OPINIE - Goede bedoelingen en verkeerd vertaalde maatschappelijke druk kunnen leiden tot een eng systeem waarin jeugdigen “begeleid” worden om zo goed mogelijk in de maatschappij te passen, actief participeren en een reguliere baan krijgen.
Sterker nog, we zijn hard bezig dit systeem op te tuigen. Bovenstaande newspeak staat letterlijk in de beleidsdocumenten waarmee u, ik en de jeugd gestuurd en bewaakt worden. Het klinkt een beetje over the top misschien, maar iets anders kan ik er niet van maken.
Laten we bijvoorbeeld eens kijken met welk doel op dit moment de Jeugdgezondheidszorg de contactmomenten (lees privacy-schendende vragenlijsten) rechtvaardigt:
Doel van het contactmoment
Optimale participatie in de samenleving krijgt tegenwoordig veel aandacht. Belangrijk doel van het contact tussen adolescenten en de JGZ is het bevorderen van de gezondheid en gezond gedrag van adolescenten om de participatie van jongeren te vergroten.
Aanvullend staat er:
Zodat zij (later, op de door hun gewenste wijze) kunnen deelnemen aan de maatschappij en zij voor zichzelf op kunnen komen. Dit doel wordt bereikt door jongeren bewust te maken van hun gezondheid en gezond gedrag en hen (preventief) te begeleiden en te coachen om de eigen kracht te vergroten.
Waar zorg zich vroeger richtte op zaken die bedreigend waren voor de persoon zelf (ernstige ziekte, geestelijke problemen waardoor veilig en zelfstandig leven moeilijk werd), richt de zorg nu preventief op het gedrag dat maximale participatie en deelname in de maatschappij in de weg staat. En nee, dit is geen losstaande ongelukkige formulering. Neem dit stukje uit de visie van het Nederlands Centrum Jeugdgezondheidszorg:
Het kabinet wil dat alle mensen, jong en oud, in Nederland geboren of van ver komend, mensen met of zonder beperking, als volwaardige burgers mee kunnen doen aan onze samenleving. Bij voorkeur via een reguliere baan, maar als dat (nog) een brug te ver is, door op een andere manier te participeren in de samenleving. JGZ draagt in algemene zin bij aan het functioneren van kinderen en jongeren. Meer specifiek kan JGZ bijdragen aan ziekteverzuimbegeleiding van leerlingen bij aan deelname aan het onderwijs en beroepskeuzeadvisering aan het vinden van een plek op de arbeidsmarkt.
Participeren is de norm. Een reguliere baan het hoogste wenselijke. Al het andere alleen met hele goede redenen als uitzondering acceptabel.
Nog eentje dan uit de brochure Betrokken en Nabij waar de visie wordt uitgewerkt:
De ouder is eerstverantwoordelijke voor het optimaal laten opgroeien van zijn kind tot een sociaal, geestelijk en lichamelijk gezonde volwassene die actief participeert in de samenleving en zelf verantwoordelijkheid neemt in de gemeenschap. De gemeenschap heeft de verantwoordelijkheid om, vooral als kinderen niet adequaat opgroeien, ondersteuning te verlenen
Nogmaals (voor het geval u het niet wil accepteren): participeren is de norm. Deelnemen aan de maatschappij een plicht. Hier niet aan voldoen is een stoornis. Actief ingrijpen is geoorloofd.
Door de ontwikkeling van uw kind via vastgestelde contactmomenten te volgen, kan een (dreigende) stoornis of risico in een vroegtijdig stadium ontdekt/behandeld worden.
Zelfontplooiing? Zelfbeschikking? Een diverse, creatieve en cultureel rijke samenleving? Sorry, geen ruimte voor.
Kijk maar naar het voorbeeld van de nieuwe wet op de bijstand. Verkeerde kleren of verkeerd gedrag is niet langer acceptabel. U zult in de norm passen om eindeloos verplicht te solliciteren naar die reguliere baan die er overigens niet is.
Zijn overheidsinstanties als de JGZ en het UWV er dan nu vooral om modelburgers van iedereen te maken?
Waar is deze omslag door gekomen? Dat is een mooie vraag voor de hordes werkloze sociologen en politicologen.
Zelf denk ik dat het de terugslag is van de discussie over integratie. De allochtonen mochten niet langer hun eigen cultuur hebben. Ze moesten zich aanpassen. Maar als je gaat praten over aanpassen moet je natuurlijk een nieuw normenkader maken. Dan kan je iedereen naar dat hokje duwen. Maar als dat hokje gedefinieerd is, dan moet je zelf natuurlijk ook het goede voorbeeld geven. Dus iedereen, van jongs af aan zal zich moeten aanpassen aan die mooie maatschappij waaraan je moet deelnemen en waarin iedereen moet participeren.
Als dit zo doorgaat, richt ik een punkband op en ga ik op mijn oude dag vuilnisbakken omtrappen.
Reacties (33)
Leve de USSR!
Lijkt me prima in het verlengde te liggen van Rutsom’s participatiemaatschappij. Met zo’n goed gelijkgeschakelde retoriek zal de Jeugdgezondheidszorg voorlopig wel gevrijwaard worden van bezuinigingen.
Waar is deze omslag door gekomen?
Allereerst is het geen lokaal Nederlands effect!
Terugkijkend denk ik dat het een effect is dat is opgetreden na de val van de muur. Het wegvallen van de uniforme richting van de westerse landen (en het Oostblok hetzelfde trouwens) heeft een proces op gang gebracht om de westerse beschaving weer een kant op te laten kijken. Daar blijkt dus dit soort dwang voor nodig.
Vrijheid, gelijkheid en democratie zijn mooie kreten maar de bijkomende diversiteit blijkt onpraktisch voor commerciële uitbuiting. Het zijn eigenschappen die wenselijk zijn in de opbouw maar niet voor de voortzetting en winstneming.
De roep om normen en waarden was geen toeval. Men keert dus naar het oude en invloedrijke instituut met bekende normen en waarden. En de technieken om die normen en waarden op te leggen cq af te dwingen. De toenemende invloed van de RK-kerk is dus geen toeval. De VS had een slechte verhouding met het Vaticaan sinds haar revolutie. Scheiding van kerk en staat en zo. Maar sinds 1919 is het aantal contacten tussen presidenten van de VS en het Vaticaan zeer veel intensiever geworden met de anticommunistische JPII als voorlopig hoogtepunt.
Ik wil overigens daarbij opmerken, dat de periode Reagan/Thatcher hier sterk bepalend is geweest. Let ook op de overmatige bezoeken van westerse regeringsleiders (mn Bush junior) aan het Vaticaan. Merk ook op dat Bush junior zelfs een verjaardagspartijtje voor de paus heeft gegeven op het Witte Huis.
Normen en Waarden haal je waar ze voor het oprapen liggen.
En je ramt ze er zo vroeg mogelijk in. Door de JGZ dus.
Te wild gedacht?
Vast!
En de liberalen van nu maar mooie sier maken met Isaiah Berlin, etc.
‘Als dit zo doorgaat, richt ik een punkband op en ga ik op mijn oude dag vuilnisbakken omtrappen.’
Ik doe mee! Alleen vuilnisbakken omtrappen wordt moelijk. Vuilniszakken opentrappen daarentegen….
Overigens zou ik wel eens in de hoofden van de ontwerpers van de JGZ willen kijken. Deze supermensen zijn dus de ‘mal’ waarop iedereen (al zeer jong) aangepast moet worden (de lafaards). Tevens ben ik ook benieuwd wat het budget was dat besteed werd aan deze mensen dat ze zo super gelukkig zijn dat iedereen er in zou passen. Maar erger nog is als straks blijkt dat het niet werkt (kan een paar jaar duren), dat we die staatsgoeroe ergens op de kaaimaneilanden moeten zoeken om hem verantwoordelijk te kunnen stellen.
Dat zou impliceren dat, net zoals bij het gebruik van Drones boven de schilderwijk, de identificatieplicht EN het massaal afluisteren van de bevolking onder het mom van terrorismebestrijding, immigranten en vreemdelingen wederom als excuus worden gebruikt om de rol en de invloed van de overheid op het dagelijks leven van de Nederlandse burger te vergroten.
Dit lijkt me onwenselijk. Bovendien zou iedereen die zich met opvoeding bezig houdt moeten weten dat dwang en het forceren van gedrag ten alle tijden een averrechtse werking heeft. Het oprekken van de ‘zorg’-definitie lijkt me dan ook ingegeven door het organisationele verlangen de eigen rol belangrijker te doen lijken dan strikt noodzakelijk is. Iedere organisatie heeft immers van nature de eigenschap om zichzelf in stand te willen houden, wat de noodzaak voor organisationele groei betekent. Het streven hiernaar lijkt uit de hand gelopen te zijn, en geresulteerd te hebben in een vrijbrief om middels bestuurlijke dwang veel te diep in te grijpen in de levens van kinderen.
En dat allemaal zogenaamd en onder het mom van ‘het belang van het kind’, een begrip dat tot in den treure is opgerekt om het eigen bestaan van deze grote maatschappelijke onrust teweegbrengende organisatie te rechtvaardigen.
Het kan geen toeval zijn dat dit naar het gemeenteniveau is doorgeschoven. Op die manier vermenigvuldigd men het aantal autonoom opererende lokale organisaties en verminderd men de centrale capaciteit om centraal aan te sturen (lees: aan regels te moeten houden) zodat deze dwingelandij verder kan worden uitgebreid.
Het zou mooi zijn, als overheidsorganisaties dezelfde mate van zelfreflectie zouden kunnen opbrengen als dat zij van adolecenten en ouders eisen op straffe van de meest onmenselijke levensvertorende bestuursmaatregelen die je maar kan bedenken.
“Participeren is de norm. Een reguliere baan het hoogste wenselijke. Al het andere alleen met hele goede redenen als uitzondering acceptabel.”
Is dat ooit anders geweest dan? Niemand betaalt graag belasting om in het onderhoud te voorzien van degenen die kiezen geen reguliere baan te hebben (of dacht je dat een bouvakker die toevallig sargasso leest denkt “hmm, ja, daar zit wel wat in, het is fascistisch om te verwachten dat iedereen die kan werken probeert werk te krijgen, ik betaal graag voor vrijwillig werklozen, bedankt voor eht openen van mijn ogen”), dat is het probleem niet (ervan uitgaande dat “regulier” betekent: ongesubsidieerd betaald werkm ipv. een totalitaire lijst van gewenste beroepen).
“De gemeenschap heeft de verantwoordelijkheid om, vooral als kinderen niet adequaat opgroeien, ondersteuning te verlenen”
Dit stuk is het probleem: waarom staat dat woord “vooral” daar? Waarom zou er “ondersteuning” nodig zijn vanuit de gemeenschap als het goed gaat met de kinderen. Daarnaast is het woord “adequaat” erg vaag, te makkelijk om op te rekken, tot ideologische modelburger aan toe.
@7: Jouw eerste reactie impliceert dat je het idee dat het de verantwoordelijkheid van de overheid is om iedereen een betaalde baan te laten vervullen (omdat ze anders hun hand ophouden).
Ik zie dat toch heel anders. Ik denk dat de overheid er is om een gelukkige, fijne, mooie samenleving neer te zetten. Streven naar maximaal economisch gewin gaat dat niet helpen.
Nog even los van het feit dat modelburgers die niets anders kunnen dan het vullen van reguliere banen uiteindelijk de dood in de pot zijn voor een economie.
@3 Een aanvulling op “Waardoor is de omslag gekomen?”: Het communitarisme van Amitai Entzioni
@7/@8: het is inderdaad heel interessant om te zien hoe we weer steeds meer willen dat de mens in dienst staat van de maatschappij / economie, en het niet meer gaat om het individu. Een behoorlijk fundamentele omkering.
Zelf snap ik niet hoe je niet zou streven naar een maatschappij waarin iedereen zoveel mogelijk zichzelf kan zijn, zoveel mogelijk zelf kan kiezen wat die wil doen en ook zo min mogelijk gedwongen werkt. Waarbij ‘zoveel mogelijk’ natuurlijk wel de sleutelbegrippen zijn, want de grenzen ontstaan waar jouw wensen die van de ander in de weg zitten, en waar je niet meer kunt bestaan (als mens en/of maatschappij) zonder een bepaalde verplichting tav het collectief.
Maar het uitgangspunt is toch de mens als individu. Ik vind de opvatting die nu overheerst dan ook erg onmenselijk. Dat we het als maatschappij hoger waarderen als je met liegen en bedriegen commerciele producten verkoopt die niet goed voor mensen zijn dan als je dat niet doet is zo tekenend. Het pesten van werklozen, van zwakkeren is ook tekenend: het dient geen enkel doel behalve vergelding uit onvrede met de (door ons zelfgecreeerde!) rat race en het idee dat sommige mensen daaruit ‘ontsnappen’.
@8
Nee, ik zeg niet dat dat de taak van de overheid is. Ik zeg wel dat het altijd al impliciet verwacht werd van mensen dat iedereen z’n economische steentje bijdraagt en dat de overgrote meerderheid van de bevolking dat ook nu nog steeds verwacht van mensen.
“Streven naar maximaal economisch gewin gaat dat niet helpen.”
Het gaat niet om streven naar maximaal economisch gewin, het gaat erom dat het werk dat nou eenmaal gedaan moet worden (hoeveel dat is moet democratisch beslist worden: minder werk betekent bv. ook minder medische zorg, dat is een afweging waar geen eenduidig antwoord op is) eerlijk verdeeld moet worden. Als je vindt dat we 2x teveel werken dan moet je pleiten voor een werkweek van 20 uur voor iedereen, niet de ene helft 40 uur laten werken en de andere helft vrijwillig werkloos laten zijn. Dat die vrijwillig werklozen evenveel bijdragen aan de maatschappij als de mensen met betaald werk valt onmogelijk te controleren en dan krijg je dat iedere derderangs amateur schilder vindt dat hun “kunst” de wereld genoeg verrijkt dat zij niet hoeven bij te dragen aan de reele economie waar zij wel dagelijks gebruik van maken. Betaald werk geeft iig. aan dat er vraag is naar wat je doet, dan weet je zeker dat je jezelf niet alleen maar zit aan te praten dat jouw werk nut heeft voor iemand anders dan jijzelf. Onbetaald werk kan ook nuttig zijn voor anderen, maar er is geen enkel controle middel daarvoor en het is veel makkelijker om minder zwaar onbetaald werk te doen waar totaal geen vraag naar is en dan jezelf aanpraten dat de wereld er wel op zit te wachten.
Ik ben voor een basisinkomen, heb er dus geen probleem mee als een klein deel van de bevolking werkloos is (wat meestal ook onvrijwillig is) maar dat ben ik juist omdat zo’n basisinkomen altijd lager zal zijn dan het inkomen van een werkende (want basisinkomen wordt altijd opgeteld bij loon) en vooral omdat er in de maatschappij een impliciete druk is dat je moet proberen betaald werk te krijgen (dus dat je een loser bent als je vrijwillig alleen maar basisinkomen zou trekken), als we op kunstmatige wijze die impliciete druk zouden weghalen (wordt wel moeilijk denk ik, want het heeft te maken met instincten omtrent “eerlijkheid” en indruk maken op het andere geslacht) zou ieder economisch systeem uiteindelijk instorten want wie gaat dan nog riolen schoonspuiten, of als er een groepje is dat dat vrijwillig doet hoe lang duurt het dan voordat zij vinden dat zij maar de macht moeten grijpen omdat zij de enigen zij die zich opofferen voor de maatschappij?
@10:
“zonder een bepaalde verplichting tav het collectief”
Oftewel zichtbaar economisch bijdragen en wanneer je niet economisch bijdraagt goede argumenten hebben dat wat jij wel doet andere mensen iets oplevert (bv. in je eentje meerdere kinderen goed opvoeden), of anderen niets kost (huisvrouw/man spelen op kosten van je partner).
“Zelf snap ik niet hoe je niet zou streven naar een maatschappij waarin iedereen zoveel mogelijk zichzelf kan zijn, zoveel mogelijk zelf kan kiezen wat die wil doen en ook zo min mogelijk gedwongen werkt.”
Dat streven deel ik, het kabinet misschien niet, maar ik wel, maar je moet wel realistisch zijn, iemand moet het vuile werk doen en het werk moet enigszins verdeeld zijn over de bevolking. De druk om te werken moet vanuit de maatschappij komen (zodat het als een normaal deel van het leven voelt, niet als een bureaucratische verplichting), de overheid kan dat alleen maar kanaliseren, het gaat fout wanneer ze zelf de druk proberen te leveren.
Als dit zo doorgaat, richt ik een punkband op en ga ik op mijn oude dag vuilnisbakken omtrappen.
It’s a swindle. Uiteindelijk ga je boter promoten.
Heel erg goede ontwikkeling. Op deze manier kunnen we vervelende afwijkenden die het risico lopen om later briljant wetenschapper, succesvol zakenman of wereldberoemd kunstenaar te worden al in een vroeg stadium opsporen en ontmoedigen. Dat zijn immers precies de mensen die vroeger vaak een “dreigende stoornis” hadden. Laten we ons vooral inzetten om juist die mensen erop te wijzen dat ze abnormaal, raar, ziek, kansloos of gestoord zijn. Precies wat we nodig hebben: een eenheidsworst. Mmm worst!
Maargoed, de waarheid is waarschijnlijk een stuk genuanceerder. Gezien mijn ervaringen met de kunsten van JGZ en aanverwanten om die waarheid zodanig te optimaliseren en verdraaiien dat ie altijd mooi aansluit bij hun belangen heb ik geen enkele behoefte om op zoek te gaan naar die nuance.
Het lijkt mij sterk dat deze problematiek -want dat is het- voortkomt uit enkele decennia intergratie van nieuwkomers. De drang tot gelijkheid (verheffing van de onderlaag en nivelering van de bovenlaag) en de daarmee innig samenhangende drang tot preventie komt voort uit een gecorrumpeerd gevoel van solidariteit. Solidariteit dat mede ontstaan is uit een afgunst, calvinistische inborst en een door niets gehinderd geloof in (technocratische) maakbaarheid.
Dat mensen van nature verschillend zijn wordt door de beleidsmakers als uiterst probelamtisch ervaren. De oplossing wordt vervolgens gevonden in preventie (zie de jeugdzorg), controle en verregaande regelgeving om daar waar nodig te kortwieken en op elders op te krikken. Natuurlijk vallen al die verschillende mensen niet zonder meer te vangen in een keurslijf van regelgeving. Het gevolg is simpelweg dat er steeds meer regelgeving nodig zal zijn. De noodzaak van een steeds fijnmaziger net van regelgeving leidt daarmee tot meer bureaucratie en controlemechanismen.
Bestuurkundige Paul Frissen ziet hierin een interveniëring van de verzorgingsstaat in de rechtsstaat: waar de burger voor de staat formeel gelijk is (voor de wet en de politiek) wordt dit door het bestuur vertaald naar een materiële gelijkheid (iedereen werk, een gelijke opvoeding, etc). Solidariteit dat voortkomt uit zowel ressentiment en paternalisme krijgt daarmee een gevaarlijk en totalitair karakter. Het totalitaire is gelegen in een staat die toeziet op het goede leven van haar burgers. In een werkelijk liberale samenleving hoort de staat echter geen opvatting hierover te hebben.
= Waar is deze omslag door gekomen? Dat is een mooie vraag voor de hordes werkloze sociologen en politicologen. =
Eh … ik denk niet dat er sprake is van omslag, maar eerder het toepassen van ideeën in het liberalisme die allang bestaan (bijv. zoals bij het ‘ordo-liberalisme’ wat letterlijk ‘regelen van vrijheid’ betekent). Ik ben bezig ‘De geboorte van de biopolitiek’ van Michel Foucault te lezen. Deze ken ik goed als ‘archeoloog’ van de ontwikkeling van het ‘weten’ in Europa, maar nog niet goed als analist van politieke stromingen. Wel herken/weet ik al veel in deze samenvatting van ene Marc Schuilenburg waarvan het volgende stukje te mooi is om niet weer te geven:
= De typering van de bevolking als een verzameling van individuen met specifieke kenmerken wordt volgens Foucault allereerst zichtbaar in het functioneren van een ‘medische politie’ die tot taak heeft informatie te verzamelen en toezicht te houden op de ingezetenen van een staat. Door middel van een uitgebreide administratie dient deze te komen tot een volledige kennis van de gezondheid van de bevolking. Die kennis, zo stelt Foucault in de collegereeks Sécurité, territoire, population, steunde op vier nieuwe begrippen: ‘geval’, ‘risico’, ‘gevaar’ en ‘crisis’. Bij ‘geval’ gaat het niet om een individuele casus (‘iets op zichzelf’), maar om een manier om enerzijds een collectief probleem te individualiseren (als bijvoorbeeld een ziekte) en anderzijds een individueel geval op te laten gaan in een collectief probleem. In het geval van een ziekte is het daarbij van belang de mogelijkheid van ‘risico’ op besmetting na te gaan. Zo kan met behulp van de statistiek worden berekend dat het risico op een ziekte als de pokken niet voor iedereen hetzelfde is. Dit betekent dat de medische politie kan identificeren wat ‘gevaarlijk’ is en wat de kans heeft uit te groeien tot een ‘crisis’, dat wil zeggen: ‘de situatie dat een bepaald fenomeen plotseling op hol slaat’ De ontwikkeling rondom de medische politie en het gezondheidsvraagstuk (hygiëne, medicijnen) past in een breder biopolitiek raamwerk, waarin de ‘bevolking’ door middel van specifieke vormen van kennis en technieken wordt behandeld als een verzameling van naast elkaar levende mensen met eigen biologische en pathologische kenmerken. De verschijning van de bevolking op het politieke toneel gaat bovendien gepaard met de opkomst van de nieuwe bestuurspraktijk van het liberalisme. Deze ontleent zijn bestaansgrond niet aan de staat, maar aan de samenleving (societé) en vooral aan het functioneren van de markt. Belangrijk hierbij is dat dit niet tot minder bestuur leidt, integendeel. De voorafgaande bestuurspraktijken ontlenen hun rationaliteit aan de vorm van de staat en het juridische instrumentarium van de wet. De politieke doelstellingen blijven hierbij duidelijk en onproblematisch, beperkt als zij zijn tot het garanderen van het voortbestaan en de versterking van de staat. In het liberalisme gaat het er echter veel meer om de maatschappij volgens haar eigen principes te laten besturen, denk aan de idee van een ‘onzichtbare hand’ waarmee Adam Smith in An inquiry into the nature and causes of the wealth of nations (1776) de paradox beschreef dat mensen handelen uit eigenbelang en toch bijdragen aan de gemeenschap en het publieke belang. Biopolitiek ontstaat dus precies op het moment dat economie en politiek in elkaar verstrengeld raken. In de woorden van Foucault: ‘De biologische kenmerken van een populatie worden relevante factoren voor economisch managen. Het wordt noodzakelijk een apparaat rond ze te organiseren dat niet alleen hun onderwerping (assujettissement) garandeert, maar tevens de constante toename van hun nut’ =
http://www.marcschuilenburg.nl/_publications/_articles/biopolitiek.html?module=periodicals&periodical_id=30&issue_id=1445
Vanuit dit soort analyses zijn eerdere reacties hier goed te begrijpen. Bijvoorbeeld wat @14 bedoelt is op subtiele manier al aan de gang. In dat gesprek tussen Julian Assange en Slavoj Zizek o.l.v. Amy Goodman merkt de laatste het volgende op:
=This is all one concerted attack on the public use of reason. It goes on all around Europe. The name is so-called Bologna high education reform, and the goal is very clear. They say it. It’s to make universities more responsive to social life, to social problems. It sounds nice. What it really means is that we should all become EXPERTS. As a French guy, later minister, explained to me in a debate in Paris. For example, cars are burning in Paris suburbs. What we need is psychologists who will tell us how to control the crowd, urbanists who will tell us how to restructure the streets so that the crowd is easy to break up or whatever. Like, we should be here as a kind of a ideological or specialist serviceman to resolve problems formulated by others. I think this is the end of intellectual life as we know it =
http://www.democracynow.org/blog/2012/8/16/from_our_archives_full_video_of_wikileaks_julian_assange_philosopher_slavoj_iek_with_amy_goodman (na 73 minuten)
Wat een idee geeft wat Michel Foucault bedoelt met ‘Govern-mentality’ … denken in dienst van en zoals de regering denkt … ‘double assujettissement,’ een onderwerpen dat ook een ‘zich onderwerpen’ impliceert.
Foucault beschouwde het neoliberalisme in 1978(!) al als een massabeweging … dus … het is wel zaak om bij al dat ‘participeren’ precies te analyseren onze volksvertegenwoordigers met hun mandaat doen …
Participatiedwang is fascisme
http://www.ad.nl/ad/nl/1041/Amsterdam/article/detail/3599833/2014/02/19/Student-met-hoog-IQ-werd-jaren-gezien-als-zwakzinnig.dhtml
@18, de titel doet het artikel niet eens recht. Wat een horror moet dat zijn (en je weet meteen wat er waar is van al die mooie verhalen op ‘individuele programma’s’ en ‘gericht op ontwikkeling van individuele mogelijkheden’.)
Maar uiteindelijk is het slot van het artikel wel het meest veelzeggend:
‘In het belang van het kind’?
@16: Arjan, dank voor deze bijdrage! Ga me verdiepen in het werk van Schuilenburg.
Het belangrijkste voor de meeste medewerkers van Jeugdzorg is het in stand houden van de mythe dat het kind op de eerste plaats komt.
Jeugdzorg is er in de eerste plaats voor Jeugdzorg zelf.
Het heeft ook vooral te maken met de democratie zoals deze gestalte heeft gekregen gedurende de laatste paar eeuwen.
Je kunt er nu eenmaal niet omheen dat dit alles al meer dan 150 jaar geleden heel behoorlijk voorspeld is:
“Wanneer ik denk aan de vorm die deze nieuwe tirannie zal aannemen, zie ik voor mij een massa van in alle opzichten gelijke mensen die rusteloos onbeduidende en banale genoegens najagen; die op zichzelf zijn teruggeplooid, die zich louter op hun gezin en een handvol kennissen richten en die zich van het bestaan van andere mensen nauwelijks bewust zijn, die nog slechts op zichzelf en voor zichzelf leven. Boven deze geïndividualiseerde massa troont een bevoogdend machtsapparaat dat over het wel en wee waakt, dat alles voorziet en alles regelt, maar dat de mensen in een staat van onmondigheid houdt. Het garandeert de burgers een veilig en welverzorgd bestaan, maar staat er op zelf uit te maken wat goed is voor hen. Zo zullen de mensen steeds minder gebruik maken van hun eigen oordeelskracht; de individuele wilskracht zal zich op een steeds beperkter terrein laten terugdringen.”
Alexis de Tocqueville, uit: “Over de democratie in Amerika”.
Ook hier laten de liberalen van nu zich maar wat graag voorstaan op het werk van de Tocqueville. Wanneer worden de neoliberalen nu eens ontmaskerd als neoliberalen, charlatans? Dat zal wel iets met oordeelskracht te maken hebben…
Kortom: veel verhullend en mooi klinkend gelul om de fascistoïde dwangmaatschappij van schedelmeter Asscher en haatsecretaris Eucalypta Klijnsma mensen door de strot te persen.
Met drones boven de hoofden, dwang en massale-dataopslag om zeker te stellen dat je optimaal ‘meedoet’ aan het verdienmodel dat het corporatisme voor ons in gedachten heeft: rücksichtslose uitbuitng van mensen en roofbouw op de planeet.
Asscher, Samsom, Klijnsma, Rutte, Pechtold….misdadigers zijn het.
Losse toevoeging vanuit de Jeugdwet. Had ik eerder over het hoofd gezien. Wet zegt dat je een melding moet doen in de Verwijzingsindex Risicojongeren als:
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/jeugdzorg/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2013/07/01/jeugdwet.html
7.1.4.1
En wat die punkband van Steeph betreft: ik doe graag mee.
Vooruitziende blik:
https://sargasso.nl/big-society-of-big-brother/
@25: Hoe zullen we de band noemen. En het klopt toch dat je voor een punkband geen instrument hoeft te kunnen spelen? Alleen wild rammen en schreeuwen….. tog?
@26: Kijk, dat heeft het dan wel weer gemeen met de politiek: ook daar is enige kunde en vaardigheid vaak niet te vinden. En het bespelen van de massa gaat als vanzelf met allerhande technocratische beleidsinstrumenten. Rutte en Iggy Pop samen ergens in een garage, of zo je wilt achterkamertje. Zie je het voor je?
@27: Iggy samen met Rutte? Alleen met het volgende nummer zou dat te pruimen zijn.
Over het belang van het kind gesproken, en de ironie van ‘het kind staat centraal’:
“De Commissie-Samson heeft onderzoek gedaan naar seksueel misbruik van kinderen. Het ging om kinderen die de overheid in instellingen of in pleeggezinnen heeft geplaatst. Uit het onderzoek blijkt dat deze kinderen meer risico te lopen om slachtoffer te worden van seksueel misbruik. Vergeleken met andere kinderen in Nederland is dat risico 2 keer zo groot.”
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/jeugdzorg/aanpak-seksueel-misbruik-in-jeugdzorg
Van de regen in de drup.
en
“In een aantal gevallen kunnen slachtoffers van seksueel misbruik in jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen een financiële tegemoetkoming krijgen. Voorwaarde is dat het misbruik plaatsvond van 1 januari 1945 tot en met 31 december 2012. Er zijn 2 regelingen.
Statuut voor de buitengerechtelijke afhandeling van civiele vorderingen tot schadevergoeding.”
Bovenop een dubbele kans om seksueel misbruikt te worden wordt dit dus bovendien ook nog eens buitengerechtelijk afgekocht, zodat de daders geen strafblad krijgen.
Met een paar grijpstuivers wordt de zaak dan afgedaan, en de gang naar de rechter hoeft door de daders niet eens te worden gemaakt.
http://plazilla.com/je-leven-vernield-door-bureau-jeugdzorg
“Naast dit systeem krijgt bureau Jeugdzorg gemiddeld zo’n 38.000 euro per jaar, per kind. Ze houden mensen lang vast… maar is dit echt hulp, of alleen maar tijdrekken? Een kind levert geld op, goud geld voor bureau Jeugdzorg. Eigenlijk is het net een fabriek die draaiende gehouden wordt door kinderen en ouders. “
Winners and Losers:
http://www.youtube.com/watch?v=1BjwuKmD9c0
@28: ‘I wanna be your dog’ misschien ook nog wel.
Wat mij betreft: neoliberaal ‘ondergoed’ is toch wel iets speciaals:
https://www.youtube.com/watch?v=PuwjT36fkOo
Ik vind het wel een interessante uitgangspositie, dat de huidige omslag is veroorzaakt door de val van de muur.
Voor die tijd was het communisme, dat bij ons model stond voor een starre, beperkende maatschappij, ons referentiekader. Onze politiek werd dus ook langs die lat gelegd. Als het teveel rook naar communisme – of onvrijheid – werd het snel afgeschoten, en ook om een statement te maken werd “vrijheid” (zowel voor de maatschappij als het individu) bij ons iets om naar te streven, ook politiek.
Dat referentiekader is nu weg.
Er is vast heel wat op deze redenatie af te dingen, maar totale onzin lijkt het me niet.