COLUMN - ‘Gallia est omnis divisa in partes tres’ zo begint Julius Caesar zijn beroemde werk De Bello Gallico. De Romeinen hadden lange tijd zonder grote moeite de losse Gallische stammen verslagen. Maar in 53 voor Christus stuitten de Romeinen op groot verzet: de jonge Vercingetorix verenigde de Gallische stammen tegen hun gezamenlijke vijand. Als één leger trokken zij op tegen de Romeinen.
Maar wat hebben een conservatieve zwarte inwoner van Mississippi, een Starbucks-drinkende liberale student uit San Francisco en een pindaboer uit Georgia gemeen?
Allen zijn lid van Democratische Partij.
E pluribus unum
In tegenstelling tot de Democratische partij is het Republikeinse electoraat vrij homogeen. Negen op de tien Republikeinen is wit en het overgrote deel is protestant en conservatief. De Democratische partij is daarentegen vooral een verzameling van niet-Republikeinen: van zwart en Aziatische Amerikanen tot ‘hispanics’ , joden en boeddhisten. Daarnaast kiezen vrouwen voor de Democratische partij 56%-37%.
Een divers electoraat zorgt voor een diverse volksvertegenwoordiging. Maar soms komt diversiteit samen met verdeeldheid. De Democratische partij moet een verenigd front maken met losse facties. En zonder persoon om zich achter te verenigen loopt het doorgaans niet goed af.
Geen wonder dat de afgelopen verkiezingen een succes waren voor Republikeinen. In 2008 en 2012 stond Obama op de kieslijst en hadden Democraten geen problemen op het electorale vlak. Maar zonder Barack om het stembiljet viel de broze coalitie in 2010 en 2014 uiteen.
Een godsgeschenk
In die zin is Trump een godsgeschenk voor de Democraten. Want van West- tot Oostkust haten alle Democraten de huidige president. Als een hoop furieuze Gallische stammen verenigen zij zich tegen hun gezamenlijke vijand.
De Presidentsverkiezing van 2020 biedt de Democratische partij een kans en een gevaar. Een groot aantal kandidaten hoopt graag de Vercingetorix van de Democraten te zijn en de verschillende stammen achter zich te verenigen. De toekomst van de partij hangt hier van af.
Een kans en een gevaar
Het gevaar is dat men zich niet kan verenigen achter één kandidaat. Zoals sommige Bernie Sanders -aanhangers thuis bleven voor Hillary Clinton. En zelfs Obama, die het redelijk lukte om in 2008 een brede coalitie op te bouwen, zag toch na de midterms in 2010 een partij in puin.
De kans ligt hem in het vinden van Vercingetorix. Een voorbeeld hiervan is Bill Clinton die liberaal en conservatief, Noord en Zuid, zwart en blank achter zich bond. Zelfs na de ‘Republikeinse revolutie’ van 1994 waarbij de Republikeinen in de midterm verkiezingen een landslide overwinning boekten, ging Clinton er 2 jaar later met een zeer comfortabele herverkiezing vandoor.
Daar waar het oude witte Republikeinse electoraat afneemt, groeit dat van de Democraten. Strijdlustig gaat deze meute de verkiezing tegemoet, zonder leider. Als een groot Gallisch front kunnen zij onverwacht een overwinning behalen. Hun Nemesis hebben zij gevonden, hun held nog niet. De Romeinen staan klaar voor de strijd, maar waar is Vercingetorix?
Reacties (11)
Ik zie het duister in, want een charismatische leider spot ik niet in de coulissen. “De Galliërs” blijven vooral in grote getale thuis, helaas, en daar hebben we Trump aan te danken. “De Romeinen” daarentegen staan ’s ochtends vroeg bij het stembureau. Af- en toename van electoraat is mooi in theorie, maar gezien de toenemende polarisatie legt het minder gewicht in de schaal dan we zouden denken.
Kom net toevallig deze tegen: https://www.reddit.com/r/BlackPeopleTwitter/comments/9mvjbu/it_be_ya_own_grandma/
Reactie 1 “These people vote”, reactie 2 “These people always vote”.
Aha. Het aloude ‘De tegenstander is één pot nat’ sentiment. Ronald Reagan heeft grote moeite gehad om het Republikeinse electoraat te verenigen. Hij noemde dat ’the big tent’. Wat een onzin-zin dus. De republikeinse partij bestaat uit kleine-markt intellectuelen uit de noord-oosten, religieuze vuurwapen-gekken met meer geld dan opleiding uit Dallas, en gewoon hardwerkende boeren die heus de krant wel lezen uit North Dakota, maar die zich daadwerkelijk niet kunnen voorstellen dat de discussie zich zou moeten toespitsen op de inrichting van en de toegang tot toiletten voor transseksuelen.
@2
Of het aloud is, weet ik niet. Het is wel per drie dagen geleden voor 86% nat, die pot: https://news.gallup.com/poll/203198/presidential-approval-ratings-donald-trump.aspx
En reken maar dat die hardwerkende boeren uit North Dakota als de dóód zijn dat als de Democraten aan de macht komen, die transseksuelen hun damestoiletten zullen laten uitpuilen.
En de stemmers op de Republikeinen hebben gemiddeld meer geld, daarom belastingvoordeel in hun voordeel. Raar eigenlijk, meerderheid heeft minder geld op de bank of bezit , en laat dat gewoon gebeuren.
@4: De achterlijkheid van de VS blijkt o.a. uit het ontbreken van een deugdelijk bevolkingsregister, zodat je je vooraf moet registreren om te stemmen en vooral in republikeinse staten wordt dat bepaalde bevolkingsgroepen (en niet de wasp) aardig moeilijk gemaakt.
@5: Wij hebben onze niet-achterlijkheid dan kennelijk te danken aan een buitenlandse bezetter.
@6: Net als de rechtspraak en het metrieke stelsel. Zie het maar als een herstelbetaling na de diefstal van de eerste mosasaurus.
@6: Ach wat is een buitenlandse bezetter? In deze contreien werd de Oostenrijkse* overheersing afgewisseld door de Franse en daarna door de Nederlandse. Die laatste is dan blijkbaar geen buitenlandse bezetter, omdat ie toevallig de laatste in het rijtje was?
*(afhankelijk van waar je in Limburg bent, kan dat ook Pruisische, Luikse, Hollandse, of zelfs geen vreemde overheerser want vrije heerlijkheid, zijn).
Er staan wel een paar onjuiste aannames in deze column.
Als 57% van vrouwelijke stemmers in 2016 voor Clinton hadden gestemd, dan was Trump nu geen President. Juist ruim 53% van de witte vrouwen heeft in 2016 voor Trump gestemd. Een van de grootste verrassingen voor de peilingbureaus was dat vrouwen juist niet massaal op Hillary stemden en in plaats daarvan op Trump stemden of wegbleven.
Ik deel wel de analyse dat er eigenlijk niets is wat Democraten verbindt. Geen leider. Maar ook niet “de strijd tegen Trump”. Zelfs bij de benoeming van Kavanaugh, toch de belangrijkste stemming van de komende twee jaar, stemden niet alle Democraten tegen de benoeming van Kavanaugh.
Ook is het niet juist dat het ‘oude witte Republikeinse electoraat afneemt, terwijl dat van de Democraten groeit.’ De meeste polls laten zien dat Trump’s approval ratings nog steeds onder de 50% zit, maar wel gestaag omhoog klimt.
Het grootste probleem van de Democraten zit hem naast het gebrek aan ‘één leider’ ook in het gebrek aan gemeenschappelijke visie voor de VS. Net als Hillary Clinton hebben de Democraten nog steeds geen eenduidig verhaal voor de gemiddelde Amerikaan in de Mid West. Die zullen toch in 2020 het verschil gaan maken.
Daar waar het oude witte Republikeinse electoraat afneemt, groeit dat van de Democraten. Strijdlustig gaat deze meute de verkiezing tegemoet, zonder leider. Als een groot Gallisch front kunnen zij onverwacht een overwinning behalen.
hmmm.. wishful thinking. dit wordt al jaren lang gezegd, bijvoorbeeld in dit boek uit 2004 (!)
https://www.amazon.com/Emerging-Democratic-Majority-John-Judis/dp/0743254783
In five well-researched chapters and a new afterword covering the 2002 elections, Judis and Teixeira show how the most dynamic and fastest-growing areas of the country are cultivating a new wave of Democratic voters who embrace what the authors call “progressive centrism”
tsja. als je wat objectiever kijkt zie je dat de Democraten steeds geconcenteerder raken aan de Westkust en het noord oosten. Zelfs enigszins blauwe staten – Pennsylvania, Michigan, Minnesota – worden gaanderweg roder.
Ook is het niet juist dat het ‘oude witte Republikeinse electoraat afneemt, terwijl dat van de Democraten groeit.’ De meeste polls laten zien dat Trump’s approval ratings nog steeds onder de 50% zit, maar wel gestaag omhoog klimt.
nou dat klopt ook niet hoor. Trump fluctueert vanaf het begin al rond de 40%, zit geen opwaartse trend in oid.
Zie ook:
https://projects.fivethirtyeight.com/trump-approval-ratings/?ex_cid=rrpromo
@9: “Ook is het niet juist dat het ‘oude witte Republikeinse electoraat afneemt, terwijl dat van de Democraten groeit.’ De meeste polls laten zien dat Trump’s approval ratings nog steeds onder de 50% zit, maar wel gestaag omhoog klimt. “
Ik denk dat die uitspraak over een iets langere periode gaat dan de zittingstermijn van Trump tot dusver. En als je er potentieel bij zet, klopt het ook wel (het aandeel WASPs van de bevolking in de VS neemt af).
Maar #1 slaat de spijker op zijn kop: Dat potentiële electoraat voor de Democraten komt niet stemmen. Deels is dat te wijten aan de hordes die daartoe in veel staten (met name door Republikeinen) worden opgeworpen (en de administratieve zwakte van de VS die #5 aansnijdt), maar deels ook door de mensen zelf, die blijkbaar onvoldoende gemotiveerd zijn.
Nu is het kiesstelsel ook niet erg motiverend om te stemmen, behalve voor mensen die toch al invloed hebben in het kiesproces (denk aan de lange schimmige rit voor de verkiezingen met partijbijeenkomsten, kandidaatstellingen en caucusses) en bepalen wat er te kiezen valt (sowieso is het districtenselsel een enorme flaw), maar als je thuis blijft zal dat niet veranderen (want degenen die wel gaan stemmen en dus de vertegenwoordigers kiezen, willen in meerderheid dat alles bij het oude blijft).