Na 17 jaar heeft Faith No More eindelijk weer een nummer uitgebracht: Motherfucker.
It feels apt that the first track we’re releasing is ‘Motherfucker,’ a song about accountability. Basically we’ve created, recorded and mixed a new body of work by ourselves and we’re releasing it on our own label. It’s a huge deal for us to only have ourselves to answer to at this point in our career and the song is about that, where the buck stops via the basic imagery of foie gras production, bondage. . .y’know, stuff like that.
Smaken verschillen, maar als dit nummer een goede voorbode van het nieuwe album is, dan is het een stuk beter te pruimen come-back dan die van Pink Floyd.
Update: Het nummer is ook te beluisteren bij Soundcloud (met aanzienlijk betere geluidskwaliteit).
Reacties (3)
Nou.. als dit een voorbode is, dan ben ik minstens zo teleurgesteld als bij Pink Floyd. Al wist ik bij de laatste dat het nooit een come-back zou zijn. Ook Devision Bell was al.. mwah. Maar gek genoeg vond ik hem even terug (dankzij kind) wel te pruimen.
Oftewel, ja, smaken verschillen, maar dit is crap in mijn ogen. En nee, ik ben geen 18 ofzo.. Maar dat dacht vast niemand meer ;)
Toch ‘Faith No More’, ik vond het vaak OK, maar misschien was ik toen al te oud om het echt te begrijpen. En mis ik nu gewoon iets.
‘k ben er nu niet bepaald kapot van.
Pink Floyd was ook geen come-back. Het was de eindeloze stroom, het continuüm, de erkenning dat Floyd voorbij is na de dood van Wright. In die zin iets filosofischer dan je hier poneert en zeker stukken beter dan die motherfucker(s). Zelfs al gaat het gebrabbel over ‘accountability’ wat op zich een eerzaam onderwerp is.