Melodieuze death metal is een genre dat me erg aan het hart gaat. Arch Enemy is momenteel een grote band in het genre, en The Eagle Flies Alone komt van hun laatste album Will to Power. Dat het al meer dan 70 miljoen keer bekeken is op YouTube suggereert dat er meer mensen zijn die dit wel mooi vinden. Wellicht gelijk een verklaring voor al die blauwharige dames die je tegenwoordig op straat ziet…
Reacties (6)
Ik ben dit nog niet vergeten. https://petapixel.com/2018/12/26/how-i-got-banned-from-photographing-the-band-arch-enemy/
En dan nog. Er is genoeg aan andere bands om naar te luisteren -> Beetje ander genre, maar niet te ver. Ik hou het graag dicht bij huis, want bij mij wordt metal niet verketterd. Neem deze eens: https://youtu.be/JSNiUe75MgM Dan krijg je vanzelf van Youtube dat nummer van Noora met Amaranthe (Strong) aanbevolen. En daarna ook spul van Battle Beast. Eens kijken of YT je dan ook naar Beast In Black stuurt…
Dan luister ik zelf even naar iets wat internationaal nooit wat gaat worden, vanwege de taal: https://youtu.be/TFwtzMj3NE0 Hoe dat in een heavy-genre te passen? nog altijd geen idee.
Nope, ik ook niet (vergeten). Maar dan kom je wel weer ergens hier: https://sargasso.nl/closing-time-dissection/ – in hoeverre wil je je laten leiden bij het luisteren naar muziek door hoe erge klootzakken (m/v) artiesten zijn. Thnx voor de linkjes, ik ga ze later op mijn gemak eens luisteren. Amaranthe daar stuurt YT me wel eens langs in ieder geval.
Tsja, ik heb het beluisterd. Ik moet zeggen dat ik het best aardig vind: goede muzikanten, zit goed in elkaar. Death metal is niet mijn ding, maar daar kan ik wel doorheen luisteren.
Maar toch, waar ik dan toch kriebelig van wordt: al die dingen die gedaan worden “omdat het zo hoort”: introotje met alleen rustige gitaar, dan na een paar maten de distorted gitaarrifs die inzetten, dan de vervormde zang, coupletje refreintje, dan nog een gitaarsolo en refreintje in climax. Allemaal precies volgens het boekje. Goed gedaan, maar… het is allemaal zooooo voorspelbaar binnen de hokjes van het genre.
Ook al is death metal niet mijn ding, Igorrr spreekt me dan wel aan, terwijl dat toch ook zwaar geworteld is in de death metal: het is zelden of nooit voorspelbaar.
En niet te vergeten, want dat staat in de gebruiksaanwijzing van de hardrockgitaren: ‘Hang de gitaar om je nek en ga vervolgens zo wijdbeens mogelijk staan.’
Daar heb je gelijk in, het wijkt weinig af van ‘de conventies’. Maar ik vind dat niet zo erg, heb dat hier ook wel vaker gezegd op Sargasso (maar geen idee meer of dat in gesprek met jou was): als een band/artiest liedjes maakt die goed zijn, maakt het me niet zo veel uit of ze daarbij een formatje volgen of niet. Goed is goed. Experimenteel kan ook heel gaaf zijn, maar het is (voor mij, smaken verschillen uiteraard) geen ‘must’. Experimenteel met een beetje death grunt (en briljante muzikanten) hadden we overigens nog vrij kort geleden: https://sargasso.nl/closing-time-ne-obliviscaris/
@2.2. Kan ik inkomen.
Wat ik dan wel weer apart en grappig vind is de tegenstelling tussen de tekst van het lied dat gaat over je eigen eenzame weg volgen en niet achter de kudde aanlopen, en het muzikale volgen van de platgebaande paden der conventie. :-)