Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Dit maal een van Léon.
Ons huidige politieke stelsel is ontstaan in een tijd waar de gemeenschap boven het individu ging. De enige archaische herinnering aan deze periode is nu nog ons parlement, waar politieke partijen voortbestaan voor Christen Democraten, Vrijzinnigen en Arbeiders. Zoals zovelen al gemerkt hebben, heeft de klok buiten Den Haag echter niet stil gestaan.
Landsbestuur voortkomend uit een ideologie is niet meer van deze tijd. Dit blijkt maar al te duidelijk uit het voortdurende electorale gemor, waar 10 jaar ná de opkomst van Fortuyn nog steeds geen eenduidig antwoord op is gevonden. De Tweede Kamer zou zich diep, diep moeten schamen voor zo’n gapend gebrek aan empathie met de mensen die hun verkiezen.
Het gangbare idee dat het probleem grotendeels bij het volk ligt, dat slechts “voorgelicht” moet worden om de wijsheden van Den Haag in te zien, iets zo kundig aangetoond tijdens vrijwel elke volksraadpleging – of dat nu om een verkozen burgemeester gaat, of de Europese Unie – duidt op een soort pre-copernicaanse koppigheid waar niemand wat aan heeft. Zeker nu niet nu wij voor uitdagingen staan van monumentale proporties zoals falende immigratie, een gehavende economie en de potentieel desastreuze effecten die klimaatverandering op ons land kan hebben.
Wat wij Nederlanders nodig hebben zijn moderne politici, die problemen en uitdagingen doelmatig kunnen ontleden en deze met expertise aan oplossingen kunnen koppelen, zonder te terug te vallen op een ideologieën die tientallen jaren geleden zijn ontwikkeld.
Een goed begin zou dan ook de oprichting van een Politieke Academie zijn, waar toekomstige parlementariërs worden uitgerust met vaardigheden die noodzakelijk zijn voor het dienen van de Publieke Zaak. Zij zullen moeten worden onderwezen in het recht, de ethiek en praktische zaken zoals statistiek en staatskunde. Het resultaat zal dan zijn dat wij kwalitatief betere politici zullen krijgen, die vanaf dag één hun controlerende taak kunnen uitoefenen. Dit is een groot goed waar ieder land naar zou moeten streven, en zeker iets wat wij Nederlanders verdienen na een decennium van zoveel politieke luchtledigheid.
In een tijd waar wij met zoveel worden spreken over een kennis economie en beter onderwijs, waarin wij ieder grote delen van ons leven uitbesteden aan doktoren en juristen, is het namelijk van de gekken dat het landsbestuur in handen is van amateurs,die zonder enige opleiding, zeer ingrijpende beslissingen mogen nemen die ons allen aangaan. Het landsbestuur zou een zaak van professionals.
De modernisering van ons politiek bestel is een lange weg, die uit vele stappen zal bestaan. De introductie van een cursus politiek voor nieuwe Kamerleden is daar slecht één van. Een serieuze discussie over dit onderwerp zou een goede tweede zijn.
Reacties (17)
Goed ID … wie zie je als docenten op die opleiding ???
Ons individualisme is slechts een uitkomst van onze welvaart. Desondanks hebben we voor allerlei zaken nog steeds allerlei collectieve voorzieningen. De politiek heeft ons alleen zelf uitgenodigd om die, twintig, dertig jaar terug, van de private sector te gaan kopen in plaats van erop te vertrouwen dat we die kunnen verkrijgen van vadertje staat.
Het landsbestuur zou zo simpel moeten zijn, dat het geen zaak zou moeten zijn van professionals; de wetten zijn grotendeels af, de rest kun je overlaten aan gespecialiseerde ambtenaren. Dan heb je ook geen cursussen nodig voor kamerleden (cursussen hebben uberhaupt nog nooit iemand geholpen), en dan kunnen ook al die belachelijke jaarsalarissen omlaag.
‘het is van de gekke’
‘Het landsbestuur zou een zaak van professionals’ eh ?
Wat wij Nederlanders nodig hebben zijn moderne politici,(…)
Een goed begin zou dan ook de oprichting van een Politieke Academie zijn, waar toekomstige parlementariërs worden uitgerust met vaardigheden die noodzakelijk zijn voor het dienen van de Publieke Zaak.
Uch, denken dat geinstitutionaliseerd (staats)onderwijs de oplossing is voor allerhande problemen, dat is pas een ouderwets idee.
En daarnaast:
Zij zullen moeten worden onderwezen in het recht, de ethiek en praktische zaken zoals statistiek en staatskunde.
Veruit de meeste beleidsmakers op ministeries hebben een academische opleiding in bovenstaande vakgebieden.
Grote FAIL dus.
Een goed begin zou dan ook de oprichting van een Politieke Academie zijn, waar toekomstige parlementariërs worden uitgerust met vaardigheden die noodzakelijk zijn voor het dienen van de Publieke Zaak.
Achach.
Politiek is niet te vormen, zij is het resultaat van de samenleving. Druk, onrust en relletjes, revolutie zo u wilt. Dat zijn de drijvende krachten in de geschiedenis. Een zittende macht laat zich niet verdrijven door een opleiding.
goed stukkie leon, keep up the good spirit! Verder eens met KJ (tweede alinea)
Veruit de meeste beleidsmakers op ministeries hebben een academische opleiding in bovenstaande vakgebieden\
Kamerleden niet. En da’s te merken, als ze weer eens losgaan in de media.
Een Politieke Academie, ik weet het niet hoor. Hier alvast het cursusmateriaal voor het eerste semester.
gronk: Acadmische opleiding is niet zaligmakend! Ik vraag me af of je uit die mooie rapporten, statistieken, en externe adviezen altijd wel het juiste beleid kan opmaken. De laatste decennia ging het vooral om geld, geld en geld. Ik denk dat er veel cruciale fouten zijn gemaakt op hervormingen in de gezondheidszorg, politie en onderwijs. Mede omdat de academici graag hun eigen stempel willen drukken, zodat er teveel opeenvolgend, verschillend beleid is gemaakt.
Het zou bij nadruk gaan om een cursus voor Tweede Kamerleden. Een Universitaire opleiding is niet vereist voor het kamerlidschap (gelukkig zitten daar een heleboel democratische haken en ogen aan), maar dat is ook niet het doel.
Het gaat om een gespecialiseerde opleiding voor de Wetgevende Macht. We hebben al de RAIO voor de Rechterlijke Macht.
Het is waar dat de uitvoerende macht (de Regering) kan rekenen op een uitgebreid apparaat van academisch opgeleide ambtenaren, wat het parlement al duidelijk op een grote achterstand zet.
In de Volkskrant van afgelopen week stond dat het gemiddelde Kamerlid ongeveer 5 jaar aanblijft, wat betekent dat er maar heel weinig ervaring bestaat in het belangrijkste orgaan van de Trias Politica. Dat op ze best zorgelijk, op zijn slechtst, gevaarlijk.
Een cursus “Parlementarier” zal hopelijk bijdragen aan een parlement dat efficienter kan optreden.
Beginstelling, collectivistisch geregelde staat in een geinduvidualiseerde maatschappij en dus niet functioneren, ben ik het helemaal mee eens. Zou vannuit daar alleen andere conclusies trekken zoals in meerdere bovenstaanse reacties en het niet gooien op de ‘vorming’ van politici.
Leuk geprobeerd, maar deze gastbijdrage zit niet heel logisch in elkaar.
Eerste de aanname dat we allemaal individualisten zijn geworden. Dat valt denk ik tegen. (En dat is een ideologisch getinte uitspraak).
Dan de aanname dat individualisme leidt tot het verdwijnen van de behoefte aan een ideologie. Waarom is dat zo? Waaruit blijkt dat individualisten geen behoefte hebben aan een samenhangend wereldbeeld? Kan ik niet een eigen, individuele ideologie hebben en die gedeeltelijk terugvinden in een ouderwetsch partijprogramma? Waarom zou een individualist een technocratie aan moeten hangen?
Vervolgens de aanname dat je waardenvrij, technocratisch een land zou kunnen besturen. Quatsch. De doelstellingen, uitgangspunten en randvoorwaarden bij elke beslissing hebben altijd een ideologische kant.
Neem de fictieve beslissing om een file te verminderen door een brug aan te leggen. Is fileverminderen wel een doelstelling die boven, als voorbeeld, verminderen van de ‘file’ in de jeugdzorg moet gaan? Ga ik dat uitrekenen door de welvaartstoename door verkeersfilevermindering af te zetten tegen jeugdzorgfilevermindering? Of moeten we een andere maatstaf gebruiken, bijvoorbeeld de toename van geluk? Moet ik bij het uitrekenen van de welvaartstoename niet-materiële effecten meenemen voor verkeersfile-ergernis en jeugd-/gezinsleed? Moet ik dan ook de ecologische effecten van de brug meenemen? Hoeveel jaren moet ik eigenlijk vooruit kijken? Wat wordt mijn aanname daarbij over de ontwikkeling van het autoverkeer? Moet ik als alternatief ook een OV-verbinding onderzoeken, of is het ouderwets om te denken dat mensen zich in de toekomst collectief zullen laten vervoeren? Etc. etc.
Allemaal ideologische vragen, zonder eenduidig antwoord. Die specialistisch opgeleide ambtenaar gaat dan ook terug naar zijn politieke baas om te vragen wat de uitgangspunten, randvoorwaarden een aannamen bij de berekening moeten zijn. Technocratie is een illusie.
Haha, die Sik…
Zelden zo’n goed commentaar gelezen :)
@gronk: Ambtenaren maken wetvoorstellen toch? Die hebben de specialistische kennis in huis.
@leon:
In de Volkskrant van afgelopen week stond dat het gemiddelde Kamerlid ongeveer 5 jaar aanblijft, wat betekent dat er maar heel weinig ervaring bestaat in het belangrijkste orgaan van de Trias Politica. Dat op ze best zorgelijk, op zijn slechtst, gevaarlijk.
Maar jouw plan lost dat niet op.
@Eli:
Vervolgens de aanname dat je waardenvrij, technocratisch een land zou kunnen besturen. Quatsch. De doelstellingen, uitgangspunten en randvoorwaarden bij elke beslissing hebben altijd een ideologische kant.
Ja, dit is het tigste voorstel om Nederland om te vormen tot technocratie. Het verbaast me dat Leon niet begint over stemrecht enkel voor IQ 120+.
De Tweede Kamer zou zich diep, diep moeten schamen voor zo’n gapend gebrek aan empathie met de mensen die hun verkiezen
Of het volk moet zich schamen dat ze kamerleden heeft gekozen met zo weinig empathie.
Waarom ligt altijd de schuld bij de gekozenen en niet bij de kiezers? Zo onlogisch.
De immigratie in Nederland is, tot halverwegen de jaren ’70, vrijwel geheel in handen geweest van de ambtenarij. De politiek bemoeide zich er nauwelijks mee. Ik kan nu niet zeggen dat dat nu zo’n succes was (niet dat het daarna veel beter werd hoor, daar niet van).
Ik vind nu juist dat de politiek veel te veel empathie heeft met het volk. De PVV is alleen maar empathie. De debatten in de kamer gaan voor een groot deel helemaal nergens meer over. Inhoudelijk is het vaak om de janken.
@Leon. Wat een onsamenhangende tekst. Wat wil je nu? Je begint over individualisering c.q. ontzuiling, gaat dan naar de kloof tussen burger en politiek, om terug te keren naar gede-dogmatiseerde politici (een zakenkabinet of beroepspolitici, als ik het zo mag verwoorden). De samenhang ontgaat me een beetje.
Hoe wil je bv met beroepspolitici de kloof slechten? En wat heeft een gekozen burgemeester hiermee te maken? Zover ik weet is een meerderheid van de Nederlanders voor (ikzelf niet per se), maar strandde het steeds bij de volksvertegenwoordiging. Bij de ‘Europese Grondwet’ wat het precies andersom.
“Wat wij Nederlanders nodig hebben zijn moderne politici, die problemen en uitdagingen doelmatig kunnen ontleden en deze met expertise aan oplossingen kunnen koppelen, zonder te terug te vallen op een ideologieën die tientallen jaren geleden zijn ontwikkeld.”
Ja, dat zou ik ook wel willen, maar de basis van ons stelsel is nu juist dat de burger kiest voor een stroming en dat het zwaartepunt van de stemmen de koers voor de komende vier jaar bepaalt. Dat maakt dat politici dogmatisch ipv pragmatisch denken, omdat ze zich moeten profileren. Maar het instellen van beroeps- of zakenpolitici lost dat niet op; wat moeten de burgers dan kiezen? Tussen de jurist en de ingenieur? Voor de uitvoerende macht heeft het nog wel zin, maar voor de Kamer heb je volksvertegenwoordigers nodig. En bovendien: over dat onderscheid hoor ik je niet.
Zoals een VVD wethouder gister in Buitenhof zei: Je hebt een politieke cultuur en een structuur. Jij stelt hier een cultuurprobleem aan de orde, maar komt met een oplossing die de onderliggende structuur niet verandert en eigenlijk ook geen oplossing is voor het cultuur problemen (dogmatisch denken, kloof tussen burger en politiek) die je aanhaalt. Sterker nog: die twee punten die je aanhaalt vereisen twee tegenovergestelde maatregelen – dat is nu juist het probleem.
Tot slot: “Een goed begin zou dan ook de oprichting van een Politieke Academie zijn, waar toekomstige parlementariërs worden uitgerust met vaardigheden die noodzakelijk zijn voor het dienen van de Publieke Zaak.”
Is dat niet de taak van de partijen waarvoor zij in de Kamer zitten en gebeurt dit niet allang?
@13
Ik ben zeker niet zo naïef o te denken dat er een silver bullet is om het evenwicht te herstellen tussen het parlement en de regering.
Feit is wel dat de regering met het enorme ambtenaren apparaat aan zijn zijde, een veel grotere slagkracht heeft in zowel ervaring als mankracht. Nota bene dat het parlement de Wetgevende macht is en de regering de uitvoerende macht. Hoe vaak komen er wetsvoorstellen uit de Kamer? Zelden – de kennis en de tijd ontbreken. Dit is niet een initiatief dat uit handen gegeven zou moeten worden.
Het zou de democratie ten goede komen als het Parlement meer gewicht zou krijgen. Een opleiding in de beginselen van het beroep van Tweede Kamer Lid (want dat is het) zou een goede eerste stap zijn. Ik ben het zeker mee een dat er meer gedaan moet worden.
Ik weet niet waarom jullie over een technocratie praten – daar wordt met geen woord over gerept, integendeel zelfs.
en eli: de verzuiling is voorbij toch? Mensen stemmen niet hun hele leven meer op een partij. De tendens is veel meer richting politics by issue. Er wordt in het stukje niet gesproken over een politiek vrij van ideologie – absoluut niet. Er wordt gesproken over een politiek vrij van ideologieen die ontwikkeld zijn in de negentiende eeuw.
D66, niet geheel onsuccesvol tegenwoordig is een sociaal liberale partij die op sociaal vlak links is, maar op economisch vlak rechts. De PVV is een partij die op sociaal vlak rechts is, maar op economisch vlak vrij links. Dit soort partijen beantwoorden meer aan een tweedimensionaal politiek spectrum, dan aan het traditionele links-rechts denken. Dit is een fundamenteler probleem waar een opleiding voor Tweede Kamerleden niets aan bijdraagt, maar het is wel iets om over na te denken als grote partij – en missschien ook wel als er naar democratische moderniseren gekeken moet worden, waar het wel eens tijd voor is.
Op het risico af dat deze discussie over 2 kanalen verspreid raakt heb ik op mijn site een reactie gezet.
Kort gezegd: politiek is mensenwerk, en daarmee per definitie ideologisch. Dat ideologien van vroeger niet helpen wordt ook niet onderbouwd. Juist ideologische partijen scoren, of het nu om Wilders of om CU, GL, SP of D66 gaat. De PvdA, bij uitstek een partij die haar ideologische veren heeft afgeschud, staat er nu slecht voor. De enige opleving laatste jaren was als oppositiepartij tegen een rechts kabinet – zeer ouderwetse ideologische tegenstellingen.
Een politicus is een volksvertegenwoordiger, geen manager. En veel beslissingen zijn ideologisch: hoe verdeel je de welvaart? Welke prioriteiten stel je? Dat is niet even rationeel te besluiten. Of een politicus daarvoor de geschiktheid en kennis heeft bepaalt nog altijd de kiezer. Daarvoor hoef je geen Politieke Academie te maken.