Margo Trappenburg schets in een helder stuk de gevolgen van de Participatie maatschappij:
We komen aldus terecht in een burn out-samenleving. Zo’n burn out-samenleving betekent voor veel reguliere instellingen een forse verzwaring van de werkdruk. Reguliere bedrijven worden geacht werknemers aan te stellen die vroeger zouden zijn geplaatst op een sociale werkplaats. Dergelijke werknemers hebben vaak coaching en begeleiding nodig. Veel organisaties zullen worden geconfronteerd met werknemers die mantelzorgtaken moeten vervullen. We kunnen ons afvragen of de klanten, partners of opdrachtgevers van die organisaties begrip zullen opbrengen voor de verminderde dienstverlening die het gevolg kan zijn van de toegenomen zorgverplichtingen.
Want je moet levenslang werken en levenslang zorgen. En het zijn vooral volgens Trappenburg de aardige mensen die geen “nee” kunnen zeggen die het haasje zullen zijn. Ze ziet mogelijkheden voor hulpverleners die hun baan dreigen te verliezen vanwege de oprukkende “vrijwillige” mantelzorgers: het organiseren van een cursus hoe “nee” te zeggen tegen de (niet zo) sociale hulpverlener die u aan komt sporen om toch maar voor uw buurman te gaan zorgen.
Wordt het dan allemaal kommer en kwel? Volgens Trappenburg niet, want er zijn ook contouren zichtbaar van wat ze een “Lief Communistische Samenleving” noemt.
Er is geen betaalde baan voor jou maar je kunt wel goed koken. Oké, dan kook je een heel grote pan en laat daar mensen uit mee-eten tegen een kleine vergoeding. Of mensen mogen mee-eten als ze in ruil daarvoor oud meubilair meenemen waar jij weer wat aan hebt. (…) Heel logisch dat in diverse Nederlandse gemeenten wordt geëxperimenteerd met een basisinkomen.
Maar de auteur stipt dan toch wel een lastig punt aan. In een samenleving waarin we gewend zijn geraakt aan persoonlijke autonomie worden we, tenzij we extreem vermogend zijn, gedwongen afhankelijk van anderen hun diensten. Niets geen solidariteit middels hoge belastingen en premies, verzorgen zullen we!
Reacties (32)
De ‘helderheid’ van het stuk ontgaat mij even. (maar dat kan natuurlijk ook aan mijn intelligentie liggen) Die participatie maatschappij bestaat al lang al. En gezien de toenemende vergrijzing zal er alleen maar meer ‘gemanteld’ dienen te worden.
Natuurlijk verlangen we terug naar de verzorgingsstaat. Maar juist om die burn out te voorkomen kunnen we ons beter instellen op de participatiemaatschappij. Welke voor sommige van ons natuurlijk al lang al bestaat. Als je mantelt dan heb je niks aan vrome praatjes. Dan dien je overeind te blijven, want er is iemand van jou afhankelijk.
Om het mooi Marxistisch te formuleren: de participatiemaatschappijk is de comodificatie van welwillendheid.
@1: Ja en jij trapt in de zelfde fout/frame als de VVD c.s. Alsof de omslag van een fatsoenlijke verzorgingsstaat naar “participatie maatschappij” (voor mij nog steeds een eufenisme voor: zoek het lekker zelf uit, of zorg maar dat je buurman je reet veegt samenleving) een natuurwet is. Alsof we niet anders kunnen, omdat het onbetaalbaar is. etc En dat is toch echt allemaal een kwestie van politieke keuzes.
@1: “Dan dien je overeind te blijven, want er is iemand van jou afhankelijk.”
Ah gelukkig, die wetenschap werkt ontzettend goed als preventie tegen burn-outs.
Als je een beetje actief bent buiten je eigen voordeur merk je dat mensen behoorlijk sociale dieren zijn. Misschien is er een soort burgerlijke afstand ontstaan, die leidt tot verlegenheid bij het vragen en aanbieden van hulp?
We hebben onze ouderen in bejaardenhuizen gestopt en lieten ze professioneel verzorgen, de gehandicapten mochten niet meedoen, maar kregen ook hun instellingen en verpleging.
Misschien moeten we het vooral weer een beetje gewoon gaan vinden dat we “zorgen”. De helft van het mensenleven verloopt in hulpbehoevendheid, zei Bram de Swaan ooit, lang geleden.
Dat kan toch niet een erg groot probleem zijn? Alles is gemakkelijker geworden, huishouden, aan geld komen, trapliften, aangepaste gebouwen. En legers specialisten en zorgverleners.
Ik zie niet in waarom niet her en der gehandicapten hun klusje voor ons zouden kunnen doen. Omdat ze iets meer aandacht nodig hebben dan gemiddeld? Treurig.
Ik denk dat je vindt dat iedereen geeft alles voor gratis . In Groot-Brittannië de lonen zo laag zijn dat ze alleen maar betrekking hebben werknemers de kosten van levensonderhoud (en dan in de meeste gevallen met state subsidie) en daarom alles wat ze verdienen met werken is het recht om te bestaan . Zero vervangbaar inkomen. Hoe zal dit verbeteren. Gelet op de beste manier om te zeggen of een Britse politicus liegt is om te controleren of ze ademen . Waarom zouden we geloven als ze zeggen dingen verbeteren ?
@5
Dat zijn we een beetje verleerd door de verzorgingsstaat.
“Er is geen betaalde baan voor jou maar je kunt wel goed koken. Oké, dan kook je een heel grote pan en laat daar mensen uit mee-eten tegen een kleine vergoeding.”
Dat is buiten het controleapparaat gerekend. Boetes, intrekking van uitkering, criminalisering en dakloosheid zullen het gevolg zijn.
Gaat De Boer dan ook vrijwillig labbekakkenbilletjes wassen?
@7:
Dat klinkt allemaal heel mooi en nobel, maar het gevaar van een participatiesamenleving is dat er mensen buiten de boot kunnen vallen. Eenzame ouderen zonder familie of mensen met een (lichte) vorm van autisme zonder sociaal netwerk, gaan het veel moeilijker vinden om hulp te organiseren. Om nog maar te zwijgen van botte of asociale mensen die iedereen misschien onaardig vindt. Wie zal hen helpen?
Het mooie van de verzorgingsstaat was dat IEDEREEN recht had op zorg. Lieve, gezellige en dankbare mensen zullen zichzelf vast wel redden, maar hoe gaat een participatiesamenleving om met de probleemgevallen?
@7:
Verzorgingsstaat??
Je bedoeld dat de beter bedeelden goed voor zich zelf zorgen:
Hypotheekrente aftrek bedragen die de huursubsidie overtreffen.
Leasebakken op kosten van de toch wel betalende klanten.
Zwartwerkers om hun huizen te laten schilderen, op te knappen of schoon te houden.
Uitbuiten van au pairs om de kinderen te verzorgen.
Uitbuiten van de loonslaven die het vuile of zware werk opkappen.
Enzovoort.
Ik heb persoonlijk niets te klagen, maar baal wel van dat asociale gelul over de zegeningen van “onze” verzorgingsstaat.
;-)
Misschien moeten we het vooral weer een beetje gewoon gaan vinden dat we “zorgen”.
@5 Ja, vroeger was alles beter.
Vroeger konden we nog als gezin leven van één inkomen, zodat we de handen meer vrij hadden om onze naasten te helpen.
Vroeger woonden we nog allemaal vlak bij elkaar, zodat we voor mantelzorg niet uren onderweg waren.
Vroeger kregen we niet stapels papier door de bus of email, waardoor we uren bezig waren met administraties; tijd die je dus niet aan je naasten kunt besteden.
Vroeger waren er ook legers specialisten en zorgverleners, alleen volstond het dan om je belastingen en ziekenfondspremie te betalen. Tegenwoordig hebben we zoiets als eigen risico en wordt zelfs op de zorg van de meest hulpbehoevenden beknot.
Vroeger was je als gehandicapte de baas in je eigen huis en vertelde je de hulp hoe je had gewild dat zij haar werk deed; tegenwoordig doe je dan een beroep op mantelzorgers en moet je in discussie waarom het moet zoals jij wilt.
Ik zie niet in waarom niet her en der gehandicapten hun klusje voor ons zouden kunnen doen. Omdat ze iets meer aandacht nodig hebben dan gemiddeld?
Wat is er mis met de samenleving zo inrichten dat ook gehandicapten volwaardig kunnen meedraaien? Dan laten we ze niet ‘een klusje’ ‘voor ons’ doen. Dan hebben ze een baan, verdienen hun eigen geld en zijn trots op wat ze doen.
In plaats daarvan móeten ze nu meedoen, maar weigeren we hen daarvoor te betalen. Ik ken gehandicapten die 32 uur per week werken in een zorginstelling (bijvoorbeeld als koffiejuf, zo’n weggesaneerd maar wel belangrijk beroep). Die worden afgescheept met af en toe een cadeaubon, omdat budgetten betaling niet toestaan.
Voor hen geldt ook: dat zij Überhaupt in staat zijn dat werk te doen, is voor een groot deel te danken aan die professionals die hen met veel liefde en geduld jarenlang begeleiden; die professionals die we nu denken niet meer nodig te hebben. Zonder hen zaten die mensen nu nog steeds achter de geraniums onzelfstandig te zijn.
@5: Sorry Tom, maar hier val je zelf ook in je eigen kuil. Ik kom regelmatig in verzorgingsgebieden en daar is al jaren het credo ‘we denken met je mee vanuit je kunnen’ en dan met name voor mensen met een beperking. Daarbij zijn bejaardentehuizen ook een uitstervend fenomeen, de meeste huizen nemen alleen nog dementerende ouderen aan. Voor de rest zal je het toch echt thuis moeten rooien of wellicht in een ‘service’ flat gaan zitten waar vooral toezicht is en niet zozeer ondersteuning.
Nee, de zorg is op veel plekken geen pretje op het moment maar er waart altijd nog een geest rond van welwillendheid en zorgzaamheid. Het zogenaamde stopwatch zorgen heeft zijn piek nu bereikt en nu kijkt men toch vooral naar slimmere manieren van zorg waardoor mensen meer tijd hebben voor aandacht naar de client.
@10
We zullen het beste uit ons zelf moeten halen. Opnieuw leren om weer om elkaar te geven zonder wat terug te verwachten. Ja, dat is best een opgave. Dat erken ik.
@11
Jij hebt niets te klagen. Ik heb wel wat te klagen, maar ik doe het niet. Klagen heeft nog geen hulpbehoevende verder gebracht.
@14: Zonder klagen krijgt verder niemand weet van het probleem. Ik ben zo’n knorrepot die blijft mopperen totdat het probleem is opgelost.
@15
De problemen zijn bekend denk ik. Er zijn een aantal mensen in onze maatschappij die verzorging, mantelzorg nodig hebben. Bij een terugtredende overheid zullen we dat zelf moeten doen. En dat gebeurd dan ook. Jezelf verliezen in gemopper maakt het mantelzorgen niet lichter. Juist dat ‘innerlijk verzet’ kan bijdragen aan een burn out. Het is een kunst om alles te accepteren zoals het zich aan dient.
@10: spijker op de kop. Voor de verzorgingsstaat was het allemaal niet zo leuk hoor, beetje idyllische nostalgie naar een samenleving de er nooit is geweest.
@14:
Sant sodelujah ga je voor Jezus spelen en laat je je willoos ter slachtbank leiden ;-)
@16: Ga in je eigen tijd een portie zen zitten zijn. Door bestuurlijk falen veroorzaakte problemen los je op, die mediteer je niet weg door maar even de asceet uit te hangen.
Het is hier ten huize een flink dispuut bij de avondmaaltijd geweest. Eigenlijk zou je al de zorgbehoevenden die niet geholpen kunnen worden op het Binnenhof moeten dumpen, zodat die dorknopers die die zorg hebben wegbezuinigd direct met hun geklootviool worden geconfronteerd. Ja, dat is onmenselijk jegens degenen waarom het nu juist gaat, en daarom zullen zorgverleners het niet doen, maar nu komen de schuldigen er wel mee weg en blijft men dweilen met de kraan open.
Ik blijf het vreemd vinden dat het allemaal maar gratis moet, maar als de banken een beetje mauwen staat er 58 miljard voor ze klaar, en pardoes 180 miljoen voor een setje praalprenten lappen was van het jaar ook geen probleem. Appels & peren? Het zal wel, dat verschil zie ik niet als ik mijn belasting betaal.
@14:
Voorlopig resultaat van die opgave: in de afgelopen 6 jaar een spectaculaire stijging (74 procent!) van het aantal daklozen en steeds meer overlast van verwarde mensen. Dat belooft wat voor de toekomst.
Echt, het oude systeem van alle hulp door de overheid te laten organiseren was zo slecht nog niet. Om jou te parafraseren: opnieuw leren om iets meer belasting te betalen zonder direct wat terug te verwachten.
@20
Ik vind het prima, verhoog de belastingen maar. Degene die dat voorstelt pleegt politieke zelfmoord. Maar ik ben er niet op tegen.
Het is alleen onrealistisch.
Het oude systeem werd mede gefinancierd door de aardgasopbrengsten. Ik denk dat die bron aan het opdrogen is. En het aantal hulpbehoevenden neemt toe zoals je zelf al aan geeft.
Lief communisme is een contradictio in terminis, dat bestaat net zo min als lief nationaalsocialisme. Communisme is een door dictators opgelegde participatie maatschappij, als daarin niet als horige participeert eindig je in een heropvoedingskamp of onder de zoden.
@22:
Wat in de Sovjet Unie gebeurde had geen moer met het communisme, zoals het bedoeld, was te maken:
Het communisme is eigenlijk nergens echt toegepast.
De enig uitzonderingen hierop zijn waarschijnlijk alleen, in het begin, in de Israëlische kibboetsen in praktijk gebracht.
@5: Zoals je het stelt lijkt het er op dat je ooit een volgeling van Bhagwan was.
@23: Hitler en Stalin waren weliswaar fout maar hun ideologie was goed.
Laat de Nederlandse Voedsel-en Warenautoriteit dat maar niet horen. Die hebben het al druk genoeg met hun inspecties. Dat gaan bakken met geld kosten. Of wacht, misschien een paar vrijwilligers op zetten? €€€
@26: En je kunt beter geen uitkering hebben, want dan wordt je daarop gekort, uiteraard niet voor het bedrag dat je vraagt, maar voor het bedrag dat je had kunnen vragen voor je kookkunsten.
@21: Alsof je dat belastingverhogen moet aankondigen….nudging, beetje bij beetje, gepaard met af en toe een relletje over niks waar alle aandacht naar toe gaat etc….de BTW is niet zo heel lang geleden nog verhoogd…..is er iemand in opstand gekomen? Behalve de horeca-belangen club?
En over belastingen gesproken, wellicht hadden ze de belasting over winst bijhet bedrijfsleven niet zo drastisch moeten verlagen…maar dat was ook ideologisch ingegeven. Minder belasting-> meer winst-> meer investeren-> meer werkgelegenheid. Dat blijkt ook dus een fable te zijn onderhand, veel ondernemingen met dikke winsten klotst het geld tegen de plinten maar investeren in eigen productie en innovatie etc ho maar. Liefst wegzetten in wazige financiele producten of onzinnig vastgoed.
@28
Dan moeten we VVD stemmen de volgende keer. Die verkopen belastingverhogingen als ‘ombuigingen’ en ‘bezuinigen’. Of ze hevelen lasten over naar gemeenten zodat deze gaat bezuinigen op zorg. Oeps…nee toch maar geen VVD;-)
@25:
Je opmerking ligt nogal ver naast het onderwerp.
Oftewel: “Het gras is groen”.
Dit nog maar even:
https://youtu.be/Lin-a2lTelg
;-)
Een kapitalistische dictatuur in een arm communistisch voor gewone burgers onbetaalbaar Europa . De junkies in Brussel danken Dragi voor zijn renteverlaging naar Nul. Sparen wordt duurder ,lenen bij de maffia goedkoper ,pensioenen lager en de neo-liberale privatiseringsgolf gaat weer gewoon verder .