Mijn naam, geboortedatum en geboorteplaats behoren nog tot het levensverhaal van mijn ouders, dat copyright berust bij hun. Maar vanaf dat punt is mijn levensverhaal van mij, inclusief alle feitjes. Welke scholen ik heb bezocht, welke producten ik heb gekocht, waar ik woon, wat ik krijg als loon, wie ik bel, wat ik lees, waar ik ga, hoe ik er uit zie, het zijn allemaal keuzes die mijn verhaal uniek maken.
En op unieke verhalen zit toch copyright? Dus zit op mijn privéleven ook copyright. En iedereen die zomaar mijn privégegevens gebruikt, overtreedt mijn copyright. Of ze moeten van te voren toestemming vragen natuurlijk. Dan spreken we een leuke prijs af en valt er vast wel iets te regelen.
Zal ik een rechtszaak tegen de AIVD beginnen?
Update: Crossposted
Reacties (43)
Je kunt het merk beheersen, maar niet het imago ;-)
Je maakt van jongs af aan gebruik van gemeentelijke of rijksvoorzieningen. Alle gegevens bij elkaar bekeken per voorziening, bijvoorbeeld jouw lagere school, levert een uniek beeld wat nodig is om beleid bij te stellen of te handhaven. De schooldirecteur kan moeilijk extra geld vragen voor overblijfmoeders als hij als argument aanvoert: ‘mijn gevoel zegt dat ze nodig zijn, maar ik kan het niet met cijfers onderbouwen omdat dat het te duur is. Driekwart van mijn unieke eigenwijze leerlingen vraagt namelijk teveel geld voor zijn copyright op gegevens.’
Ik vindt het ludiek van je bedacht, maar volkomen onwerkbaar.
veel succes.
Ah, het zelfbeschikkingsrecht. Ik vrees dat dat weer op z’n retour is. Ooit zaten we er dichtbij, zeker hier in het westen met zijn rechtstaat, maar tegenwoordig schijnt het individu er weer voor het collectief te zijn. De mens blijkt toch een sociaal wezen.
Kittekat,
Je kunt je copyright ook afstaan zonder financiele vergoeding, het is maar wat Steeph verstaat onder “een leuke prijs”
En Steeph: voor de meeste inzameling van dit soort data moet je vantevoren toestemming geven. Zelfs voor een bonuskaart zet je een handtekening. De overheid geef je indirect toestemming (democratie). Als je het niet eens bent met bepaalde regels: Verander je stemgedrag en stem op een partij die staat voor *insert preferred point of view*, en dat ook in daden laat zien.
Zodra ik die gevonden heb doe ik hetzelfde.
Dan kan 90% van Nederland elkaar aanklagen wegens plagiaat…
@Kittekat: Is vast wel te verrekenen met de belasting. Gaat erom dat het een anders te benaderen.
@Zed: Niet voor alle gegevens die de overheid van je vast houdt, gaat op dat je daarvoor expliciet toestemming moet geven.
En verder heb ik het altijd bijzonder gevonden hoe makkelijk mensen op commerciele dingen aanvinken dat hun gegevens gebruikt mogen worden. Niet eens alleen vanuit privacy oogpunt. Maar ook vanwege het feit dat je jouw gegevens dat gratis ter beschikking stelt waarmee marketeers vervolgens weer lekker geld gaan verdienen. Doe mij maar een vergoeding voordat ze er iets mee willen doen.
@Wil Zelf: Misschien komen we er dan achter wie er origineel is.
@8 Steeph Nou ik niet, ik ben een slechte kopie van mijn ouders.
Steeph, was jij niet gereleased onder een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen licentie dan?
@Steeph: Klopt helemaal, de toestemming verloopt indirect. Je geeft de meerderheid in je land toestemming om over jou (en je privacy) te beslissen. Helaas worden verkiezingen altijd beslist op de waan van de dag.
En wbt de marketeers: helemaal mee eens. Ik snap niet hoe vaak mensen zonder na te denken akkoord gaan.
@Steeph™®:Makers van computerspelletjes moeten voetbalclubs (of grotere organisaties) betalen om de echte namen van spelers te gebruiken. Lijkt me niet meer dan redelijk dat dat dan ook geldt voor jouw naam op de lijst van een telemarketeer of andere instantie.
Maar ik zou in ieder geval niet meer lijfloggen onder een creative commons license…
Heel aardig opzetje. Steeph.
Of de copyright van jouw aanwezigheid bij je ouders berust, daar zal menig orthodox heel anders over denken.
En of jouw levenswandel bestaat uit “(i>allemaal keuzes die mijn verhaal uniek maken”, valt nog te bezien. Tenzij je een unieke kostschool hebt bezocht en je boodschappen uitsluitend in unieke winkeltjes koopt.
Okee, ook jij hebt een aantal echt unieke dingen. En wat doe jij daarmee? Die knal je hier op het wereldwijde web (wat overigens zeer wordt gewaardeerd). Die paar unieke dingen vallen dan ineens niet meer onder privacygevoeligheid of wel?
Maar goed, niet alleen uniciteit dient beschermd te worden tegen misbruik. Het zijn juist die niet zo heel unieke zaken die erg misbruikgevoelig zijn (alleen de boodschappen bij AH al!).
Mocht je in serieuze prijsonderhandelingen geraken met de AIVD, dan deze tip:
laat wettelijk vastleggen dat de kosten van alle bewaarde informatie en de controle daarvan, wordt terugbetaald aan de belastingbetaler als daarmee geen boeven zijn gevangen of vervelende acties zijn verijdeld.
@Peter: De privacy-illusie begin ik langzaam kwijt te raken. En dan wordt de vraag, wat doe je daarmee. Dus claim ik eigenaarsschap en wil dat de wet daarop wordt aangepast :-)
Overigens is een boek ook een aaneenschakeling van niet unieke woorden over het algemeen. :-P
@Pepijn ©: Daarom doe ik ook zo weinig aan lijfloggen.
@14: Omdat het claimen van eigneaarschap hoogstwaarschijnlijk in een eindeloos welles-nietes gedoe zal verzanden, deed ik dus die tip. Dat sluit meer aan bij het kosten-baten denken van dit kabinet en is de kans ietsjes groter dat jij nog een beetje geld terugziet van je (in)geleverde waren.
@11: Nee dat doe je niet. Stemmen (of niet stemmen) is niet hetzelfde als een handtekening zetten onder de copyrightschending waar Steeph het over heeft. Democratie is niet toestemming aan een overheid geven om jouw privacy te schenden (of welke beslissing dan ook over/voor jou te nemen), het is er slechts de westerse smoes voor de rechten van de overheid op dat gebied.
@Steeph. Leuk initiatief, maar moet je dan niet aantonen dat je gegevens ook daadwerkelijk voor commerciële doeleinden gebruikt worden? Jouw ‘levensverhaal’ mag toch best (juridisch gezien) op feesten en partijen verteld worden, zonder dat er copyright-issues zijn? Let wel: juist het feit dat de eerste-de-beste beambte zaken kan gaan vertellen op feesten en partijen is voor mij juist de reden dat ik tegen de hele security bubble ben, maar juridisch gezien lijkt me dat wel een voorwaarde voor copyrightschending.
@prometeus: Nee hoor, wat heeft commercie ermee van doen? Met copyright bepaal je toch alleen het eigenaarschap en dus wie bepaalt wat er met “het eigendom” mag gebeuren. Ik mag een boek schrijven, dan heb ik copyrights daarop, en dan vervolgens bepalen dat deze nooit voorgedragen mag worden of uitgegeven. Toch?
De vraag is of al deze aspecten van Steeph’s leven kunnen worden aangemerkt als ‘een werk van letterkunde, wetenschap of kunst’ (art.1 Auteurswet). De lakmoesproef is of het werk een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt. In de Nederlandse rechtspraktijk ligt deze drempel voor de werktoets niet heel hoog. Ook bv. gesprekken kunnen ervoor in aanmerking komen (als ze niet heel banaal of zuiver zakelijk zijn) of een parfumgeur.
Alhoewel Steeph blogger is, durf ik toch wel aan te nemen dat zijn leven een eigen oorspronkelijk karakter heeft met een persoonlijk stempel. Maar de vraag die daar eigenlijk aan vooraf gaat, is of het leven van je leven makerschap van een werk oplevert. Eerder denk ik dat verschillende aspecten verschillende werken kunnen opleveren. In dat licht is het interessant of het Gerechtshof straks concludeert of de gesprekken die Willem Endstra met de CIE voerde over Holleeder (de zgn achterbankgesprekken) als een auteursrechtelijk werk zijn aan te merken. Zie HR: http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=BC2153&u_ljn=BC2153
De vraag is dan nog of de losse feiten uit Steeph’s levensverhaal als (onderdeel van) een werk worden aangemerkt. Nog even los van de originaliteit van de naam Steeph, is berichtgeving over eigennamen waarschijnlijk onmogelijk tegen te gaan met een beroep op het auteursrecht. Er zijn overigens gevallen waarin de informatievrijheid het auteursrecht opzij kan zetten (vgl. Karin Spaink vs Scientology).
In elk geval worden boodschappenlijstjes, hoe creatief deze ook samengesteld zijn, doorgaans als voorbeeld genoemd van iets dat te banaal is om als auteursrechtelijk werk beschermd te kunnen worden. Dus wat Steeph koopt, zal lastig te beschermen zijn. Voor bescherming daarvan, en van andere persoonsgegevens, blijft de Wet Bescherming Persoonsgegevens toch het aangewezen middel.
Aparte feitjes over Steephs leven of boodschappenlijstjes zijn inderdaad te eenvoudig. Maar als we het nou hebben over alles wat en wanneer Steeph in de afgelopen 2 jaar bij de Appie heeft gekocht, dan is dat misschien wel een behoorlijk boekwerk. Echter, het zou wel eens kunnen dat de auteursrechten dan bij de samensteller liggen. En als je je hele leven als een boek beschouwd, dan mag een ander daar volgens mij nog wel uit citeren.
art. 5: Als inbreuk op het auteursrecht op het gansche werk wordt beschouwd het verveelvoudigen of openbaar maken van eenig daarin opgenomen afzonderlijk werk, waarop auteursrecht bestaat, door een ander dan den maker daarvan of diens rechtverkrijgenden.
Maakt de AIVD inbreuk op Steeph’s auteursrecht door verveelvuldigen of openbaar maken van zijn unieke verhalen?
@Cole: Ten eerste kopieert de AIVD de gegevens vaak van andere bronnen (telecom bv). En ten tweede maken ze vast backups :-)
Emails en SMS-berichten kunnen overigens wel als “een werk van letterkunde met persoonlijke stempel” beschouwd worden, lijkt me. Andere interessante dingen zijn biomedische gegevens, omdat het daar vaak om veel data gaat. Een vingerafdruk is natuurlijk gewoon een kopie.
Bon, toch even lateraal. Is dit juist slim omgaan met een maatschappij die steeds meer transactioneel functioneert, of die evolutie mee vorm geven ?
Daarnaast, als je ergens de rechten op hebt, moet dat iets zijn dat de mensen willen. Bv. willen hebben of gebruiken, maar ook willen namaken om zelf de winst mee op te strijken. Enter wat ik in #1 beschrijf, met de kloof tussen reputatie en imago (gepercipieerd en gewenst imago, imago per sector of doelgroep, enz.).
Voor veel mensen die te weinig te betekenen op de markt zal er ook een in waarde verminderd gevoel van eigenwaarde ontstaan. Voor anderen zal dat labiel zijn. Voor nog anderen die wel straf zijn maar zich uit de markt prijzen, zal er veel reputatiemanagement aan te pas komen, enz.
Waar je tot heden kon zeggen dat de cursus marketing de cultuurgeschiedenis van zijn tijd is geworden, ga je nog moeten zeggen dat de cursus marketing ook het handboek psychologie zal worden. En dat ziektes de virale marketing aantasten ;-)
Zeg dat u het hier eerst las ;-)
@#21 krijg hier een stevig Jonze / Gondry gevoel bij ;-?
Soit, wel leuke gedachte dat de inlichtingendienst in dezelfde sfeer zou belanden als de downloaders ;-)
@24: art 16b lid 1: Als inbreuk op het auteursrecht op een werk van letterkunde, wetenschap of kunst wordt niet beschouwd de verveelvoudiging welke beperkt blijft tot enkele exemplaren en welke uitsluitend dient tot eigen oefening, studie of gebruik van de natuurlijke persoon die zonder direct of indirect commercieel oogmerk de verveelvoudiging vervaardigt of tot het verveelvoudigen uitsluitend ten behoeve van zichzelf opdracht geeft.
@Cole: “natuurlijke personen”. Lijkt me niet op te gaan voor de aivd :-)
En verder valt het gebruik ook niet een van de genoemde categorieën.
Overigens is iedere digitale afschrift van een handeling (bv kassabonnen) al een kopie.
@Steeph@20: Nee, dat mag je niet. Dan heet het censuur. Ik mag er alleen niet uit voordragen, in die omstandigheid dat ik het voor iets anders dan persoonlijk gebruik, gebruik.
Neem het met foto’s op internet: dat zou dus betekenen dat ik ook niet mag praten over foto’s waar een copyright op zit:
“De World Press foto 2008 werd gewonnen met een onscherpe foto van een Amerikaanse soldaat in Afghanistan die rust in een ondergrondse ruimte, waarbij hij met een hand zijn helm vast houdt en met de andere zijn bezweette voorhoofd afveegt”
Zo: moet ik nu boeten omdat ik het copyright van Tim Hetherington schend?
Hmmm. Vooropgesteld dat je een advocaat zo ver krijgt om te betogen dat je eigen leven een kunstwerk is, en je je doel bereikt, vraag ik me af of dit idee de zaak achter dat doel nu goed doet of schaadt. Misschien wel allebei.
Een overwinning zou betekenen dat de AIVD voor iedere dossierpagina over jou, jouw toestemming moet vragen.
Maar. Op het auteursrecht bestaan ook nu uitzonderingen. Bijvoorbeeld: het citaatrecht. Dat is een verzameling bepalingen op basis waarvan het auteursrecht bij wijze van spreken geschonden mag worden – op basis waarvan je dus wel mag kopiëren. De letter van die wet ken ik niet, maar in de geest is die natuurlijk van het grootste belang voor de vrijheid van meningsuiting en het maatschappelijke discours in een land. Zonder het citaatrecht zou je onmogelijk een jou onwelgevallig betoog kunnen bekritiseren.
In de absurde situatie van jouw voorgenomen rechtszaak zal de staat zich misschien wel beroepen op dat citaatrecht. De staat legt immers een dossier over je aan omdat ze kritisch is over je. De vraag is dan of ze zich terecht beroept op dat citaatrecht. Oordeelt de rechter van wel, dan is er niets aan de hand, maar oordeelt de rechter van niet, dan leidt dat tot een grote afzwakking van de kracht van dat recht, wat een ramp zou zijn voor de openbare, kritische discussie in Nederland.
Het betekent namelijk dat omgekeerd de AIVD (rechtspersoon) zich ook op copyright kan beroepen en dat dit kritische stukje op Sargasso daarmee volstaat met schendingen van hun copyright!
Ik ga dan maar voor de open source variant, in dit verhaal.
En : hoe duur wordt je (levens)verzekering ? Oeps, dat had u niet moeten doen, nu gaat uw premie omhoog.
Geen copyrechten zonder dividenden ?
(Met dat laatste in #34 doel ik op de belastingheffing.)
Altijd goed Kittekat; open.
Copyright heb je niet op feiten, maar op de manier waarop je die feiten vastlegt.
Google verzamelt momenteel beelden voor Streetview van Amsterdam en Rotterdam zie ook hier. De discussie over de potentiele inbreuk van Google op ieders privacy zal dus wel weer oplaaien. Zie ook de discussie hier hier
@38 het copyright van Steephs huis ligt dus straks bij google ;)
Ik vind dit eerlijk gezegd een nogal Amerikaans aandoend, conservatief-commercieel idee. Sew the Bastards!
Net als het feit dát die gegevens verzameld worden trouwens, dus in die zin is het kwaad met kwaad vergelden.
Oog-om-oog, tand-om-tand dus. Dat principe vind ik persoonlijk nogal banaal, en in ieder geval geen aanzet tot een degelijke oplossing voor het onderliggende privacy-probleem.
@Maggi: Misschien is “copyright” ook niet de aangewezen weg. Maar “eigendom” en controle zijn wel belangrijk.
Het idee is ingegeven door de manier waarop ze in Denemarken met het elektronische patiënt dossier (epd) omgaan. Daar is de toegang tot het dossier niet zo extreem streng gereguleerd. Maar… de patiënt kan wel zelf zien wie er zijn/haar gegevens heeft geraadpleegd. En kan dus iemand die dat zonder reden/autorisatie heeft gedaan eens even ter verantwoording roepen. Dat geeft andere verhoudingen.