Boeken lijken dan steeds vaker voorbestemd voor het oud-papier, maar verhalen vertellen is tijdloos. Op de Frankfurter Buchmesse constateert Marlies Hanifer dat uitgevers die boodschap aardig door hebben.
Afgelopen week vond in Frankfurt de grootste boekenbeurs ter wereld plaats. Thema dit jaar: hoe de ‘boekenwereld’ de toenemende digitalisering van de consument het beste kan omarmen. Want met de toename van het gebruik van iPads, eBooks en smartphones, moeten de fouten die de muziekindustrie maakte, worden voorkomen.
Self-publishing
De muziekindustrie is namelijk – toen het downloaden van muziek de aankoop van CD’s begon terug te dringen – te rigide gebleven. En dat heeft de boekenwereld in z’n oren geknoopt. Om geen lezers te verliezen, is het nu zaak met de consument mee te denken en te anticiperen op zijn wensen. Een van de manieren voor een interactieve relatie met lezers is self-publishing. Een leuk voorbeeld hiervan is www.mijnbestseller.nl. Het past in de trend van burgerjournalistiek, en speelt in op de droom van vele lezers om zelf een boek te publiceren.
Denken in verhalen
Maar de echte, lange termijn oplossing om lezers te verleiden is natuurlijk lastiger. Het uitgeven van een hard-copy en eBook met een bijbehorende marketingcampagne is ontoereikend. De boekenwereld kan niet anders dan afstappen van het boek als business model. Een boek is soms gewoon te langzaam. Uitgevers moeten gaan denken in verhalen, en deze als volledig geïntegreerde content bij lezers aanbieden. Beter is om een nieuw verhaal aan te bieden als totaal concept, met bijbehorende apps, website, video’s en interviews. Een andere mogelijkheid met veel potentie is het gratis aanbieden van tablets (iPad, eBooks) en de content voor een zachte prijs verstrekken.
Gamification
Het goede nieuws is dus dat het vertellen van verhalen niet dood is. In tegenstelling tot wat wel eens wordt beweerd, blijft er bij consumenten juist grote behoefte aan verbeelding, die ons meevoeren en even uit de dagelijkse sleur halen. Volgens Gabe Zichermann (gamification-goeroe) dient bij het denken in verhalen zeker rekening te worden gehouden met gamification. Door content spelenderwijs aan te bieden, kunnen mensen worden verleid om meer te lezen en het verhaal te consumeren.
Juist ook voor jongere generaties zal dit de manier worden om de wereld om zich heen te verkennen en te verbeelden. En is dat niet waar het om gaat? Dat onze gedachtewereld en onze ideeën – op papier of in de digitale ruimte – zich verder kunnen ontwikkelen?
Reacties (10)
Mijn ervaringen met uitgevers, en die zijn niet zo best, hebben mij tot de conclusie gebracht dat ze weg moeten. Zij minachten de makers maar zitten er wel met hun dikke ouderwetse nek tussen.
De makers zijn de klos. Ik weet van een auteur die, geconfronteerd op het laatste moment, een contract zag veranderen van betaling in het ontvangen van 100 exemplaren die ze zelf maar moest verkopen.
Het is mijns inziens niet alleen bij uitgevers. De boeren krijgen bijna niets, dan zit er een club (lees supermarkten) tussen die een groot deel van het geld opstrijken en een gezellige prijs doorberekenen aan de consument. De mee-eters dus.
Het is nu voor self publishers al mogelijk om met ISBN nummer en inschakeling van het Centraal Boekhuis zelf boeken te verspreiden. Het probleem is PR en marketing, en er wordt hard aan gewerkt om dat mogelijk te maken. Overigens missen de uitgevers al 10 jaar de digitale boot. Dus weg met de mee-eters en leve de makers.
Ja hier voel ik mij toch even in mijn kruis getast hoor. Er is best wat aan te merken op uitgevers, maar om ze nu weg te zetten als uitvreters die alleen het briljante product van de miskende schrijver doorsluizen naar de uitgebuite markt is toch echt wel overdreven. Ja, ik ben hardstikke bevooroordeeld als bureuredacteur bij een uitgeverij (educatieve non-fictie), maar hallo, we zitten hier echt niet met het hele bedrijf uit ons neus te eten en geld te incasseren. If only.
Uitzonderingen daargelaten moet er een hoop werk verzet (en geld uitgegeven) worden voor het Word-bestandje dat de schrijver in mijn mailbox mikt een gecorrigeerd, fraai vormgegeven, op mooi papier gedrukt boek met aantrekkelijk omslag is dat in opslagloodsen en boekhandels ligt met een stukje promotie naar de mensen toe erbij. En dan kan je twisten over de marges, en wie daarvan het meeste hoort te profiteren, maar feit is wel dat een uitgever vooraf duizenden euro’s moet investeren en dan maar moet zien of ie dat terugverdient.
Daarbij, een goede uitgever weet ook te selecteren uit de ongelofelijke brij van woorden die er alleen al in dit land vol schrijfcursussen jaarlijks wordt uitgepoept, en doet zijn best de boekhandels alleen lastig te vallen met dingen die het waard zijn (ja oke, dat lukt lang niet altijd, maar kun je nagaan wat er nog aan bagger wordt geproduceert die de winkels niet haalt, en tuurlijk, er vallen vast ook parels buiten de boot, maar in het algemeen werkt het). Zie weer die investering die nodig is voor er een boek ligt.
Da’s natuurlijk kut als jouw meesterwerk wordt afgekeurd, maar dan staat het je vrij de boek in eigen beheer uit te geven. De kwaliteit van printing on demand is de laatste jaren flink vooruit gegaan (dat is geloof ik ook wat het CB biedt, maar ik heb me er niet in verdiept), dus leef je uit.
En wat die rare contractdeal betreft, dat is inderdaad een lullige streek. Eikels heb je overal. Al dwingt niemand je natuurlijk om te tekenen…
En, toevoegend aan #1, dood aan gamification. Spelletjes speel ik thuis, ik wens daarbuiten niet bespeeld te worden.
Ik denk dat iedereen, die leest, wel een beetje wist dat dit eraan zat te komen…
Okee, maar denk even verder mee. De muziekindustrie had last van MP3, maar de muzikanten niet. Die gingen gewoon meer optreden, en poepten niet meer twee keer per jaar een CD uit. Het publiek had er ook baat bij: dat kon nu voortaan vaker hun favoriete band live bekijken.
Schrijvers treden ook wel eens op. Op donderdagavond voorlezen voor een zaaltje in Hellevoetsluis, voor driehonderd euro dankzij de Stichting Schrijver, School en Samenleving. Rijk worden ze er niet van.
Als al deze trends doorzetten, verdienen schrijvers straks nog minder aan hun boeken dan ze nu al doen. In tegenstelling tot muzikanten kunnen ze niet eenvoudig alternatieve inkomstenbronnen aanboren. Waaraan verdient een schrijver straks zijn of haar geld?
@Maaike (003)
Quote (maar even zo)
‘Uitzonderingen daargelaten moet er een hoop werk verzet (en geld uitgegeven) worden voor het Word-bestandje dat de schrijver in mijn mailbox mikt een gecorrigeerd, fraai vormgegeven, op mooi papier gedrukt boek met aantrekkelijk omslag is dat in opslagloodsen en boekhandels ligt met een stukje promotie naar de mensen toe erbij’.
Dit is dus de gemiddelde houding bij een uitgeverij over een schrijver.
Lijkt mij volstrekt duidelijk.
@Maaike:
Dan nog over: correctie, redactie, vormgeving, auteursbegeleiding en drukken.
Bij de meeste uitgevers is/wordt dit uitbesteed. ISBN en verspreiding CB kan zonder uitgever. Dus de schrijver kan al deze functies vrij eenvoudig zelf uitbesteden. Blijft over: stukje promotie, en laat dat nou iets zijn waar hard aan gewerkt wordt. Boekhandels zijn wat dat betreft ook gaan inzien dat uitgeven in eigen beheer een goede aanvulling kan worden van hun omzet.
Tegen de tijd dat het papieren boek verdwenen is ben ik allang dood.En dat is een hele geruststelling
Een ebook lezen lukt me echt niet
En wat gamifiction betreft,een nachtmerrie voor de boekenliefhebber lijkt me