Bishop Briggs is de stage name van de Britse singer/songwriter Sarah Grace McLaughlin (leuke bio, wat een globetrotter!). Zomaar weer iemand die ik per ongeluk tegenkwam door op een willekeurige YouTube-mix te klikken. Nou ja, dat gaat niet helemaal willekeurig natuurlijk, het begint meestal met een artiest die ik al eerder heb beluisterd. Ik schrok er wel even van, het past niet bepaald tussen Paolo Nutini en Bill Withers, maar ik ben toch blij dat ik niet door heb geskipped. Best wel gaaf! Die Black Box Sessions ga ik ook maar eens nader bestuderen.
Reacties (8)
Toch geef ik veel meer de voorkeur aan daadwerkelijke percussie in plaats van het op het juiste moment op een knopje drukken als een geconditioneerde aap.
@1: Fossiel.
Ik waardeer talent meer dan het gegeven of ik een fossiel ben of niet. Iedereen met een beetje ritmegevoel kan op een knopje drukken, voor goede percussie heb je meer (kennis, kunde, talent) nodig dan alleen ritmegevoel.
@3: Flauwekul; iedereen met een beetje ritme gevoel kan ook met een stokje op drumvel rammen. Met samples kan je percussie maken die op een normale manier niet mogelijk is.
@4:
Dat is waar. Vandaar dat het ook zo ironisch is hoe ongelooflijk slecht de meeste electronische dansmuziek is. Al 30 jaar is de meest dominante ‘beat’ een simpele syncoop tussen basskick en hi-hat, zich eeuwig herhalend…
If anything, dan bevestig je de opmerking van Sjors.
Snobistisch geklets me dunkt. Ik vind het gaaf. Dank!
‘keep it simple, stupid’. Mooi principe. Werkt ook prima voor muziek.
Och. Ik ben ook ontzettend voorstander van het ouderwets bespelen van instrumenten. Maar daardoor laat ik me niet beperken in wat ik leuk mag vinden. In de elektronische wereld worden hele mooie dingen gemaakt. Ik vond zelfs Sonnentanz best geinig; compleet samengesteld uit rechtenvrije sampletjes. Dat is ook creativiteit. Bovendien gaat het meestal echt wel verder dan het simpelweg indrukken van knopjes. Timing, text, welke geluidjes waar wanneer, kortom productie, is echt een vak.