieerd is als de toename/afname van het prijspeil. Dus in die zin is er nauwelijks discussie mogelijk.
Het beroerde is dat ‘het prijspeil’ voor iedereen anders is. ‘kosten van levensonderhoud’ is niet hetzelfde als ‘grondstofprijzen’, of ‘huizenprijsontwikkeling’ of ‘loonontwikkeling’. ’t hangt wel met elkaar samen.
De CPI gebruiken als indicatie voor inflatie is hetzelfde als de ‘70% regenkans’ van het KNMI, terwijl je op de buienradar kan zien dat er een buienlijn aankomt waar alleen een paar plaatsen in het oosten last van hebben (maar die dan ook meteen 50mm water voor hun kiezen krijgen).
@Nick #46: Je maakt het echt te simpel voor je tegenstanders. Je link betreft een opiniestuk van Forbes.com, jeweetwel, Steve Forbes een van de republikeinse presidentskandidaten in 1996 en 2000 (http://en.wikipedia.org/wiki/Steve_Forbes#Campaigns_for_President_and_major_issues). Natuurlijk geeft zn blad de schuld van de huidige crisis liever aan een wet ingevoerd onder een democratische in 1977 dan de destijds zittende republikeinse president.
Wederom mijn vraag zoals gesteld in #45: Hoe kan een wet uit 1977 leiden tot een wereldwijde crisis DERTIG JAAR LATER? Ik ben bekend met het Butterfly effect maar dit is gewoon belachelijk. Zie ook: http://en.wikipedia.org/wiki/Community_Reinvestment_Act#Relation_to_2008_financial_crisis
In the February 2008 House hearing, law professor Michael S. Barr, a Treasury Department official under President Clinton,[64][109] stated that a Federal Reserve survey showed that affected institutions considered CRA loans profitable and not overly risky. He noted that approximately 50% of the subprime loans were made by independent mortgage companies that were not regulated by the CRA, and another 25% to 30% came from only partially CRA regulated bank subsidiaries and affiliates.
Tsja.
Als je Marx saai vindt, dan komt dat omdat de (economische) materie—met inbegrip van filosofie en elke andere wetenschappelijke discipline—je niet zal kunnen boeien.
Da’s een verkeerde aanname van je. Wat ik zo van Marx (en ook van andere filosofen/economen) heb gezien, is ’t niet prettig leesbaar opgeschreven. Dat wil niet zeggen dat de dingen me niet interesseren.
@49: Consumentenprijsindex natuurlijk. En de CPI is betrouwbaar in de zin dat het KNMI betrouwbaar is als zij voor morgen 20 graden met zon voorspellen: je kan er vanuit gaan dat het niet min -10 met sneeuw wordt.
@JSK: dat weeralarm he? Hier in den haag is d’r geen druppel gevallen.
Jaja, ik verdedig het weeralarm niet, ik zeg alleen dat minder dan exacte voorspellingen niet volledig waardeloos zijn. Je wil toch niet het weerbericht op de vuilnishoop gooien omdat de Storm een gemiddelde bui bleek te zijn?
Neu, maar de CPI gebruiken als ‘hoeveel-geld-hou-ik-aan-het-einde-van-de-maand-over’-index is een recept voor ellende, plus dat ’t bij sommige mensen ’t gevoel geeft dat ‘er dingen niet kloppen’. En om dat onderbuikgevoel te bevredigen krijg je dan van die pipo’s die shadowstats op gaan zetten.
Ach, je hebt altijd conspiracy theorists, vaak bebaard hippietuig dat denkt aantrekkelijk voor vrouwen te zijn door op een ´diepzinnige´ wijze over de powers that be te praten. Heb je liever geen enkele maatstaf voor (materiele) welvaart what so ever?
Oh, ’t is beter dan niets. Maar als je met dat in je achterhoofd politici hoort kijven over tienden van procenten in koopkrachtplaatjes dan wordt ik wel een beetje giechelig.
En ergens vind ik ’t een gebrek dat economen niet veel vaker stelling nemen, door te zeggen dat dat soort precisie schijnprecisie is.
@Nick,
Over de rol van CRA in de crisis zijn de meningen zeer verdeeld:
http://en.wikipedia.org/wiki/Community_Reinvestment_Act#Relation_to_2008_financial_crisis