GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk van Sante Brun verscheen eerder op zijn eigen blog.
Tot mijn verbazing is Harry Borghouts, de commissaris van de koningin in Noord-Holland, lid van GroenLinks. Hij is ook voorzitter van het ABP, als ik me niet vergis. Twee fulltime banen in de regentensfeer voor iemand die prominent lid is van een partij die de opvolger is van de CPN en de PSP.
Ik ben er niet zo een die vindt dat als je links bent je in een sloppenwijk moet wonen en een jute zak moet dragen en geleende klompen. Maar neem me nou even niet kwalijk zeg, er zijn toch grenzen? Wil ik, met andere woorden, als kiezer en parttime financierder van GroenLinks, wel samen met zo?n figuur in het openbaar gesignaleerd worden? Of begrijp ik alles verkeerd en kan dit in Haarlem allemaal wel?
Wat echt helemaal niet kan, en waar ontslag op staande voet op moet staan, met verplichting tot terugbetaling, dat is dat hij, al of niet bewust, gesanctioneerd moet hebben dat die dikke VVD?er met die gillende stropdas, die ik bij NOVA grootmoedig het boetekleed zag aantrekken, 78 miljoen euro moeizaam bijeen gesprokkeld belastinggeld naar een dubieuze bank in Buiten-Mongolië, o wacht, nee, IJsland overmaakte. In de voor normale mensen onbegrijpelijke VVD-overtuiging dat het onfeilbare kapitalisme ervoor zou zorgen dat het binnen de kortste keren zou verdubbelen, waarna er in Noord-Holland mooie projecten mee gefinancierd zouden kunnen worden.
Waar deze of gene gedeputeerde dan weer commissaris van zou kunnen worden, uiteraard.
Harry Borghouts, dat zou, aan de naam te zien, een jongen kunnen zijn uit een groot arbeidersgezin die, gehuld in een geruite boezeroen, via een krakerspand en keiharde milieu-acties tot de elite van GroenLinks was doorgedrongen.
En dan zie je ineens die man op de tv en op foto?s in de krant. Hij kan er natuurlijk niks aan doen, maar hij ziet er uit of hij de VVD eigenhandig heeft uitgevonden, en daar tot de vleugel behoort waarin je geregeld een oude genever drinkt mitsgaders een bolknak rookt in het goede gezelschap van Hans Wiegel en Molly Geertsema (gesteld dat die niet tot zijn vaderen verzameld was, natuurlijk.) Die bril, dat over het hoofd gekamde haar. Dat pak. Die blik die niet veel zegt maar wel: ik maak zelf wel uit wat ik moet doen. Zeg, ober, kunt u die lui in de zaal even zeggen dat ze hun grote bèk houden?
Bij het ABP, dat intussen anders heet (maar ik ben gestopt met meeveranderen) zullen ze toch wel even de centen hebben nageteld?
Reacties (8)
Ik deel je verbazing. Op zich is er niets mis mee als iemand ergens commissaris is, alleen dit soort figuren willen dat altijd overal tegelijk zijn.
Het klinkt als een cliche, maar daarom niet minder waar. Er is een old boys network waarbij hoge heren elkaar allerlei baantjes toeschuiven.
Wat dacht je van de oud vakbondsmannen Wim Kok (ING, TPG, Shell, KLM) en Lodewijk de Waal (ING).
Wat ik al eerder opmerkte: vrijwillig gedwongen met pensioen (67 jaar). Vrijwillig voor het oog; gedwongen door de partij op de achtergrond.
Alkmaioniden, Populares, sociaal democraten: de rechten van de gewone man zijn de treden van de politieke ladder.
Als ik advocaat was geweest had ik moeiteloos Harry kunnen beschermen. Er wordt kortzichtig gedacht over zijn persoon. Hij heeft capaciteiten, daarom wordt hij gevraagd in besturen, niet omdat hij zelf zo graag wil. Zijn attitude is gevormd in zijn tienjarige periode van officier bij de marine. Gestaald en gehard. Afstandelijk ook, in de zin dat hij zich niet met andere portefeuilles persoonlijk zonder reden zou bemoeien.
En dan de reden van verantwoordelijkheid. Uch, uch. Welke bestuurder mag nog blijven zitten op zijn of haar pluche? De gedeputeerde met de portefeuille Financiën heeft bezweerd niet meer terug te keren. Netjes.
En het vuurtje wordt op dit moment voornamelijk nog opgestookt in de Telegraaf die net als boven geschreven de gehele partij schuldig verklaart. Niemand vraagt zich af hoeveel invloed een partij op een lidmaat heeft die CdK is. Met welke stok moet er worden geslagen?
Borghouts komt uit een chique Rotterdams regentengezin (zijn vader was staatssecretaris van Defensie) en is marineofficier geweest. Vandaar die VVD-vibe. Maar hij komt dan ook uit de PPR, altijd al een beetje het bekakte deel van GroenLinks.
Wat betreft dat Landsbanki verhaal vind ik het allemaal een beetje wijsheid achteraf. Bijna niemand zag die crisis aankomen. Wat veel meer tegen Borghouts pleit is dat hij in de raad van toezicht van dat slechte ziekenhuis in Flevoland zit.
Oeps, sporten, natuurlijk.
IK ben ook een GL stemmer, maar pas sinds die partij juist het dogmatisch- linkse juk had afgeworpen, dus om er weer naar terug te grijpen stuit mij een beetje tegen de borst. Dat doen al die rechtfiguren namelijk ook altijd als ze een GL-er in de hoek willen drijven. Alsof je Rosenmoller nog steeds maar mag blijven verwijten dat ‘ie ooit Pol-Pot aanhanger was. Alsof een mens en partij geen geestelijke evolutie kan ondergaan.
Ook schijn je te verwachten dat alle GL-ers op de een of andere manier foutloze goedheiligmensen zijn. Dat heeft de historie van de partij toch ook wel tegengesproken.
En als iedereen met een hoge functie dan ook gelijk maar een regent is, dan kunnen we Nederland wel opdoeken als je af zou willen van “regenten”. Zo komt het tenminste wel een beetje over op mij. Ik ben nou bepaald geen voorstander van het old-boys network dat melkaar maar baatjes en bonussen toe blijft spelen, maar uiteindelijk zal de spoeling voor dat soort banen gewoon altijd dun blijven. Misschien is dat iets wat we ook gewoon gedeeltelijk moeten accepteren. Dus dit soort verkapte beschuldigingen gaan mijns inziens eigenlijk nergens over.
Wat een rare gedachte, dat een GL’er geen bestuurder zou mogen zijn. Besturen is voor PvdA en rechtser? Dat iemand op bijvoorbeeld een absurd hoog salaris kan worden afgerekend als hij *namens* GL wordt benoemd is wat anders, maar dat hij bestuurder is en misschien – zoals half bestuurlijk Nederland – dacht dat de bomen tot in de hemel groeiden is iets dat volstrekt los staat van zijn politieke kleur.
Volgens mij moet het doel van een partij zijn om door regeren zaken te veranderen. Hard roepen en vervolgens zorgen dat je aan de kant blijft staan (zie de SP) is makkelijk, maar levert niets op…