Weer een hand modder

Sommige tv-series horen verplichte kost te zijn, zoals 13 Reasons Why, dat deze maand op Netflix verscheen. We volgen twee scholieren, Hannah en Clay; Hannah heeft zojuist zelfmoord gepleegd. Op een aantal cassettetapes heeft ze toegelicht hoe ze tot haar beslissing kwam. De doos met tapes reist langs vrienden en schoolgenoten van Hannah: elk van hen leverde een bouwsteen voor haar besluit. De serie volgt Clay vanaf het moment dat de doos bij hem is beland. Ja, het is een tienerdrama. Nee, Hannah ziet soms niet dat vrienden haar in de steek lieten of vals naar haar uithaalden omdat zijzelf óók enorm in de knel zitten. Ja, het is veel wat Hannah in een jaar tijd voor de kiezen krijgt. Maar ook: het is allemaal bloedserieus wat er gebeurt; veel ervan is dagelijkse kost voor scholieren. Pestkoppen op school, meisjes die permanent op hun uiterlijk en op hun gedrag beoordeeld worden, jongens die ‘verder’ willen gaan, intimidatie, buitenbeentjes die de pineut worden, slut shaming, vriendschappen die verbroken worden, school-wc’s die met seksuele intimidaties zijn beklad.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Combating Holocaust Denial

“This is a huge resource for combating Holocaust denial. The German national authorities were never given access to the archive by the allies after the war. All of this has never seen the light of day.”

Onderzoeker Dan Plesch over het belang van de holocaust-archieven van de VN, die nu pas voor het publiek open gaan. Dat het bestrijden van holocaust-ontkenners daarvoor een argument zou zijn, is eigenlijk diep triest.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Doctorandus Dinopymel

Persoonlijk ken ik Doctorandus Dinopymel alleen van naam, vanwege de column die hij al meer dan dertig jaar heeft in … (en nu niet allemaal meteen Elsevier roepen, want er zijn heus wel meer media waar je dezer dagen als jichtige testosterongehandicapte je keutel kwijt kunt). Enfin, al heb ik hem nooit ontmoet, ik meen hem dus toch een beetje te kennen en verheug me altijd op zijn voorspelbare column wanneer er iets gebeurd is dat hem ontrieft.

Enfin, er was dus een links meisje dat van zich afgebeten had. De doctorandus hapte naar adem. Hij wilde een inhoudelijk repliek schrijven over hoe bedreigend het meisje was voor zijn vertrouwde wereld, maar zijn gedachten bleven steeds hangen bij het woord ‘meisje’ en daar had zijn brein andere associaties bij. Dat kon je zien aan zijn stukkie. Het is natuurlijk niet helemaal netjes, maar ik lag onder de tafel van het lachen bij het onbeholpen vertoon van geile verontwaardiging.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Een man en zijn verzameling

COLUMN - De man verzamelde pennen. Hij had er al meer dan honderdduizend. Zijn vader was ermee begonnen. En hij was ermee door gegaan. Valerio gaf hem vier pennen, die hij allemaal nog niet had. De belangrijkste pen was een pen in de vorm van een bloem met roze blaadjes. Ik herkende de pen. Dit was dezelfde pen waarmee Remco Campert de standen en uitslagen van de Scrabble-wedstrijdjes noteert die hij met zijn geliefde speelt.

Ik schatte de man iets jonger dan Remco Campert. ‘U woont eigenlijk in een etuit’, zei Valerio. ‘Ja, zo zou je het kunnen zeggen’, zei de man. Waar je ook keek, hingen pennen. Aan de muur en aan het plafond. In elke kamer en elke gang. Overal pennen. En al die pennen kregen ook nog een plekje in de digitale database. Op een oud computertje beschreef en nummerde de man elke pen. Alle meer dan honderdduizend.

‘Elke pen heeft een verhaal’, zei hij glunderend toen Valerio hem vroeg wat er zo bijzonder was aan zijn verzameling. Hij liet een veer zien met een pennenpunt. Gemaakt door een zesjarig meisje. ‘Dat is toch ongelooflijk!’, zie hij, met een twinkeling in zijn ogen. Het hield hem vitaal, deze verzameling.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Degenkrab bedreigd door de medische industrie

Het bloed van de Degenkrab is een, vooralsnog, onvervangbaar ingrediënt voor de productie van bepaalde medicijnen. En dus worden er ieder jaar van 500.000 degenkrabben het bloed afgetapt. De vangst door de farmaceutische industrie is de afgelopen 20 jaar bijna verdievoudigd. Dat heeft logischerwijs effect of de populatie:

When a species is impacted on land, it’s easy to see the effects. When the adverse effects occur under water, we don’t really know about it—or don’t really care. It’s why we used to dump garbage and toxic chemicals into the water. What happens under water stays under water.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Lange arm

Toch knap van Ome Recep. Een maand geleden of zo waren de hackers van Putin de grootste bedreiging voor de Nederlandse democratie, maar met een razendslimme inhaalmanoeuvre heeft de lange arm van Ankara de pole position veroverd. Inmiddels is het ophangen van Erdoganposters al zo’n bedreiging voor de openbare orde dat burgemeester Aboutaleb ze uit een etalage in Rotterdam-Zuid liet ratsen.

De posters in kwestie zijn koddig. Op de ene poseert Recep met een protserig, van Asterix gejat schild. Op de andere zit hij met maatje Vladimir gewichtig te wezen. Het schertsbeeld van een in klatergoud gehulde dictatuur werkt bij mij alleen maar op de lachspieren, vooral vanwege de wanhoop die eruit spreekt. Jammer dat er geen sexshop zat naast het verlopen wedkantoortje waar de posters hingen. Dat zou het treurige beeld afgemaakt hebben.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Seksuele intimidatie

Het zal wel weer aan mij liggen, maar ik heb moeite om het ontbreken van de VVD-handtekening onder het stembusakkoord tegen seksueel ongewenst gedrag (“sorry, we zijn elders druk”) los te zien van de nieuwe rel bij het Groningse studentencorps Vindicat. Doe. Normaal. blijkt daar te betekenen dat je vrouwelijke leden consequent voor slet verslijt. Geintje. Moet kunnen.

De boodschap: red jezelf, reken niet op ons. Bij het corps red je het niet, noch als vrouw, noch als man, wanneer je blijkt niet zelfstandig overeind te kunnen blijven. Het is een harde leerschool voor een leven vol geintjes. Maar de vraag is of je de samenleving bewust volgens dat principe moet willen inrichten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

KRAS | Pasen

Net als homorechten is Pasen bij een deel van Nederland vooral in beeld als stok om moslims mee te slaan. Verder staat het feest vooral voor een bepaalde samenstelling van het ontbijtmenu en een dagje langs de meubels of andere kekke spulletjes sjokken in het verveelwalhalla. Geen wonder dat Kees van der Staaij via Twitter liet weten kamervragen te overwegen over de paashypocrisie van PVV en VVD.

Als zelfs Kees het niet meer trekt, naderen we het moment meer dat christenen actief gaan voorstellen om tweede pinksterdag in te ruilen voor het suikerfeest. Gewoon om de haatzuchtige heidenen te zieken.

Foto: Women''s march copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Sta stil bij Internationale Vrouwendag

Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Vandaag is het precies 95 jaar geleden waarop de eerste Internationale Vrouwendag werd gevierd. Inmiddels hebben wij, vrouwen, kiesrecht gekregen, hebben we recht op betaald werk, mogen we na ons huwelijk blijven werken en hebben we recht op abortus. En toch is het belangrijk dat er nog altijd wordt stilgestaan bij de Internationale Vrouwendag.

Toegegeven, in Nederland hebben vrouwen het relatief goed. Als je tenminste niet meetelt dat Nederland 16e staat (onder Burundi, Namibië en Zuid-Afrika) op de Global Gender Gap Index. Om maar iets te noemen. Maar om te zeggen dat een Vrouwendag niet nodig is, of zelfs begint over een Mannendag, dan mis je wat informatie.

Ik heb een tijd in Spanje gewoond, waar het in de nieuwsberichtgeving normaal is dat een man wordt “vermoord” en een vrouw “haar leven verliest” (alsof dat haar eigen schuld is). Het geweld binnen een relatie is daar enorm hoog en vrouwen worden niet zelden doodgeslagen door hun (ex-)partner. De (officiële) cijfers van dit jaar alleen al: 19 vrouwen zijn vermoord door hun partner. En dat is 1 land.

Ook in Nederland zijn de slachtoffers van (ex-)partnergeweld veelal vrouwelijk en als er doden vallen, dan zijn dat over het algemeen vrouwen. De cijfers: jaarlijks ongeveer 50 doden, waarvan 44% vrouwen, 28% kinderen, 28% mannen. Nog meer cijfers als het gaat om geweld tegen vrouwen: 1 op de 10 Nederlandse vrouwen is ooit in haar leven verkracht.

Quote du Jour | Progressieve burger

De progressieve burger kan de komende vier jaar weer verder gaan met teleurgesteld raken in de partij waar hij of zij op gestemd heeft. Tenzij het die partij lukt geen deel uit maken van de coalitie die gesloten moet worden om het land te besturen. Want wie geen compromissen sluit, maar toekijkt, kan bij progressief Nederland rekenen op grote winst bij de volgende verkiezingen.

Micha Wertheim hekelt in Vrij Nederland de gewoonte van progressieve kiezers om overal half lege glazen te zien.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende