Ik maakte kennis met de muziek van het fenomeen Van Dyke Parks in 1984, in de ochtend na een groot feest. Ik was blijven overnachten en hielp dus mee met opruimen: de flesjes in de kratten, stofzuigen, dweilen en afwassen. En iemand had bedacht dat het een goed idee was om die activiteiten muzikaal te begeleiden met de elpee Jump van Van Dyke Parks, die toen net uit was. Ik vond er toen niet veel aan, iets teveel opgeklopte vrolijkheid voor mijn kater. En het klonk wat ouderwets ook, vond ik.
Van Dyke Parks had voor die tijd ook al platen gemaakt, dat wist ik niet. Naar de elpee Discover America werd wel ‘ns verwezen. Van Dyke Parks had daarop zo’n beetje elke muzieksoort uitgeprobeerd: folk- en countrymuziek, ragtime, vaudeville, jazz, bluegrass, psychedelica, klassiek en calypso. Zijn composities waren afwijkend van wat gangbaar was in de pop, complex vaak ook, en dus niet echt commercieel interessant. Wel een erg veelzijdig muzikant, meer geschikt voor de wat serieuzere, ouder wordende, popliefhebber.
Op de video zingt Van Dyke Parks een song van Discover America samen met o.a. Ryurichi Sakamoto en Haruomi Hosono ter gelegenheid van diens 70ste verjaardag.
De tekst van de song zou van vandaag niet meer kunnen.