ACHTERGROND - Elders in de Wereld op zondag – over geopolitiek, internationale betrekkingen en internationale instellingen – kan natuurlijk niet om hét conflict van de afgelopen weken heen: de recentste escalatie tussen Hamas en Israël.
Nu het kortstondig geëscaleerde conflict weer tot rust is gekomen (voor zo lang het duurt, want al twee dagen na de wapenstilstand werd een Palestijn doodgeschoten in de bufferzone aan de grens tussen Israël en Gaza), laaide meteen de discussie op wie er eigenlijk gewonnen heeft.
Dennis Ross schreef in dit stuk van 18 november (22 november in vertaling in de Volkskrant verschenen), dus nog voor het ingaan van de wapenstilstand, dat Hamas verkeerd gegokt heeft. De Palestijnen hoopten door middel van raketbeschietingen de Egyptische president Mohamed Morsi en zijn Moslimbroederschap te dwingen tot een keuze voor Hamas. Bovendien verwachtte Hamas dat Israël het niet tot een escalatie van het conflict zou laten komen. Israël sloeg echter terug met de liquidatie van Jaabari, het hoofd van de militaire tak van Hamas, en met bombardementen op de Gazastrook.
Volgens Ross, een Amerikaanse oud-diplomaat, die nu verbonden is aan The Washington Institute for Near East Policy, hadden zowel Israël als Hamas geen behoefte aan een langslepend conflict. Tegelijkertijd wilden beide partijen de overwinning op kunnen eisen, het tonen van zwakheid helpt daarbij niet. Ross voorzag in zijn artikel al een belangrijke rol voor Egypte: kiest Morsi voor zijn ideologische verwanten in Gaza of kiest hij pragmatisch voor de economie van zijn eigen land – Egypte ontvangt jaarlijks 1,3 miljard dollar van de Verenigde Staten.
Aanvankelijk sprak Morsi nog harde taal richting Israël, trok Egypte zijn ambassadeur terug en bracht de Egyptische minister-president als blijk van steun een bezoek aan Gaza. De onvoorwaardelijke steun voor de acties van Hamas bleef echter uit en Morsi speelde een belangrijke rol in het tot stand brengen van een wapenstilstand. Het wordt afwachten of en hoe Morsi de komende tijd blijft laveren tussen vriendschap met Hamas enerzijds en gematigdheid (uit pragmatische overwegingen) richting Israël anderzijds.
Volgens dit artikel in Spiegel Online International komt premier Netanyahu in de Israëlische media niet als winnaar uit de bus, hoewel hijzelf logischerwijs het tegenovergestelde beweert. Als er een winnaar is, dan is het de Egyptische president, die zich als belangrijk regionaal staatshoofd heeft ontpopt. Ook Hamas heeft kleine overwinningen behaald: de leiding van Hamas is niet bezweken onder de Israëlische bombardementen, de Palestijnen zijn zelf in staat gebleken Israël tot ver van de grens met Gaza te kunnen treffen met raketten, Hamas is aan de onderhandelingstafel gekomen en de blokkade van Gaza zou gedeeltelijk worden opgeheven.
Wie er als bovenliggende partij uit de confrontatie is gekomen? Zeg het maar. De open deur luidt dat er geen winnaars zijn, enkel verliezers. Maar daar hebben leiders die hun daden moeten legitimeren niets aan, dus claimen beide partijen de overwinning. De strijd is echter nog lang niet gestreden. Bovendien blijven er op de korte termijn nog de nodige problemen onopgelost die voor een nieuwe escalatie kunnen zorgen, zo blijkt uit dit artikel in The Guardian, zoals de wapensmokkel vanuit de Sinaï naar Gaza en het feit dat Hamas zich heeft opgeworpen om de verschillende militante facties in Gaza onder controle te houden. Het kan een uiterst broos bestand blijken te zijn.
Reacties (25)
Als je in het bezit bent van een deugdelijk vuurwapen en je wordt dagelijks met pijlen door je buurman bestookt en getreiterd, en je slaagt er maar steeds niet in hem dat af te leren, dan ben jij met dat pistool degene die verliest.
De kaders waarin de auteurs hier winst en verlies schetst zijn nogal nauw. Alsof de genoemde overwegingen iets anders dan de waan van de dag zijn. Laten we eens zien wie zijn lange termijn doelen hier behaald heeft en dan bepalen wie hier de ‘winnaar’ is.
Het doel van Israël is niets minder dan de economische, sociale en politieke ontwikkeling van de Palestijnen op een laag niveau te houden en hierdoor het eeuwige conflict te continueren onder hun eigen voorwaarden. En dat is ze nogal gelukt. De infrastructuur is weer een aantal jaar achteruit gezet. De boel ligt weer goed overhoop. Nu mag de houtgreep even wat losser zodat ze even kunnen bijkomen. Je wilt natuurlijk niet dat je tegenstander flauwvalt, want na de wedstrijd ben je klaar met vechten, en daar heeft Israël helemaal geen zin in. Dus even op ademen komen en over een paar maanden gaat het weer lekker aan.
Is Hamas er nog? Oh, wat interessant.
Heeft Egypte daadwerkelijk iets anders bereikt dan dat Israël al in gedachten had?
Het is in ieder geval Hamas weer niet gelukt om de Joden uit te roeien, waartoe zij zich verplicht hebben volgens hun Handvest en waarop Hamas steeds oproept op de eigen televisiezender:
http://likud.nl/2011/06/hamas-palestijnen-komt-de-eer-toe-om-de-joden-uit-te-roeien/
http://likud.nl/2012/11/hamas-na-staakt-het-vuren-versla-de-vijanden-van-de-mensheid/
Hamas was daarom ook heel teleurgesteld dat er geen doden waren onder de buspassagiers:
http://likud.nl/2012/11/hamas-hoopt-op-zo-veel-mogelijk-burgerslachtoffers/
http://tinyurl.com/cfue36e
De Israelische overheid staat er bekend om aanslagen nooit lang onbeantwoord te laten. Dat Hamaz iets anders verwacht is ietwat naief. Verder is het frapant dat Israel beschimpt wordt voor het dichthouden van de grenzen. Wat verwacht men dan van een bezettende macht; dat die de Palestijnen in Tel Aviv gaat verwelkomen en wapentransporten naar de Gazastrook glimlachend zal begeleiden? Uiteraard is die grens dicht, om strategische redenen. Leuk is het niet, maar logisch wel. Egypte heeft sinds lange tijd nu ook mondjesmaat de grens geopent voor hun arme ‘moslimbroeders’. We mogen niet van Egypte verwachten de problemen op te lossen, maar broeders waren ze tot voor kort dan slecht in naam.
De regio aldaar is een oorlogszone. Doorgaand, omdat leiders van beide partijen naar elkaar wijzen en als kleuters roepen: ‘maar hij begon’. Als de schuldvraag steeds boven tafel wordt gebracht, hoeft niemand een reden voor vrede vinden.
Verder valt mij op dat iemand die een link plaatst naar gegevens die niet binnen de smaak van deze site lijken te passen, ontzettend overspoeld wordt met dislikes. De discussie is niet alleen bij voorbaat dood, hij is nog eens zuur ook.
Zal mij benieuwen hoeveel negatieve duimpjes deze post krijgt. Ik hou vingers en telraam gekruisd.
@Dramklukkel Tsja , ga maar gelijk weer in de verdediging als je je aangevallen voelt
@5: Je gaat er wel erg snel vanuit dat LN zoveel minnetjes krijgt voor zijn links in plaats van voor zijn propaganda getrol.
@5
Wat verwacht men dan van een bezettende macht …
Dus je wéét dat er sprake is van een bezetter en een bezette bevolking en toch is het zinloos om de schuldvraag te stellen.
Tip: als je het voor Israël wil opnemen, noem de bezetting dan niet. Want anders is het meteen duidelijk bij wie de oorzaak van het probleem ligt. Kijk naar Likoed Nederland, hoe tenenkrommend slecht de propaganda ook is, die is/zijn zo slim om de bezetting nooit te noemen.
@ 8
Ik weet niet of Israël door Palestijnen bewoonde gebieden onder ‘bezetting’ houdt. Maar zo ja, wijzen dat woord en die daad definitorisch nog niet naar per se naar een schuld of vergrijp door Israël.
Aan een woord één stigmatiserende betekenis toekennen en dat concept als een vanzelfsprekendheid verkopen, dat laat zich politiek-propagandistisch wel verstaan, maar is vals.
In dit verband dan wijs ik correctioneel op de bezetting van het Duitse Rijnland door Frankrijk in 1923. Had Frankrijk die maar langer volgehouden. En de Rusland bezetting van Oost-Duitsland doet je ook niet de tranen in de ogen springen.
@4 Aangezien Polonium niet chemisch maar alleen middels stralingsniveaus aangetoond kan worden, antwoord ik dat Arrafat misschien wel een vuile bom had.
@6 Ik had het over @3, niet over mijzelf.
@7 En dit artikel en de reacties vormen samen geen getrol? Zuur inderdaad…
Kom nou met die minnetjes…
@ dramklukkel: veel minnetjes zijn voor mij juist een reden om een reactie te lezen en de plusjes van linkse schapen vaak geen aanbeveling..
@11 Je kunt aan de plusminnetjes niet zien door wie ze zijn gegeven of waarom. En gezeik over plusminnetjes is altijd off topic en verdient dus altijd een min.
@11, jammer. Gaf ik jou net een plus.
@12 Klopt. Jij krijgt een min van me, omdat je er zo lief om vroeg. Vijf reacties en nog meer minnetjes bij Likud. Dat moet tenminste iedereen zijn geweest die gereageerd heeft. Of denk je dat er tien mensen hier alleen kwamen om Likud te zitten minnen?
http://tinyurl.com/bmqpjmx
@10
Polonium is heel erg lastig te verkrijgen. Hoe is Arafat aan een dirty bomb met polonium gekomen dan ? Welke kernmacht was zo geliëerd met Arafat dat ze het aandurfden om hem van zoiets waardevol en schaars te voorzien ? Het materiaal is makkelijk terug te traceren: welke mogendheid zou zijn eigen lot verbinden aan een onvoorspelbaar iemand als Arafat ?
Wow : http://tinyurl.com/cv396kc
Niet dat ik serieus denk dat Arafat een vuile bom had. Dat idee neem ik net zo min serieus als polonium. Want waarom al die moeite met polonium doen als er simpeler manieren zijn, behalve om Israel de zwarte piet (hij’s weer in het land) toe te spelen. Nogmaals, polonium wordt aangetoond door stralingsniveaus, niet door chemische bewijsvoering. Derhalve kan het om het even welk hoogradioactief product zijn dat in kleine hoeveelheden onvindbaar is. En de oorsprong ervan is gissen omdat degene die het hebben niet met de samenstelling te koop lopen. Enfin, de hele poloniumdiscussie was trouwens al minder on topic dan Likud. Maar ik kon me niet inhouden de bal even terug bij Arafat te leggen.
@16: inderdaad, Wow. Een vuile bom samenstellen was nog nooit zo makkelijk en zo gratis. Die Amerikanen zouden toch wat geleerd moeten hebben van hun nucleaire proeven op eigen personeel.
Overigens vind ik beide Gaza-partijen hier even fout alswel hypocriet. Dat blaast elkaars kinderen maar op en noemt dat in de pers een daad van antisemitisme / moord op moslimbroeders (kies zelf). Zoals veel mensen in het westen ben ik de berichtgeving over die onrust in het oosten zat en raak er behoorlijk door afgestompt.
@17
… ben ik de berichtgeving over die onrust in het oosten zat en raak er behoorlijk door afgestompt.
Inderdaad verschrikkelijk wat die Oosterlingen jou aandoen. Daar moet echt meer aandacht voor komen, inwoners van Luilekkerland-aan-de-Noordzee die psychisch lijden onder de jarenlange berichtgeving.
Gaf b.v. Iran (met hulp van de Russen of zo) de Palestijnen nou maar eens een atoombom dan zouden de verhoudingen in 1 klap gelijk liggen…
http://www.world-nuclear-news.org/NP_Russia_speeds_up_nuclear_investment_2211121.html
@19 Naar goed amerikaans gebruik, niet? De USA is tot nu toe de enige die de A-bom heeft gebruikt… op Japanse burgers.
@18. Je hoeft voor mij geen compassie te tonen. Ik geef alleen maar aan hoe het er mee staat. “Hek erom, bom d’rop,” is een kreet die je erg vaak hoort. Omdat men ziet dat de partijen meer moeite doen voor vergelding dan voor verzoening. Dat mensen hier op deze site zogenaamd handje willen vasthouden en om sympathie smeken voor om het even welke partij voelt als politiek correct geklets van het braafste jongetje uit de klas.
De grote verliezer is de Palestijnse president Abbas.
Je moet toch echt wel blind zijn als je niet wil zien dat het conflict totaal assymetrisch is, en de sleutel tot de oplossing ligt bij Israel.
Het land is als een kat die speelt met een muis, maar hem net niet dood maakt omdat ie er dan nog wat langer wat aan heeft.
Dat geroep van ” beiden hebben schuld” lost totaal niets op. Uiteraard zit er aan beide kanten van het conflict onwil en zijn de leiders aan beide kanten compleet gek (nou ja, er zijn wsl gewoon belangen bij het in stand houden van het conflict), maar het wordt de Palestijnen ook wel heel makkelijk gemaakt de Israeli te haten.
Checkpoints waar je dag in dag uit vernederd wordt, zo’n beetje elke wapenstilstand wordt door Israel gebroken, bewust te weinig toevoer van eten, maar net genoeg om geen hongersnood te laten ontstaan. Onschuldige burgers die keer op keer het slachtoffer zijn van Israelische aanvallen. Economisch compleet uitgeknepen worden zodat je geen perspectief op een baan hebt.
Ja, en andersom gebeurt er ook het een en ander. Maar het staat in geen verhouding tot wat er van de Israelische kant allemaal gebeurt.
Als Israel morgen besluit te stoppen met aanvallen en dat ook doet, dan is het conflict in no time tot redelijke proporties teruggebracht. Ja, Israel zal misschien een paar bomaanslagen moeten incasseren, maar op de langere termijn zal het doden uitsparen, ook Israelische.
Zorg ervoor dat Palestijnen een toekomst hebben en je hoort ze niet meer.
De verhoudingen zijn meer dan scheef. En van beide partijen zijn de leiders inderdaad gek. Maar dat betekent niet dat de een meer sympathie verdient dan de ander, of meer reden heeft voor wraak. Hele naties haten Israel, zonder dat Israel daar bommen dropt.
Overigens zijn er andere ontwikkelingen;
Londen wil Palestina erkennen. Onder voorwaarden, dat dan weer wel. http://www.guardian.co.uk/world/2012/nov/27/uk-ready-to-back-palestine-statehood
En dit doet haat met je.
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2235635/Gaza-crisis-Six-Israeli-spies-executed-baying-mob.html