Ja – mijn donderquote vergeten, excuus. Sta me toe een fotoreeks te plaatsen, zo eentje waar u tijdens kerst niet mee geconfronteerd wil worden, en er soms lekker cynisch op wil reageren. Dat kan, in de comments. Die dienen daar voor. De foto’s zijn van een van die vele meesters in de kunst van het 1/125ste, Hartmut Schwarzbach. Naar verluid heeft ie er de derde prijs van UNICEF mee gewonnen, dit jaar.
Reacties (14)
Wat me aangrijpt in deze foto’s is dat er onmetelijke onrecht uit de foto’s spreekt terwijl ze op hetzelfde moment zo onbeschrijvelijk mooi zijn.
Een beetje hetzelfde als met beeldmateriaal van de ontploffing van een atoombom. De schoonheid van vernietiging.
Zo, en nu weer de restjes van die vette kalkoen op een broodje met een dikke klodder mayonaise. We kunnen er natuurlijk niet al te lang bij stil gaan staan.
Wordt je een beetje cynisch @Crachát?
Wat mij altijd opvalt is dat een hoop fotografen zonder ellende werkeloos zouden zijn. Wat is ellende toch mooi en goed hè? En zo functioneel.
Ik word enkel cynisch van cynisme, Hans, dus ik denk dat je gelijk hebt.
Heeft dat meiske eindelijk een mooi jurkje…zit het weer eens onder de smeerolievlekken.
En wie kan het weer schoonsoppen?
…dus als wij onze tonnen nauwelijks gedragen kleding in de container van het leger des heils kieperen: niet vergeten zo’n handig duobolletje wasmiddel bij te voegen!
Totaal off topic: Pakistaanse tv (via CNN) meldt dat Benazir Bhutto dood is. Aanslag.
De ogen..Mijn ogen blijven plakken op de ogen.
Ooit lang gelden was er fotosessie op de Medische Facultiet Rotterdam, waar ik werkte. Een proefschrift in wording “kijk eens in de poppetjes van m’n ogen”, iets van psijchomotorieke beschouwing.
Jean Foudraine (wie is van hout) moest zich voor de fototjes middels zijn ogen inleven in b.v. ellende..hoop en liefde. Jammerlijk mislukt promovendus kreeg z’n rode koker maar als ik bovenstaande foto’s in me laat zinken zie ik geen poppetjes maar een primitieve westerse mens die de blik heeft gemaakt….schande!
Alternatieve visie: Hun situatie is niet zo hopeloos als wij geneigd zijn het te ervaren. Die beleving is onze projectie op armoede omdat materiële welvaart onze fetisch is. Als consumentisme bepaald niet je ding is dan gaat het je materieel gezien per definitie alleen om de primaire levensbehoeften. De rest is weinig meer dan een soort alternatieve realiteit die anderen voor zichzelf (en/of anderen) creëren.
Hiermee wil ik niet de ondertoon van het bericht ontkrachten (namelijk, dat wij een positive kracht in het leven van deze kids zouden kunnen of misschien zelfs zouden moeten zijn), maar wees dat gewoon. Doe er verder niet te moeilijk over, want daar help je niemand mee.
No more drama. Play rugby, give blood.
/Einde alternatieve visie.
@9
Een totaal nieuwe kijk op cynisme RB ?.
@10
Nee, daar juist aan voorbij. Niemand koopt iets voor een al dan niet oprecht beleefde virtuele traan bij een collectie droeve plaatjes. Ik verlang en hoop op constructieve zin. :)
@11
Is uw verlangen naar hoop op constructieve zin, evengoed geen projectie ?
Hun situatie is niet zo hoeloos als wij geneigd zijn het te ervaren …
Is dit geen grove onderschating (zoniet een totaal verkeerde inschatting), van de situatie ter plaatse ?
Ik geef wel bloed, brugby volg ik op TV … Zoals in India op de vrachtwagens geschreven staat: LIFE IS DRAMA, MEN IS ACTOR.
Wat vind ik, voorbij het cynisme ? More of the same …
@12
Same old, maar met minder geduld en genade. Je wordt rechtser voor links, om het zo maar te documenteren voor de wayback machine.
Wat betreft die projectie: als ervaring, overlevering en empatische vermogens niet zouden bestaan dan zou dit ons inderdaad beperken tot projectie.
@13
Ik herken in u niet de kenmerken van rechts (je word rechtser voor links…).
Uw boodschap is steeds licht poëtisch verpakt … Voor verschillende interpretaties vatbaar.
Ooit heb ik ergens opgevangen: er is niets mis met conservatisme, als je maar weet wat je conserveerd (ik vond-en vind dat er in die woorden veel wijsheid schuild), dit alles zonder mijzelf als conservatief te kunnen omschrijven.
Ik geef u nog het allerbeste voor 2008 mee.