In deze korte zedenschets speelt Patrick Stewart een dichter op leeftijd die in scheiding ligt met zijn vrouw en meteen schaamteloos in de rebound gaat. De man maakt daarbij cynisch misbruik van zijn faam om allerlei jonge deernes het bed in te praten.
Dat dit echter niet altijd even bevredigend afloopt, zien we hier bevestigd.
Reacties (25)
En nu?
Wat betekent dit in de context van het opkomend fascisme, de womaniser Trump en de ‘rocket man’?
Of is dit de eternal shadow of a spotted mind?
In elk geval niets nieuws. Het valt me wel op, dat de films steeds korter worden. Onlangs kreeg ik een aandringen van Google om een ‘marketing catch’ in 6 seconden over te brengen op de kijker. Ze waren tien jaar geleden begonnen met 30 seconden, toen 15 en nu 6. Is de concentratieboog zo kort geworden? Krijgen we straks nog maar een woord (ipv 140 oid) om uit te drukken wat we bedoelen? Waar het om gaat?
Help me.
Ik vond het anders een heel sterk staaltje cinema. Een soort gedicht.
Ja hoor, vast. De Hobbit (een boekje van zo’n tweehonderd pagina’s) is uitgesmeerd over drie films waar je dan ook nog de extended versies van kunt kopen.
‘It’, de seizoensknaller en nu al de best verkopende griezelfilm aller tijden, heeft een looptijd van twee uur en vijftien minuten. Dat is dan nog slechts deel één van het verhaal, als de hoofdpersonen kinderen zijn.
Dan heb ik het nog niet over al die dure televisieseries, waar ze vroeger een film aan zouden hebben besteedt. True Detective doet iedere keer acht afleveringen om een vertelling neer te zetten.
Game of Thrones loopt zelfs al zeven seizoenen, en het verhaal is nog niet rond.
Als de films werkelijk steeds korter zouden worden, zouden we nu op films van een uur of minder zitten, maar een beetje doorsnee film duurt al gauw anderhalf tot twee-en-een-half uur.
Guardians of the Galaxy (2014): 121 minuten
Guardians of the Galaxy II (2017): 136 minuten
Iron Man (2008): 126 minuten
Iron Man II (2010): 124 minuten
Captain America: the First Avenger (2011): 124 minuten
The Avengers (2012): 143 minuten
Iron Man III (2013): 130 minuten
Captain America, The Winter Soldier (2014): 136 minuten
Avengers, Age of Ultron (2015): 141 minuten
Captain America, Civil War (2016): 147 minuten
Wonder Woman (2017): 141 minuten
Als je alleen al naar superheldenfilms kijkt, dan lijkt de trend dus eerder te zijn dat films juist langer zijn geworden. Dat beeld wordt bevestigd als we gaan kijken naar de looptijd van films in hetzelfde genre van een paar decennia terug.
Batman (1989): 126 minuten
Batman Returns (1992): 126 minuten
Batman Forever (1995): 121 minuten
Batman & Robin (1997): 125 minuten
Batman Begins (2005): 152 minuten
The Dark Knight (2008): 152 minuten
The Dark Knight Rises (2012): 164 minuten
Batman versus Superman, Dawn of Justice (2016): 151 min
@3: *diep zucht*
Zei ik verder nog wat?
@3:
Jouw boekje moet door de muizen zijn aangevreten, dat van mij heeft er 253.
Bovendien is die film niet alleen gebaseerd op dat boek, maar ook op de rol van de Hobbits is het boek “In de ban van de ring,¨ waarvan ik het lezen van het boek en het bekijken van de film(s) aangenaam vond.
Aan Batman waag ik me niet: De trailer was voor mij meer dan voldoende ;-)
@4: Je gilde ook iets over opkomend fascisme. Ik denk dat je e.e.a. verward met uitholling van het begrip fascisme door de supremacist left. Iets waar je Prediker wellicht ook toe kan rekenen. Een elite die bepaald wat goed voor ons is en free speech eigenlijk maar lastig vindt zo niet gevaarlijk.
@3: je noemt nu wel allemaal films op die zonder uitzondering lijden aan hetzelfde euvel: ze duren te lang en gaan gebukt onder hun eigen bombastisch gewicht wat twee uur lang doordendert. Al die films hadden baat gehad als er een half uur aan materiaal was uitgehaald.
@7 Dat was ook een beetje mijn punt.
Anoniempje hierboven lijkt namelijk van mening dat als het niet over politiek-maatschappelijke thema’s gaat en/of kort maar krachtig is, dit automatisch getuigt van oppervlakkigheid.
Het zou allemaal oppervlakkigheid troef zijn tegenwoordig, want films en dan vooral reclamefilmpjes op het internet, worden steeds korter, en getuigt daarmee dat onze aandachtsspanne steeds verder terugloopt.
Beetje bizar natuurlijk om dit juist naar aanleiding van bovenstaand filmpje op te merken. Daarin vindt immers een opvallende verstilling plaats: we zijn als kijkers niet enkel getuige van een gesprek in een restaurant, maar we worden ook nog eens verleid om minutieus de gelaatsuitdrukkingen in dat gesprek te overwegen.
Even denk je nog: zou de hoofdpersoon na de aanblik van een jonge vrouw met ‘r darmen in haar handen niet tot inkeer komen? Maar nee hoor, hij zet dat cynisch in als ultiem wapen om de meid tegenover ‘m, die nota bene z’n kleindochter zou kunnen zijn, het bed in te praten.
Sterker nog, hij had daar eerder over opgeschept, hoe makkelijk ‘vrouwen van een zekere leeftijd’ (kennelijk de studentenleeftijd) daarvoor vielen. Je hoeft maar een beetje diepzinnig te doen, en die beentjes spreiden zich vanzelf, jongen! Ja ik begrijp het ook zelf niet, maar die hertjes zijn daar gevoelig voor…
Daarom is de ontknoping ook zo vermakelijk. Wat zo knap aan deze kortfilm is, is juist dat dit alles in een handjevol scenes wordt neergezet. De dingen hoeven niet eindeloos uitgesponnen te worden: een paar gesprekken, de close-up op enkele veelzeggende blikken, een ontknoping en ons brein knoopt de eindjes verder wel aan elkaar.
Hé, maar laten we het vooral eindeloos over Thierry en Trump hebben. Want daar gaat het nog niet genoeg over.
@3:
“Als je alleen al naar superheldenfilms kijkt, dan lijkt de trend dus eerder te zijn dat films juist langer zijn geworden.”
A, ik zie dat mijn beslissing om de hele Superheldenfilmhype te negeren de juiste was, kennelijk. Waarmee vullen ze al die extra tijd eigenlijk ? Dat kan niet met plot en karakters zijn, want daar hebben ze al zo weinig van.
@8: Ik had de indruk dat anoniempje bij @1 aan Prediker verweet dat hij niet aan het preken was (over opkomend fascisme, de womaniser Trump en de ‘rocket man’).
Blijkbaar raakt anoniempje in de war als hij Prediker niet in een hokje kan stoppen.
(Is Trump een womaniser? volgens mij is hij meer een aanrander).
@9
Ironie?
Nou, anoniempje (klein, dus die kun je niet serieus nemen toch) had eerder iets met de kortheid van het overbrengen van een boodschap. Of dat nu moralistisch (predikers filmpje) of reclametechnisch is (waar Google mee bezig is). En ja, het nieuwe fascisme onder de naam al-right, of wat dies meer zij, heeft baat bij kort, korter kortst. Weg met de nuanceringen. In die zin is de moraliteit van prediker ongenuanceerd, neigend naar fascistisch (als je het er niet mee eens bent, hak ik je kop er af. Zie zijn reactie(s) en de lengte daarvan. Blijkbaar is veel nuanceren toch nodig om uit te leggen wat hij nu eigenlijk bedoelde).
Leuk hè, dat internet.
@10: En idd, Trump is meer een verkrachter dan een womaniser. Point taken.
Jezus wat een slap gelul.
Wat ik zie is een moraliserend verhaaltje over een beroemde ouwe zak die een paar klappen op zijn bek krijgt nadat hij een onnozel wicht een weerzinwekkende gebeurtenis een ‘deeper meaning’ toedicht om zichzelf op te vijzelen waar een paar woorden (heb je koffie in huis? of zoiets) wel voldoende waren geweest om in ‘het verhaal’ van de (een) vrouw te vallen. Kennelijk dienen we ons te identificeren met de woedende man.
Bizar reactiedraadje overigens …
@15: Ja, mensen willen het echt heel graag hoe dan ook over fascisme hebben. Doet me een beetje denken aan die mop over die Rorschachtest.
Hm, ik vind het maar een raar filmpje waar ik een nogal niet lekker gevoel in m’n buik van krijg. Wat wil de maker nou eigenlijk zeggen? Het komt op mij erg over als dubieus gezedenpreek van het soort waar ik nogal allergisch voor ben.
Dat de man het leed van een ander schaamteloos inzet ter meerdere eer en glorie van zichzelf is natuurlijk walgelijk, maar dat is kennelijk bedoeld om te benadrukken dat zijn gedrag tot dan toe ook al niet door de beugel kon. Gezedenpreek noem ik dat. Dat je als man van over de 60 succes hebt bij jonge vrouwen en daar iets mee doet kan ik de hoofdpersoon echt niet kwalijk gaan nemen; al zou ik daar zelf op een andere manier mee omgaan. En die vrouwen zijn ook volwassen mensen die kennelijk genieten van de aandacht en graag gladde praatjes aanhoren – ieder z’n meug. Van mij mogen ze beide, ik zie geen enkele reden om daar nou over te gaan zedenpreken. Of is dat soms de schrijnende maatschappelijke misstand die de film wil aankaarten: het soms optreden van leeftijdsverschil bij daten?
En dan het feit dat hij aan het eind op z’n bek getimmerd wordt. Moeten we daar soms een soort van net-goed-gevoel aan overhouden? Boontje komt om z’n loontje? Alsof het prima is om iemand om zulk soort redenen (of wat voor reden dan ook) op z’n bek te timmeren? Dat timmeren lijkt me nog een heel stuk meer afkeurenswaardig dan wat de hoofdpersoon allemaal doet.
Nee, ik vind het maar een uiterst dubieuze film. Ik zou graag vernemen wat de intenties van de maker nou eigenlijk zijn.
Het is helemaal niet gezegd dat het gedrag van de oude man niet door de beugel kan. Ik bedoel, hij krijgt een paar klappen op zijn bek, maar dat is omdat hij in een rare scheiding ligt – niet omdat hij een meisje in bed aan het praten is. En, iemand zien sterven, dat *is* toch een heel indrukwekkend iets? Daar *mag* je het toch over hebben, en in zo’n geval *wil* je toch waarschijnlijk ook helemaal niet alleen slapen? En wat betreft zijn ‘onzedelijke’ intenties – het is maar seks.
@17: ik vind ’t ook een beetje een rare film. Nou moet ik zeggen dat het me niet duidelijk is wie de zus die beledigd is; of dat z’n ex is of een van de meisjes die-ie probeerde te versieren. Maar dan nog: dat mannen andere mannen slaan om de familie-eer te verdedigen vind ik zo on-brits.
Om Prediker in @8 maar gelijk te geven op meerdere niveaus: als dit een filmpje was over een stel marokkanen ging, hadden de comments al volgestaan met ‘zie je wel’, ‘discriminerend’ etc.
@18 De veronderstelling van de maker is natuurlijk dat je het als kijker vermakelijk vindt dat hij een paar rake klappen krijgt.
En dat is omdat de hoofdpersoon wordt geframed als iemand die geen scrupules kent wat vrouwenverslinden betreft, maar wat daar onder ligt is natuurlijk dat de interacties die hij aangaat jaloersheid wekken. Bij mij wel in ieder geval.
Het is al erg genoeg dat een andere man mooie vrouwen bij de vleet het bed in werkt, maar het zijn ook nog eens mooie jonge vrouwen die zijn kleindochter hadden kunnen zijn.
Als je een heteroseksuele man bent, denk je dan al snel: ‘Potverdrie, wat heeft hij dat ik niet heb?’ En als je een heteroseksuele vrouw bent: ‘Ja hoor, natuurlijk gaat ‘ie voor die jonge meiden. Ik tel niet meer mee.’
En zo geeft dit filmpje dus stof tot de nodige zelfreflectie: waarom vind ik zijn gedrag nou zo onuitstaanbaar? Wat ligt er eigenlijk onder mijn negatieve morele oordelen verscholen?
Dat is de functie van kunst: dat het je tot nadenken stemt. Hoewel het voor veel mensen gewoon een grappige situationele sketch zal zijn.
Mooie, ultieme reactie, Prediker. Het schetsje is wat het is, iedereen kan er in lezen wat hij/zij wil.
En er over nadenken, of niet…
@20: @21: Maar dan had prediker eigenlijk het filmpje moeten posten met een vraag: hoe leest u dit filmpje?
Dat deed hij niet.
Prediker framede het filmpje met woorden als: meteen, schaamteloos, rebound, cynisch, misbruik, jonge deernes, niet altijd even bevredigend, zien we hier bevestigd.
En met zo’n framing hebben we het niet meer over En zo geeft dit filmpje dus stof tot de nodige zelfreflectie, maar hebben we het over een morele prediking.
De zelfreflectie zit hem in de reacties van prediker die duidelijk maakt dat hij een morele relativiteit heeft verkegen nav de reacties. Hij geeft eerlijk aan dat er bij hem jaloersheid werd gewekt: “Bij mij wel in ieder geval.”
Niks ultieme reactie dus.
Ik wil dan nog wel toegeven: het filmpje heeft door zijn kortheid een zodanige hoeveelheid invalshoeken dat, als die uitgebuit worden, ze het filmpje echt interessant kunnen maken. Maar dat gebeurt niet, zodat zowel de kortheid van het filmpje als de oorspronkelijke framing door prediker eerder negatief dan positief werken.
@3: Rekenkundig schort er toch wel wat aan je betoog:
Setje recente superheldenfilms met gemiddelde duur van 133,55 minuten
…
Als je alleen al naar superheldenfilms kijkt, dan lijkt de trend dus eerder te zijn dat films juist langer zijn geworden. Dat beeld wordt bevestigd als we gaan kijken naar de looptijd van films in hetzelfde genre van een paar decennia terug.
…
Setje oudere superheldenfilms met gemiddelde duur van 139,63 minuten
Als één ding in ieder geval niet bevestigd wordt uit de door jou aangehaalde steekproeven, is het dat de duur langer is geworden.
@23: Je fout is dat je de films die Prediker noemt opvat als, en opdeelt in, een “Setje recente superheldenfilms” en een “Setje oudere superheldenfilms”. Terwijl Prediker dat niet deed.
Dat tweede setje is ook helemaal niet per se ouder dan dat eerste setje – merk op dat de laatste film van dat setje uit 2016 komt, en de twee ervoor uit 2012 en 2008, en dus net zo recent zijn als de films die jij indeelt bij de “recente superheldenfilms” (en die drie zijn ook de langste) – maar loopt alleen langer. Dat jij dat tweede setje (met dus drie films die net zo recent als de films uit dat eerste setje zijn) indeelt als oudere films is dus jouw fout, en niet die van Prediker.
_____
Prediker wilde waarschijnlijk zijn stelling illustreren aan de hand van deze drie (3) filmreeksen (GotG, MCU, & Batman) door te laten zien dat ze alle drie oplopen in lengte.
¯¯¯¯¯
Overigens klopt Predikers constatering sowieso wel, los van hoe betrouwbaar je bovenstaand steekproefje vindt. Althans, gekeken naar de looptijden van de 25 populairste films uit elk jaar, zoals dit grafiekje doet:
De observatie van #1, dat films steeds korter worden, klopt dus in elk geval niet.
@24: De observatie van #1, dat films steeds korter worden, klopt dus in elk geval niet.
Zeker niet zoals prediker het brengt over lange feature-length films. Maar het filmpje is een “short film”. Appels en peren dus.
Lees deze eens: https://www.nyfa.edu/film-school-blog/how-long-should-a-short-film-be/ . Een argument voor kort dus. En de dwang om het steeds korter te maken. Zie ook hier : http://nofilmschool.com/2013/03/film-courage-hollyshorts-ideal-length-film-festival-short
Je moet het even onderzoeken maar ik heb er de tijd niet voor. Misschien is Discovering Short Films: The History and Style of Live-Action Fiction Shorts.