Sashemene ligt een paar honderd kilometer ten zuiden van Addis Abeba (googlemap).
Ik schreef precies precies vier jaar geleden het volgende:
Zaterdagochtend zit ik vroeg op de fiets. Er zijn geen richtingsborden in Ethiopië dus het is veel vragen. Toch ben ik vrij snel de stad uit, ondanks het feit dat ik door een verkeersagent een verkeerde
weg word op gestuurd. Ik vind het heerlijk om na drie weken weer te fietsen. Licht windje mee en het daalt langzaam naar minder dan tweeduizend meter, vandaar dat ik die eerste dag meer dan honderdveertig
kilometer afleg. De volgende dag worden er verkiezingen in Ethiopië gehouden en op verschillende plekken zie ik lange rijen voor de stembureaus staan. Het zijn de eerste verkiezingen ooit waar meer dan één partij aan mee mag doen.
Het landschap begint wat meer op Afrika te lijken zoals we dat zo vaak in natuurfilms zien. Open geelkleurig grasland met wat bomen en af en toe rieten hutjes. Een savannelandschap dus. Volgens verhalen zouden hier allerlei wilde dieren moeten zitten, maar vergeet het maar, niets te zien.
Net voor donker kom ik in Shashemene. Dit is een soort Jamaicaanse kolonie midden in Ethiopië. De mensen zijn ooit op uitnodiging van de vroegere koning Haile Selassie hier heen gehaald. Zoals te verwachten was is het hier een en al Bob Marley.
Het is nu tijd om een beslissing te nemen over welke route ik verder zal volgen. Mogelijkheid één is rechtdoor over de asfaltweg en zo de kortste route naar Kenia volgen. Mogelijkheid twee is rechtsaf en dan met een bocht naar beneden over gravelwegen en natuurgebieden richting Kenia. Probleem is de zeer slechte gesteldheid van de wegen door wekenlange zware regens. Route drie gaat linksaf naar de in het oosten gelegen Bale Mountains. Het is zeer twijfelachtig of ik vandaar naar het zuiden kan.
Ik besluit om er nog een nachtje over te slapen en neem nog een biertje op Bob Marley.
Even een blokkie om noemtie dat. Mooi werk vandyke.
Ken je Frank van Rijn, Op de fiets door Sahara en Sahel ? 1991
#3
vandyke
Uiteraard ken ik Frank van Rijn. Een ieder die een stukkie fietst kent Frank. Sahara en Sahel heb ik niet gelezen, maar enkele andere wel waaronder De poort van de Maan waarin hij oa beschijft dat hij op een bepaald moment in totaal de afstand aarde maan heeft gefietst! Inmiddels zit hij volgens mij al aan de half miljoen kilometer. 500.000 km op de fiets!!!
Dan ben ik maar een kleine jongen die ook een stukkie mag fietsen want ik sta nu op pas 66.000.
Ik heb zelf niet in de Sahara gefietst, maar wel in de ernaast gelegen Lybische woestijn in Soedan. Frank is dol op hitte. Bij 40 graden voelt hij zich opperbest. Ik ga dan dood. Anderen zijn weer dol op om in de winter naar bijvoorbeeld de Noordkaap te fietsen of door Siberie! Ik ken iemand die dat laatste heeft gedaan en de tocht moest afgelasten omdat het vet in zijn wiellagers bevroor!
Geef mij maar 20-22 graden zonnetje, wolkje en wind mee. Dat laatste heb ik trouwens vrijwel altijd.
Reacties (3)
Sashemene ligt een paar honderd kilometer ten zuiden van Addis Abeba (googlemap).
Ik schreef precies precies vier jaar geleden het volgende:
Zaterdagochtend zit ik vroeg op de fiets. Er zijn geen richtingsborden in Ethiopië dus het is veel vragen. Toch ben ik vrij snel de stad uit, ondanks het feit dat ik door een verkeersagent een verkeerde
weg word op gestuurd. Ik vind het heerlijk om na drie weken weer te fietsen. Licht windje mee en het daalt langzaam naar minder dan tweeduizend meter, vandaar dat ik die eerste dag meer dan honderdveertig
kilometer afleg. De volgende dag worden er verkiezingen in Ethiopië gehouden en op verschillende plekken zie ik lange rijen voor de stembureaus staan. Het zijn de eerste verkiezingen ooit waar meer dan één partij aan mee mag doen.
Het landschap begint wat meer op Afrika te lijken zoals we dat zo vaak in natuurfilms zien. Open geelkleurig grasland met wat bomen en af en toe rieten hutjes. Een savannelandschap dus. Volgens verhalen zouden hier allerlei wilde dieren moeten zitten, maar vergeet het maar, niets te zien.
Net voor donker kom ik in Shashemene. Dit is een soort Jamaicaanse kolonie midden in Ethiopië. De mensen zijn ooit op uitnodiging van de vroegere koning Haile Selassie hier heen gehaald. Zoals te verwachten was is het hier een en al Bob Marley.
Het is nu tijd om een beslissing te nemen over welke route ik verder zal volgen. Mogelijkheid één is rechtdoor over de asfaltweg en zo de kortste route naar Kenia volgen. Mogelijkheid twee is rechtsaf en dan met een bocht naar beneden over gravelwegen en natuurgebieden richting Kenia. Probleem is de zeer slechte gesteldheid van de wegen door wekenlange zware regens. Route drie gaat linksaf naar de in het oosten gelegen Bale Mountains. Het is zeer twijfelachtig of ik vandaar naar het zuiden kan.
Ik besluit om er nog een nachtje over te slapen en neem nog een biertje op Bob Marley.
Mijn eigen foto’s van Ethiopie staan hier
Even een blokkie om noemtie dat. Mooi werk vandyke.
Ken je Frank van Rijn, Op de fiets door Sahara en Sahel ? 1991
Uiteraard ken ik Frank van Rijn. Een ieder die een stukkie fietst kent Frank. Sahara en Sahel heb ik niet gelezen, maar enkele andere wel waaronder De poort van de Maan waarin hij oa beschijft dat hij op een bepaald moment in totaal de afstand aarde maan heeft gefietst! Inmiddels zit hij volgens mij al aan de half miljoen kilometer. 500.000 km op de fiets!!!
Dan ben ik maar een kleine jongen die ook een stukkie mag fietsen want ik sta nu op pas 66.000.
Ik heb zelf niet in de Sahara gefietst, maar wel in de ernaast gelegen Lybische woestijn in Soedan. Frank is dol op hitte. Bij 40 graden voelt hij zich opperbest. Ik ga dan dood. Anderen zijn weer dol op om in de winter naar bijvoorbeeld de Noordkaap te fietsen of door Siberie! Ik ken iemand die dat laatste heeft gedaan en de tocht moest afgelasten omdat het vet in zijn wiellagers bevroor!
Geef mij maar 20-22 graden zonnetje, wolkje en wind mee. Dat laatste heb ik trouwens vrijwel altijd.
Een andere gek is bijvoorbeeld Joff Summerfield, https://sargasso.nl/archief/2008/02/27/penny-farthing-niet-wat-u-denkt/ maar die komt af en toe nog eens normale mensen tegen. (/vettegrijnsmode)