Een kennis van mij vroeg van de week: ‘Die spoken word dichters van jou, hartstikke leuk, maar ligt dat nou aan mij of hebben die dichters nou allemaal dezelfde manier van presenteren en voordragen?’ Ik kon haar niet helemaal weerspreken. Elk genre heeft op een gegeven moment een mal, en eenvormigheid kan dan op de loer liggen. Er wordt school gemaakt. Men kijkt en luistert naar elkaar. En men filmt. En daar wordt dan weer naar gekeken etc.
In Amerika is de dichter Saul Williams al een tijdje actief. Als zanger, acteur en als dichter. En hij performt toch iets anders. Hij maakt meer show. En dat is leuk voor het publiek. Dus haak niet gelijk af als Saul Williams die papierrol afleest, dat is maar de inleiding, de afleiding. Hij komt pas echt op stoom en gaat dan helemaal los in de tweede helft van dit gedicht.