Onvoorwaardelijk Basisinkomen: een neoliberale valkuil

Het basisinkomen: redding van de verzorgingsstaat... of een neoliberale valkuil? Het basisinkomen bestrijdt symptomen, niet de oorzaak van de problemen van de verzorgingsstaat, omdat het is gebaseerd op een verkeerde neoliberale analyse. Volgens Michel Verbeek is het antwoord overduidelijk: ‘Ja het is een neoliberale valkuil’. Geschreven voor ‘Denken over Links’, 29 jan 2015 Rotterdam Terug van weggeweest De eerste keer dat ik van het basisinkomen hoorde was eind jaren zeventig. Het sprak me toen als arme student wel aan. Daarna verdween het voor lange tijd uit beeld tot de redactie van Sargasso me in juni 2013 vroeg om wat modellen voor een basisinkomen door te rekenen. Ik ben daar zonder vooringenomenheid aan begonnen, maar ben toch tot de conclusie gekomen dat een universeel en onvoorwaardelijk basisinkomen [1] niet zo’n goed idee is. Het basisinkomen is nu weer helemaal terug in de media. Vorig jaar besteedde de VPRO documentaireserie Tegenlicht er een aflevering aan. Rutger Bregman schreef er voor de Correspondent een enthousiast verhaal over. Zelfs in het bolwerk van financiële degelijkheid, het Financieel Dagblad, lees ik artikelen van voorstanders als Kim Putters en Marcel Canoy. Er zijn natuurlijk ook tegengeluiden, zoals Thomas Colignatus die al jarenlang waarschuwt dat de voorstellen niet goed economisch onderbouwd zijn. Op Sargasso is door Paul Teule en ondergetekende af en toe aandacht besteed aan problemen van het basisinkomen. De meest grondige kritiek is in het Duits verschenen: Irrweg Grundeinkommen [2]. Dat het nu weer zo populair is, komt waarschijnlijk doordat het - net als in de jaren zeventig - slecht gaat met de economie. De crisis die 2008 begon, wil maar niet overgaan. Veel mensen zijn ervan overtuigd dat er fundamentele fouten zitten in de verzorgingsstaat.

Door: Foto: Toban B. (cc)
Quote du Jour

Quote du Jour | Should we be afraid of Syriza?

, door

Should we be afraid of Syriza’s ‘ultra-leftism’? My answer is a resounding No.

I recommend that (even those who have Greek amongst their languages) you do not read their manifesto. It is not worth the paper it is written on. While replete with good intentions, it is hort on detail, full of promises that cannot, and will not be fulfilled (the greatest one is that austerity will be cancelled), a hotchpotch of policies that are neither here nor there. Just ignore it. Syriza is a party that had to progress, within weeks, from a fringe political agglomeration struggling to get into Parliament (at around the 4% mark) to a major party that may have to form government in a few short weeks. It is, in important ways, a ‘work in progress’; and so is its unappetising Manifesto.

No, the reason it is safe to take a gamble on Syriza is threefold

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Marco Facci (cc)

Geldgat

, door

COLUMN - Waar is al dat geld bezuinigde geld eigenlijk gebleven, vroeg Theodor Holman zich af. Er is ingrijpend gekort op uitkeringen en pensioenen, op personeel, organisaties en voorzieningen; je zou denken dat nu ergens een surplus moet zijn ontstaan. Weliswaar niet bij de individuele burgers, het is immers hun werk en inkomen waarin is gesneden; maar de overheid moet toch weer over een aardige berg geld beschikken, waaruit we collectief kunnen putten?

Maar het gewonnen geld lijkt nergens terug te vinden.

Hoe dat in zijn werk gaat, werd diezelfde dag helder geïllustreerd door het relaas van V&D. Samen met de Bijenkorf, de Hema en anderen vormden ze Maxeda, dat in 2004 werd overgenomen door risicobelegger KKR. Binnen het jaar deed KKR al het vastgoed van Maxeda van de hand en boekte daarmee de lieve winst van 1,5 miljard euro, wat meer was dan het hele overnamebedrag. Vervolgens splitste KRR de dochters af: M&S Mode, de Bijenkorf, V&D, de Hema en Hunkemöller werden elk apart en met winst doorverkocht.

De resultaten? Alle bedrijven – die de panden eerder in eigen bezit hadden – moesten voortaan huur aan externe bedrijven betalen; er is jarenlang niet in de ketens geïnvesteerd; een aantal dochters tobt met grote schulden. Ze zijn leeggeplukt: KKR stak geen cent in het bedrijf, en boekte met de opsplitsing en uitverkoop van Maxeda in korte tijd twee miljard euro winst.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Kiezen en Delen | Verdient u wel genoeg?

, door

COLUMN - Je gezondheid heeft invloed op je werk. Dat weet je werkgever ook: niet voor niets biedt die je fitnessmogelijkheden en conditietests aan. Uit recent onderzoek blijkt dat er nog iets is wat je werkgever kan doen voor je gezondheid: je genoeg betalen.

Als een werknemer het gevoel heeft niet genoeg betaald te krijgen, gaat hij minder hard zijn best doen. De meeste economen zullen zich in de eerste plaats zorgen maken over het productiviteitsverlies, maar een aantal Duitse economen had een menslievender zorg. Zij vroegen zich af of de gezondheid van de werknemers ook aangetast werd door te weinig salaris.

Ze gaven veertig proefpersonen een stressvol taakje: ze moesten tellen hoeveel enen er op een pagina stonden. Veertig anderen mochten intussen de krant lezen. De eerste groep, de werknemers, kregen drie euro per pagina als ze het juiste aantal enen geteld hadden. Als ze een foutje maakten, kregen ze nog maar één euro, en bij twee of meer fouten kregen ze niets.

Ze mochten zoveel pagina’s tellen als ze wilden gedurende 25 minuten, terwijl er een tellertje meeliep dat aangaf hoeveel ze in totaal verdiend hadden (gemiddeld zo’n 21 euro). De economische adder onder het gras zat in de betaalwijze. De onderzoekers betaalden namelijk het loon namelijk niet aan de harde werker zelf uit, maar een andere proefpersoon. Die mocht bepalen hoeveel hij aan zijn ‘werknemer’ wilde afstaan voor het gedane werk.

Waan van de dag

Dijsselbloem: ‘Verzachting schuld Griekenland geen optie’

, door

De Volkskrant:

Dijsselbloem zei te beseffen dat de bezuinigingen in Griekenland ‘een hoge sociale en economische prijs’ eisen. Maar hij ziet de bezuinigingen als een ‘enorme correctie’ van het ‘opgeblazen’ Griekse welvaartsniveau van voor de crisis, ‘dat echt niet reëel was’.

Maar 25% werkloosheid en 50% jeugdwerkloosheid zie ik niet echt als de aangewezen manier om een opgeblazen welvaartsniveau te corrigeren. Dijsselbloem wel?

Foto: World Economic Forum (cc)

Bericht uit Davos

, door

ACHTERGROND - De afgelopen dagen vond in het Zwitserse Davos de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum plaats.

Meer dan 2.500 staatshoofden, ministers en ‘business leaders‘ gaven acte de presence. Er werd gepraat over ‘The New Global Context’ (wat dat dan ook mag betekenen), maar naar de buitenwereld toe werden voornamelijk stokpaardjes bereden, waarbij the usual suspects hun ogen stijf dichtknepen en de vingers in de oren stopten.

Het bontst werd het gemaakt door de Britse minister van Financiën George Osborne, die bepaald geen vrienden maakte daar in Zwitserland:

George Osborne has told Europe’s elites in Davos that large parts of the eurozone are unfit for EU membership with Britain until they carry out deep reforms and copy his economic strategy, leaving his audience open-mouthed with astonishment. […]

Basking in self-congratulation – and indifferent to how this might sound to foreign ears – he told the forum that Britain had the fastest growing economy in the developed world last year, is enjoying the fastest drop in unemployment in its history and is now the “go-to location” for investors from across the globe.

De realiteit is echter dat het Britse economische herstel onder Osborne weinig indrukwekkend is geweest. Met als gevolg dat Groot-Brittannië er ten opzichte van 2007 nog altijd minder goed voorstaat dan ‘zieke man’ Frankrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

Eigenaar V&D: ‘We laten de keten failliet gaan, tenzij anderen inleveren’

, door

Ofwel ordinaire chantage:

Sun Capital, de eigenaar van V&D, wil geen geld meer in het kwakkelende warenhuis steken als werknemers, huisbazen, leveranciers en banken geen financieel offer willen brengen.

Dan nog dit:

Volgens Sun Capital heeft de investeerder in totaal 100 miljoen euro in V&D geïnvesteerd. “Dat bestaat voor een deel uit eigen vermogen, en voor een deel uit leningen”, aldus de woordvoerster. “De leningen kennen geen onderpanden, en er wordt ook niet direct rente op betaald.” Dat betekent dat Sun die investeringen zou verliezen, als V&D failliet zou gaan.

Waan van de dag

‘The lesson from Greece: A 1930s-style depression creates 1930s-style politics’

, door

Matt O’Brien in The Washington Post:

You can’t keep a country in a never-ending slump, or close enough to it, and not expect them to revolt. And when it does happen, odds are you won’t like the people leading it, either. Take Greece’s mainstream parties, the center-left Pasok and the center-right New Democracy. They were bastards, but they were Europe’s bastards. They ruled Greece as a corrupt duopoly, you see, and they deserved to lose. But they were at least willing to do what they were told for the sake of the common currency. That includes taking turns clutching the political grenade that is austerity. As you can see above, their combined share of the vote fell from 77 percent before the bailout began to 42 percent after they started implementing it to just 32.5 percent today. Europe’s strategy, in other words, hasn’t just been economically self-destructive, but politically, too. Forcing mainstream parties to follow failed policies only discredits them. The same thing happened in the 1930s when the establishment was only willing to leave the gold standard when staying on it had failed as much as it could.

And, then as now, this only concedes the economic high ground to the crazies. Now, Greece might have gotten lucky if Syriza, despite its mix of former and not-so-former Marxists, turns out to be not so radical. Its demands certainly aren’t. It wants more debt relief, which Greece has already gotten a lot of, and more social spending to fight their health and hunger crises. That should put Syriza firmly in the center-left, just with a little more emphasis on the left part. But if it fails, things could start to get a lot uglier. There are the neo-Nazis, who despite being on trial for murder, still came in third with 6.3 percent of the vote. The right-wing Independent Greeks, who are only a hop, skip, and a swastika away from being neo-Nazis themselves, at 4.75 percent. (Their leader, to give you an idea, made up a story about Jewish people getting special tax breaks). And then there are the real, live Communists, as in waving the hammer-and-sickle flag, at 5.5 percent. None of these are that big on their own, but if you add in all the smaller parties of fellow travelers—presumably Leninist-Marxists instead of Marxist-Leninists—you’re talking about 20 percent of the vote going to the far-left and the far-right. And that’s not even including Syriza.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende