Op het moment ben ik op bladzijde 177 van de roman ‘De man die alles zag’ van René Huigen, voormalig Maximaal. Het boek is net van de pers en biedt een inkijkje in de literaire- en kunstenaarsscene van de jaren tachtig. En, ik moet zeggen, het is een erg onderhoudend boek. En het is ook geschiedschrijving, de beschrijving van een tijdperk dat voorbij is. Al die bekende namen in het boek, het duizelt ervan. Rob Scholte, Joost Zwagerman, Peter Klashorst, Gerrit Komrij, Gimmick! (oftewel discotheek ROXY!), Dalstra/Dalstar, Paul Blanca, Menno Wigman, Rob Schouten, Ilja Leonard Pfeijffer – wie al niet. En er waren feesten, vergaderingen, haat & nijd. En drank & drugs. Ik weet niet of René Huigen vrienden maakt met dit boek. Misschien voelen bepaalde personages in dit boek zich gepikeerd. Maar ik heb nog geen bericht over een literaire rel gelezen in de krant.
Peter Klashorst figureert dus ook in de roman. Nu vooral bekend als schilder, maar in 1982 baste hij nog in Soviet Seks. En dat deed hij enthousiast, daar in die Amsterdamse achtertuin, waar het keyboard scheef stond en waar de drummer staand op de trommels sloeg. Hier spelen ze ‘talk to me’ van de elpee ‘Happy End’ uit 1982. Oeps, da’s bijna v e e r t i g jaar geleden.
Reacties (2)
In het clubcircuit viel Soviet Sex vooral op door het absurde bedrag dat ze voor een gig vroegen. Van de doorstart Blue Murder heb ik letterlijk één akkoord gehoord. Ik woonde net in Amsterdam en Siouxie & the Banshees hadden in de Jaap Edenhal BM als voorprogramma. Ik had kaartjes teveel en die moest ik dus eerst voor de kassa zien los te worden. Dat duurde langer dan voorzien…
Soviet Sex heb ik nooit gezien, en de kennismaking met Blue Murder was gelijk op PinkPop.