Closing Time | Eruption

Terwijl ik in mijn geheugen zat te graven naar welke muziek ik luisterde tussen mijn 14^e en 18^e, schoot me iets van veel eerder te binnen. Natuurlijk was het niet uitsluitend kleine-meisjespop waar ik als kind naar luisterde. En hoe kon ik deze nou vergeten!

Urenlang zaten mijn vriendin en ik bij haar op een zolderkamer te luisteren naar een verzamel-LP, die ze denk ik van haar vader had gejat. De naam is me ontschoten, maar er stonden nummers op van ene Gilla, van wie ik daarvoor noch daarna ooit iets gehoord heb, van het altijd lollige Boney M. (Freeze I’m Ma Baker, put your hand in the air and gimme all your money!), en één nummer van de band Eruption.

Wat we in die uren verder deden;z ik heb geen flauw idee. Waarschijnlijk uitbundig dansen en zingen, naast dom lullen. Met babystemmetjes, want dat vonden we hilarisch. Dat onze moeders dat over gingen nemen vonden we daarentegen stukken minder. Vooral ook omdat het helemaal niet leek op wat wij deden, waarna wij elkaar met rollende ogen aankeken en met kirrende babystemmetjes de benen namen. Naar de zolderkamer, voor een portie Boney M. en Eruption.

Ik word er nog steeds vrolijk van. Zeg nou zelf, dat begin alleen al is toch briljant. En dan dat onvergetelijke riedeltje. Ik kan hem nog steeds van A tot Z meezingen. De clip had ik tot nu toe nog nooit gezien, maar van dat synchrone dansje flikkerde ik van mijn stoel van het lachen. Heerlijk, nostalgie.