In Algerije vinden vandaag verkiezingen plaats. Tot nu toe is daar geen sprake van een Arabische Lente, maar de autoriteiten staan wel onder druk om hervormingen door te voeren. Zij presenteren de verkiezingen dan ook als een belangrijke stap op weg naar democratische hervormingen. Een hoge opkomst zal de verkiezingen in hun ogen legitimiteit geven. Onder de bevolking overheerst echter cynisme en apathie. Velen zien er niet het nut van in om te gaan stemmen. In het verleden verliepen verkiezingen oneerlijk en verkiezingen zullen weinig veranderen aan de problemen van alledag, zoals werkloosheid, hoge prijzen, schaarste en slechte woonomstandigheden.
De Egyptische krant Al Ahram stelde deze week de vraag of de islamisten afgeschilderd worden als de nieuwe boeman van Egypte. Sinds de islamisten in maart de parlementsverkiezingen wonnen, maken velen zich zorgen over de inperking van de vrijheid van meningsuiting en andere burgerrechten, met name die van vrouwen en minderheden. Rechtszaken zoals die tegen de acteur Adel Imam, die werd beschuldigd van blasfemie, versterken die angst. De islamisten zelf zeggen dat de liberalen en de restanten van het oude regime hen proberen zwart te maken. Ze wijzen dan bijvoorbeeld op de kwaadaardige geruchten die verspreid worden, zoals de hoax dat mannen na het overlijden van hun vrouw nog wel seks met haar zouden mogen hebben. Het dwingt de salafisten in ieder geval om snel politiek volwassen te worden. Zo nam Nour onlangs al afstand van salafistisch presidentskandidaat Abu Ismaïl, die vrouwen op termijn wil verplichten de niqaab te dragen en niet buitenshuis te werken.
De oplossing is echter niet om de islamisten dan maar uit de politieke arena te sluiten, stelt de Brits-Egyptische schrijver Nour Bakr op Common Ground News Service. Belangrijk is juist dat de islamitische partijen die nu een parlementaire meerderheid hebben het politiek pluralisme dat in het Egypte na Mubarak is ontstaan, omarmen. Voor een democratische toekomst is hervorming noodzakelijk. De constitutionele vergadering dient de sociale en politieke diversiteit te weerspiegelen. Dat vraagt van de Moslim Broederschap dat zij haar drang naar zelfbehoud laat varen en werkt aan een brede coalitie van politieke partijen en sociale minderheden. Goed nieuws is dat uit een nieuwe peiling van Pew naar voren komt dat tweederde van de Egyptenaren democratie prefereert boven elk ander systeem.
Al Jazeera tot slot vertoont deze week de film Common Pain, die het Turkse narratief laat zien van wat onder Armeniërs, en vaak ook daarbuiten, bekend staat als de Armeense genocide. De Armeniërs herdenken jaarlijks op 24 april de genocide. De Turken kijken daar echter anders tegen aan: voor hen maken de gebeurtenissen deel uit van de Eerste Wereldoorlog, er werden weliswaar misdaden gepleegd maar er was geen sprake van systematische pogingen om het Armeense volk uit te roeien. De gebeurtenissen van 1915 hebben nog steeds grote invloed op de relatie tussen de Turken en de Armeniërs. Voordien was die relatie, die begon na de verovering van Constantinopel door sultan Mehmet II in 1453, er vooral één van vreedzame coëxistentie. Ook na bijna 100 jaar zijn de gebeurtenissen van 1915 nog steeds van grote invloed op de relatie tussen Turken en Armeniërs. In het programma Inside Story wijdde Al Jazeera eerder dit jaar aandacht aan beide perspectieven naar aanleiding van het voorstel van Sarkozy om genocide-ontkenning strafbaar te stellen.
Reacties (2)
Schaduwen van het verleden zijn niet alleen elders maar overal.
En er overheen stappen blijkt moeilijk zo niet onmogelijk.
Pas als er dramatische culturele instortingen plaatsvinden – zoals bv het Romeinse rijk – en er een vacuüm ontstaat lijkt dat te kunnen. Niet eerder. En zelfs dan niet altijd helemaal.