Closing Time | Neil Diamond

Tot nu toe heb ik nog niet 1 cd verkocht…omdat ik ze nog niet te koop heb aangeboden. Ik vind het toch lastiger afscheid nemen dan ik dacht. Terwijl het best wat oplevert, en ik heb ook al wel een aantal DVD’s verkocht. Het moet nog even broeien denk ik, daarom ga ik de lijst verder af voor Closing Time, om mijn muzieksmaak van nu en ooit nog eens goed te proeven. Er zitten echt wel dingen tussen waarvan ik denk; whut? Why? En andere die ik ook vergeten was, blijken dan weer pareltjes te zijn.

Ik had deze cd bijna overgeslagen (en wow, duur bij Bol! € 45,73. Op Marktplaats staat ie tweedehands dan weer voor tussen € 2,- en € 20,- – go figure).

Neil Diamond is gewoon zo’n artiest die je hebt omdat ’t zo hoort. The Ultimate Collection dus. Soort van onderdeel van het meubilair, so to speak. Niet een artiest waar je trots je fan-zijn over uitroept…hoewel…waarom niet eigenlijk…🤔

Wat heeft die man veel gedaan, en wat is ie goed! Ik heb net pardoes besloten dat ik absoluut fan ben.

En het toeval wil dat er net een film uit is over zijn muziek: Song Sung Blue. Met Hugh Jackman en Kate Hudson, bepaald niet de minsten. De film gaat over een Neil Diamond tribute-act, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Echt grappig dat Hugh Jackman die rol heeft, ik associeer hem nog heel erg met Wolverine en dan speelt ie opeens een Neil Diamond-look-a-like.

Neil is zelf met pensioen, maar in The Graham Norton show vertelden de acteurs dat hij erg ingenomen is met de film. Lijkt me een gezellige film voor de Kerst, ik ga hem wel kijken. Volgend jaar, als ie ook te streamen is, want de bioscoop vind ik zo 1999.

Ik vond het nog lastig kiezen uit die 44 (!) nummers, maar ik ging toch voor de geijkte meezinger uit de filmtrailer. Ik word altijd vrolijk van een menigte die met de handen in de lucht “oh oh oh” blèrt…vandaar ook een live versie, al is ie hier al niet meer zo heel goed bij stem.