Vanochtend las ik een berichtje in de krant met als kop: Nits voorlopig uit de brand.
Wat was er aan de hand met Nits? Het bleek dat er een crowdfunding actie was geweest voor de band en dat binnen vijf dagen het eerste streefbedrag van 15.000 euro was bereikt.
Ik had kennelijk het nieuwbericht gemist, maar in mei had een brand hun muziekstudio, De Werf verwoest, en daarin stond hun opname-apparatuur, de muziekinstrumenten en het decor. Zijn er geen belangrijker zaken om een crowdfundingsactie voor te starten? Vast, maar Nits horen met hun bijna vijftigjarig bestaan zo onderhand wel bij het Nationaal Erfgoed. En ik heb begrepen dat de verzekering oude muziekinstrumenten ziet als… verouderde muziekinstrumenten, als een tweedehands Peugeotje zeg maar, en daar krijg je weing meer voor terug, die schrijf je af. Terwijl het juist is: hoe ouder, hoe meer waarde.
En wat is The Train toch een prachtig melancholiek liedje.
Reacties (7)
Zijn die verzekeraars nooit op een veiling geweest?
En een 404 zie ik niet graag op mijn scherm, maar op de weg is het een sieraad.
Edit: mooi, dat Mat64 op 2:42
Ik heb wel eens begrepen dat je instrumenten, ook oude instrumenten, wel kunt verzekeren voor hun werkelijke waarde, maar dat dat gigantisch duur is. En dat er dan nog steeds een dikke kans is dat je niks krijgt vergoed als het een keer misgaat. Want het grootste risico is diefstal, en dat gebeurt meestal in een onoplettend momentje bij het in- of uitladen. Of uit de bandbus, als de spullen daar eens een nachtje in blijven liggen na late thuiskomst na een optreden, omdat je de volgende dag weer vroeg op weg moet. Dat een hele bandbus dan verdwijnt komt ook nog wel eens voor. En de verzekering keert niets uit bij diefstal van onbeheerd achtergebleven spullen.
Volgens mij zien de meeste muzikanten daarom maar af van zo’n dure verzekering.
Henk Hofstede op At5: ‘De totale schade kunnen de bandleden van Nits niet opvangen zonder dat de verzekering over de brug komt, Maar dat is nog niet zo makkelijk. Hoe ouder die instrumenten, hoe meer ze waard zijn. Maar een verzekeraar kijkt er niet zo naar. Die benadert zoiets alsof het een auto is waarvan je elk jaar een bedrag afschrijft. Een jazzmaster-basgitaar uit 1965 kost nu wel tussen de 8.000 en 12.000 euro, terwijl ik ‘m ooit voor 1500 gulden kocht.’
Ik denk dat het afhangt van het soort verzekering. Mij is ooit verteld dat je voor instrumenten een speciale en dure kostbaarheden-verzekering af moet sluiten. En dat de echte waarde dan wel is verzekerd. Het vervelende is alleen dat zo’n verzekering eigenlijk is bedoeld voor de familiejuwelen die in je kluis liggen, of zo. En dus niet voor gereedschap dat je meeneemt naar optredens en de studio.
(Terzijde, ik denk dat die Jazzmaster uit 1965 een gitaar was en geen bas. Deze.)
Dank voor de aanvuling. En Henk wordt ook wat ouder, denk ik, of de journalist van At5 heeft zijn woorden verkeerd weergegeven.
Of heeft verward met de Fender Jazz Bass. Die (want pré CBS) een vergelijkbare prijsontwikkeling heeft doorgemaakt.
Er was wel eens wat verwarring of 1965 nu wel of niet pre-CBS was. Maar dat lijkt voorbij. De ’65 Jazzmasters gaan in elk geval voor pre-CBS prijzen. Jazzbassen ook. (Dat een Jazzbas iets begerendswaardigs zou zijn blijft een groot misverstand. Al ben ik dan wel weer de eerste om te erkennen dat ik absoluut geen rationeel argument heb bij die mening.)