Wie kent het gedicht Howl van beat-poet Allen Ginsberg niet? Wie kent de eerste regels niet:
I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,
dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,
angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night
Het gedicht is in de afgelopen zes decennia legendarisch geworden. Vooral de beginregels zijn nogal eens geciteerd of geparafraseerd. Ook bijvoorbeeld door Menno Wigman in zijn gedicht Jeunesse Dorée. Die beginregels typeerden een tijdsbeeld voor Ginsberg, in zijn scene dan, denk ik. Het gedicht was gemaakt om voorgedragen te worden voor publiek.
Sportjournalist Jeroen Wielaert was bekend met dat gedicht toen hij op zijn vakantie besloot om zijn versie van Howl te maken. In het Nederlands, maar dan handelend over zijn passie: de Tour de France. Die had hij jaren verslagen voor NOS, Radio 1 journaal en De avondetappe. Jeroen Wielaert presteerde het om een cyclistiese versie te maken, met de beat van de oude, want hij duikt de geschiedenis in, en de nieuwe Tourgeneraties: de doping, de commercie. Maar gefietst moet er worden, en gevallen ook. En er blijft pijn en er blijven afvallers en uitstappers en gewonden. En aan het eind is er één winnaar. Jeroen Wielaert heeft met Towl een prachtig, opzwepend en hartstochtelijk gedicht gemaakt.